-
81.《次乐与小儿啖虎脯篇》 宋·刘宰
折臂最小儿,骨聋颡微广。
弗说螺蛳步,可以吞大象。
那敢谓其然,且幸日稍长。
顾似陶家郎,智识殊不爽。 -
82.《题印上人关外山水图》 宋·释绍嵩
一源淳朴异山川,一簇人家起暮烟。
世乱不妨松偃蹇,客程依旧水潺湲。
云横新塞遮秦甸,树荫澄江入野船。
闻说函肴犹险在,为师怀想几凄然。 -
83.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
跛脚阿师,弄蹄驴子。
一字关徒费分疏,栗棘蓬恣情吞吐。
凌灭祖师禅,函盖乾坤句。
孤危不立自孤危,万仞雪崖丰骨露。
十二峰前,斫额望汝。
洞山佛无光,无你扪摸处,无你栖泊处。 -
84.《颂古一百则》 宋·释正觉
夜壑藏舟,澄源著棹。
龙鱼未知水为命,折箸不妨聊一搅。
玄沙师,小塘老,函盖箭锋,探竿影草。
潜缩也老龟巢莲,游戏也华鳞弄藻。 -
85.《送法海长老》 宋·释重顯
常爱裴相国,式芳尘,断际高风慕要伦。
拟欲事师为弟子,不知将法付何人。 -
86.《读晦翁遗文悽怆有作》 宋·孙应时
先生千载人,浩气隘穹壤。
早薄声利交,超然傲尘鞅。
饮酒读离骚,追游必豪克。
风月饱高吟,云泉擅奇赏。