-
101.《桃源行》 宋·姚勉
武陵溪边翁好渔,笭箵钓车日采鱼。
扁舟为家苇为屋,岂知世有神仙居。
晓来不记舟行路,忽在桃花深绝处。
红云杳叆望欲迷,绛雪缤纷落无数。 -
102.《赠霆伯侄》 宋·姚勉
灵源聚英气,融作云霞精。
霆伯挹其秀,胸府怀光晶。
诵书过万卷,落笔超群英。
文章有余力,武诗吟性情。 -
103.《有怀族子》 宋·姚勉
秀出吾宗独有君,等閒相别又秋新。
江山憔悴生归思,风雨凄凉梦故人。
天境尽供分石钓,云溪拟卜住山邻。
何时对酒听佳句,洗我胸中一斛尘。 -
104.《玉漏迟 留别淇上诸君》 元·王恽
浙江江路杳。
苍茫自叹,南飞鸟鸟。
故国回头,梦里青山吟绕。
手把一麾南去,道不比、八州常调。 -
105.《初春宿雨》 宋·宋庠
泱漭朝云簇,凄迷暮澍繁。
光生断冰水,色暗夕阳原。
牧{犊头换子}随归笠,栖鸡占凿垣。
云辎寒未发,鸿弋暝逾喧。 -
106.《白头吟一首》 宋·王铚
浮云高映天上月,月华未落云已灭。
浊水长羡清路尘,浊水尚流尘已绝。
人心不如云与尘,变态无穷旋消歇。
我家火齐堆金盘,朱楼锁烟青冥端。 -
107.《诗送韩简仍学官于临浦呈劝其重修四子祠》 宋·王铚
昔游临浦春正浓,小江萦委如无穷。
花浮千林锦绣幄,舟扬万顷玻璃风。
西施故乡擅佳丽,会稽秀气藏华稼。
是时山晴见真色,落日西南千万峰。 -
108.《山中梅花盛开戏作》 宋·王铚
化工难回天地春,下遣第一天仙人。
前驱飞雪助幽绝,千里隔尽埃与尘。
何心百卉擅独秀,寒入万物无精神。
绰约肌肤莹香玉,借与东皇立花国。 -
109.《哭肯堂赵公拟老杜八哀体》 宋·方回
飞鸿离鱼网,玉石有俱焚。
冥冥岂无志,鬼物妒玙璠。
今代赵广汉,谁欤哀王孙。
粹然东南稟,顽薄推廉敦。 -
110.《首夏即事与丘与权同韵作》 宋·苏颂
朱曦渐永烦暑添,薰风当昼飘前檐。
庭幽门邃搴帷帘,景物轩豁欣窥觇。
方池绿莹波文恬,两傍森森生苇蒹。
新荷未展排青尖,上下交映开鉴奁。 -
111.《绝句一首》 宋·苏籀
双纹八尺展雕床,莲艳方空夜玉香。
雅秀冰姿延阁彦,岂应簪断作凄凉。 -
112.《挽莫子晋丈》 宋·孙应时
少日从诸老,丁年重一乡。
埙篪鸣正乐,兰玉秀成行。
坐客多匡鼎,途人说郑庄。
哀哀晚何事,衰病讫凄凉。 -
113.《母子别》 宋·于石
客游严陵道,中路哭者谁。
哀哀母子别,云是夫弃妻。
百年结欢爱,一旦生别离。
妾去何足怜,怜此乳下儿。