-
41.《咸通中始闻褚河南归葬阳翟是岁上平徐方…成二十韵》 唐·唐彦谦
册府藏馀烈,皇纲正本朝。
不听还笏谏,几覆缀旒祧。
咫尺言终直,怆惶道已消。
泪心传位日,挥涕授遗朝。 -
42.《丙寅二月二十二日抚州如归馆雨中有怀诸朝客》 唐·韩偓
凄凄恻恻又微嚬。
欲话羁愁忆故人。
薄酒旋醒寒彻夜,好花虚谢雨藏春。
萍蓬已恨为逋客,江岭那知见侍臣。
未必交情系贫富,柴门自古少车尘。 -
43.《送文英大师》 唐·刘兼
屈指平阳别社莲,蟾光一百度曾圆。
孤云自在知何处,薄宦参差亦信缘。
山郡披风方穆若,花时分袂更凄然。
摇鞭相送嘉陵岸,回首群峰隔翠烟。 -
44.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
45.《临江仙》 唐·孙光宪
霜拍井梧干叶堕,翠帏雕槛初寒。
薄铅残黛称花冠。
含情无语,延伫倚阑干¤
杳杳征轮何处去?离愁别恨千般。 -
46.《清平乐》 唐·孙光宪
愁肠欲断,正是青春半。
连理分枝鸾失伴,又是一场离散¤
掩镜无语眉低,思随芳草凄凄。
凭仗东风吹梦, -
47.《风赋》 先秦·宋玉
楚襄王游于兰台之宫,宋玉景差侍。
有风飒然而至,王乃披襟而当之,曰:“快哉此风!寡人所与庶人共者邪?”宋玉对曰:“此独大王之风耳,庶人安得而共之!” 王曰:“夫风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱高下而加焉。
今子独以为寡人之风,岂有说乎?”宋玉对曰:“臣闻于师:枳句来巢,空穴来风。
其所托者然,则风气殊焉。 -
48.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
49.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
50.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
51.《思旧赋》 魏晋·向秀
余与嵇康、吕安居止接近,其人并有不羁之才。
然嵇志远而疏,吕心旷而放,其后各以事见法。
嵇博综技艺,于丝竹特妙。
临当就命,顾视日影,索琴而弹之。 -
52.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
53.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
54.《小园赋》 南北朝·庾信
若夫一枝之上,巢父得安巢之所;一壶之中,壶公有容身之地。
况乎管宁藜床,虽穿而可座;嵇康锻灶,既暖而堪眠。
岂必连闼洞房,南阳樊重之第;赤墀青锁,西汉王根之宅。
余有数亩敝庐,寂寞人外,聊以拟伏腊,聊以避风霜。 -
55.《定情诗》 魏晋·繁钦
我出东门游,邂逅承清尘。
思君即幽房,侍寝执衣巾。
时无桑中契,迫此路侧人。
我既媚君姿,君亦悦我颜。 -
56.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
57.《品令》 宋·欧阳修
渐素景。
金风劲。
早是凄凉孤冷。
那堪闻、蛩吟穿金井。
唤愁绪难整。
懊恼人人薄幸。
负云期雨信。
终日望伊来,无凭准。
闷损我、也不定。 -
58.《踏莎行》 宋·杜安世
嫩柳成阴,残花双舞。
尘消院落新经雨。
洞房深掩日长天,珠帘时有沈烟度。
夜梦凄凉,晨妆薄注。
香肌瘦尽宽金缕。
到头终是恶因缘,当初只被多情误。 -
59.《端正好》 宋·杜安世
野禽林栖啾唧语。
闲庭院、残阳将暮。
兰堂静悄珠帘窣。
想玉人、归何处。
喜鹊几回薄无据。
愁都在、双眉头聚。
凄凉方感孤鸳侣。
对夜永、成愁绪。 -
60.《少年游》 宋·杜安世
小轩深院是秋时。
风叶坠高枝。
疏帘静永,薄帷清夜,暑退觉寒微。
凄凉天气离愁意,音书杳难期。
多情成病不须医。
更憔悴、转寻思。