-
121.《关河令·秋阴时晴渐向暝》 宋·周邦彦
秋阴时晴渐向暝,变一庭凄冷。
伫听寒声,云深无雁影。
更深人去寂静,但照壁孤灯相映。
酒已都醒,如何消夜永! -
122.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
123.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
124.《长亭送别》 元·王实甫
(夫人、长老上云)今日送张生赴京,十里长亭,安排下筵席;我和长老先行,不见张生、小姐来到。
(旦、末 、红同上)(旦云)今日送张生上朝取应,早是离人伤感,况值那暮秋天气,好烦恼人也呵!“悲欢聚散一杯酒,南北东西万里程。
”[正宫][端正好]碧云天,黄花地,西风紧,北雁南飞。
晓来谁染霜林醉?总是离人泪。 -
125.《杂诗 其二》 魏晋·陶渊明
白日沦西阿[1],素月出东岭。
遥遥万里辉,荡荡空中景[2]。
风来入房户,夜中枕席冷。
气变悟时易,不眠知夕永。 -
126.《同题仙游观》 唐·韩翃
仙台下见五城楼,风物凄凄宿雨收。
山色遥连秦树晚,砧声近报汉宫秋。
疏松影落空坛静,细草香闲小洞幽。
何用别寻方外去,人间亦自有丹丘。 -
127.《有感 其一》 元·王冕
江湖成独客,风雨过重阳。
白发悬明镜,青山隔草堂。
野花留别恨篱菊静年芳。
闻说陶元亮,凄凉五柳堂。 -
128.《旅兴》 明·刘基
倦鸟冀安巢,风林无静柯。
路长羽翼短,日暮当如何?
登高望四方,但见山与河。
宁知天上雨,去去为沧波。
慷慨对长风,坐感玄发皤。
弱水不可航,层城岌嵯峨。
凄凉华表鹤,太息成悲歌。 -
129.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
130.《满庭芳 寄友人 永乐大典一万四千三百八十一》 金朝·吴激
柳引青烟,花倾红雨,老来怕见清明。
欲行还住,天气弄阴晴。
是处吹箫巷陌,衫襟渍、春酒如饧。
溪桥畔,涓涓流水,鸡犬静柴荆。 -
131.《缺题》 明·李东阳
灵驾归何处,茂陵西更西。
日轮埋地轴,云路隔天梯。
月迥鸣鉴静,山围簇仗齐。
玄宫松柏里,赡望转凄迷。 -
132.《长安秋望》 唐·赵嘏
云物凄清拂曙流,汉家宫阙动高秋。
残星几点雁横塞,长笛一声人倚楼。
紫艳半开篱菊静,红衣落尽渚莲愁。
鲈鱼正美不归去,空戴南冠学楚囚。 -
133.《和赵德隆秋夕雨》 元·傅若金
落景翳重城,阴凝起初夕。
萧条飞雨至,散漫轻飚激。
洒幌静弥多,喧檐暴复息。
清商乱急管,遥怨生离席。 -
134.《烛影摇红·辜负天工》 明·夏完淳
辜负天工,九重自有春如海。
佳期一梦断人肠,静倚银釭待。
隔浦红兰堪采,上扁舟,伤欵乃。
梨花带雨,柳絮迎风,一番愁债。 -
135.《听郑三弹双韵子歌》 宋·游九言
寒窗积雪生虚明,玉壶风折层檐冰。
朱霞秀色妙公子,理弦灯下声亭亭。
游丝两两挂孤月,双声应手无留停。
月寒照户砌虫泣,云冻出浦边鸿征。 -
136.《甘州/八声甘州》 宋·刘沆
爱累累、万颗贯骊珠,特地写幽芳。
想黄昏云淡,夜深人静,清影横窗。
冷澹一枝两叶,笔下老秋光。
参透圆明相,日观开荒。 -
137.《秋怀》 宋·连文凤
天高正寥泬,深夜群动阒。
秋声从何来,淅沥复萧瑟。
须臾忽澎湃,愁思若凄恻。
罢琴试静听,纷纷鸣四壁。
有如贾少年,流涕重太息。
时事已凄凉,挽仰一今昔。
嗟余复何言,抱此长戚叔。 -
138.《山中杂咏》 宋·许必胜
久病鲜尘事,溪山逐相安。
欲知生息意,自树庭中兰。
静睹共叶荣,春风吹亦难。
新禽弄佳吹,小水生微澜。 -
139.《游列真观刘道士拉上潮际观渔》 宋·赵汝回
珠宫何岧峣,前江后层嶂。
开山者何人,萧梁山中相。
窃惟经营初,岂曰此幽赏。
地灵宜仙事,境寂销俗相。 -
140.《桐庐夜泊》 元·吴师道
合江亭前秋水清,归人罢市无余声。
灯光隐见隔林薄,湿云闪露青荧荧。
楼台渐稀灯渐远,何处吹箫犹未断?凄风凉叶下高桐,半夜仙人来绝巘。
江霏山气生白烟,忽如飞雨洒我船。
倚篷独立久未眠,静看水月摇清圆。