-
81.《下第献所知三首》 唐·李山甫
偶向江头别钓矶,等闲经岁与心违。
虚教六尺受辛苦,枉把一身忧是非。
青桂本来无欠负,碧霄何处有因依。 -
82.《公无渡河》 唐·李咸用
有叟有叟何清狂,行搔短发提壶浆。
乱流直涉神洋洋,妻止不听追沈湘。
偕老不偕死,箜篌遗凄凉。
刳松轻稳琅玕长,连呼急榜庸何妨。
见溺不援能语狼,忍听丽玉传悲伤。 -
83.《吹笙引》 唐·王毂
娲皇遗音寄玉笙,双成传得何凄清。
丹穴娇雏七十只,一时飞上秋天鸣。
水泉迸泻急相续,一束宫商裂寒玉。
旖旎香风绕指生,千声妙尽神仙曲。
曲终满席悄无语,巫山冷碧愁云雨。 -
84.《信州西三十里山名仙人城下有月岩山其状秀拔…赋是诗》 唐·韦庄
驱车过闽越,路出饶阳西。
仙山翠如画,簇簇生虹蜺.
群峰若侍从,众阜如婴提。
岩峦互吞吐,岭岫相追携。 -
85.《宿顾城二首(顾城在范县东)》 唐·张直
绿草展青裀,樾影连春树。
茅屋八九家,农器六七具。
主人有好怀,搴衣留我住。
春酒新泼醅,香美连糟滤。 -
86.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
87.《寒夜联句》 唐·陆龟蒙
静境揖神凝,寒华射林缺。
——陆龟蒙
清知思绪断,爽觉心源彻。
——皮日休 -
88.《寒夜联句》 唐·陆龟蒙
静境揖神凝,寒华射林缺。
——陆龟蒙
清知思绪断,爽觉心源彻。
——皮日休 -
89.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
90.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
91.《秋末江上望》 唐·贯休
莽莽古江滨,纷纷坠叶频。
烟霞谁是主,丘陇自伤神。
吞并宁唯汉,凄凉莫问陈。
尽随流水去,寂莫野花春。 -
92.《怀古今》 唐·杜光庭
古,今。
感事,伤心。
惊得丧,叹浮沈。
风驱寒暑, -
93.《采桑子》 唐·冯延巳
小庭雨过春将尽,片片花飞。
独折残枝,无语凭阑只自知¤
玉堂香暖珠帘卷,双燕来归。
君约佳期,肯信韶华得几时。 -
94.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
95.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
96.《李夫人赋》 两汉·刘彻
美连娟以修嫭兮,命樔绝而不长。
饰新官以延贮兮,泯不归乎故乡。
惨郁郁其芜秽兮,隐处幽而怀伤。
释舆马于山椒兮,奄修夜之不阳。 -
97.《思旧赋》 魏晋·向秀
余与嵇康、吕安居止接近,其人并有不羁之才。
然嵇志远而疏,吕心旷而放,其后各以事见法。
嵇博综技艺,于丝竹特妙。
临当就命,顾视日影,索琴而弹之。 -
98.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
99.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
100.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。