-
121.《周玄初祈晴诗》 明·孙蕡
江南仙山天下无,峰峦屹立龙虎都。
赤城嵯峨敞灵区,中天秀色光盘纡。
紫极曲密交绮疏,郁萧弥罗玉渠渠。
宸严中高天帝居,璇题丹篆双蛟扶。 -
122.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
123.《长安古意》 明·周是修
长安二月三月时,千门万户春风吹。
绮构瑶台高照耀,香车宝马并驱驰。
驱驰照耀皆豪贵,九棘三槐夹三市。
鼎食钟鸣将相家,朱帘绣柱王侯第。 -
124.《渔塘十六韵(在朱阳县石岩下,古老云:洛水》 唐·韦庄
洛水分余脉,穿岩出石棱。
碧经岚气重,清带露华澄。
莹澈通三岛,岩梧积万层。
巢由应共到,刘阮想同登。 -
125.《画中众仙歌》 宋·白玉蟾
不与饮尽孙权酒,正欲画屏笔脱手。
一点凝墨状生蝇,剔之不飞心始惊。
献之兴来拈起笔,笔如解飞自钩掣。
戏染松烟作牸牛,脱似偃角眠沙丘。 -
126.《见雪明日与祝山人游东湖僧寺访陈巨中教授留》 宋·毛滂
风吹飞雨乾,散作柳花毬。
危檐下舞鹄,老树腾蟠虬。
烟空夜色垂。
肤雨凝酥柔。 -
127.《潜溪图歌为宋景濂赋》 明·刘基
金华山水天下希,潜溪龙门尤绝奇。
群峰峻极河汉上,一峰独立芙蓉陂。
先生结庐在其下,文追班扬兼贾马。
遂令此山增壮观,野有朴樕皆梧矰。 -
128.《皂角滩》 明·杨基
烟萝毵树蒙松,夏绿更换春花红。
千山万山无所听,鹧鸪杜宇啼春风。
穹崖斓斒高百尺,快剑无痕镵翠碧。
宝气朝凝五色霞,丹光夜烛三分日。 -
129.《奉和御製玉清昭应宫玉皇大殿告成》 宋·夏竦
三圣重熙鸿业茂,百灵申锡宝符彰。
寅恭清净函无象,顾諟高明顺秉阳。
法驭省巡修废坠,真宫经始报祺祥。
栋升文杏觚棱峻,殿启真琳玉瑱方。 -
130.《晚春》 宋·韩维
春晖东去月如弦,却拂凝埃敞北轩。
几曲云屏空白昼,一帘花雨自黄昏。
庭芜碧合阴虫息,窗树红稀斗雀喧。
细忆旧欢都入梦,习家池上子山园。 -
131.《宝岩寺》 宋·李新
竹影与溪声,萧萧眼底明。
秋云浮古树,山石削长城。
暝色凝黄碧,啼乌伴晚征。
高僧不知客,故遣作诗鸣。 -
132.《东海曲》 宋·李新
鉴湖摇碧冷吞吴,虎丘雪树纷琼珠。
破雾冰轮薄云母,河汉微茫星有无。
清辉浩渺夫差国,爽气横空凝夜白。
古石寒生万丈光,飞虹远射徐卿宅。
徐卿世有玉麒麟,长噙凤语城南客。
东海蟠桃经复红,千年消息倚春风。 -
133.《记梦》 宋·胡寅
夜梦虚斋整衣冠,客五六辈相揖还。
中有一人少留连,叩檐叩齿祷甚虔。
雇谓吾侪歇倾耳,红药丛深鸟声美。
翻枝飐叶缥缈间,俄有珍禽集雕栏。 -
134.《岩桂堂》 宋·李流谦
湘峰峨峨湘水碧,万古鱼龙护冰魄。
荷衣芷佩凝秋霜,欲诵遗章发先白。
天生草木预何事,乃与骚人同一骨。
今人古人共磨灭,惟有芬香埋不得。 -
135.《赤松即景》 宋·王柏
平生百虑懒,尚有丘壑心。
佳哉二三友,歃盟同幽寻。
壮怀豁虚旷,玄宫穷邃深。
时方酿薄暑,万绿张云岑。 -
136.《暑中宴张穆父第》 宋·董嗣杲
席地莫禁流汗体,阴阴竹树埋虚堂。
夜分几传逡巡酒,暑甚一沃沆瀣浆。
不听哀弦知兴逸,才舒清簟觉心凉。
青瓜碧李凝冰齿,万萼南花吹湿香。 -
137.《凤凰台上忆吹箫箫 为张孝先紫箫赋,系亡金》 元·王恽
宫树春空,御屏香冷,谁遗金*人间。
爱一枝紫玉,双凤声蟠。
秋月春花客思,把幽情、都付伊传。
惊吹处,籁翻天吹。 -
138.《入峡诗》 宋·张嵲
微王大峡何峥嵘,叠嶂层峦碍飞鸟。
石壁排空何可凿,拽云蒸雾无昏晓。
凝思天地始胚胎,清川一道何从来。
联峰既非巨灵擘,绝岸不闻神禹开。 -
139.《温泉行》 宋·李复
骊山鸿蒙凝白烟,山根阴火煮玉泉。
阴灵炎炎燃礜石,石焰不灭何千年。
珠阁缥缈飞凤来,素衣仙人坐高台。
台前香引流水出,白玉莲花九叶开。 -
140.《续十虫吟9》 宋·舒岳祥
虫有报雨蛙,竹树能攀援。
青褐随所处,肤如凝脂鲜。
长颈而方颔,顾盼升高颠。
久晴初得雨,清声满林园。