-
41.《别杨秀才》 唐·李山甫
因乱与君别,相逢悲且惊。
开襟魂自慰,拭泪眼空明。
故国已无业,旧交多不生。
如何又分袂,难话别离情。 -
42.《别人四首》 唐·王勃
久客逢馀闰,他乡别故人。
自然堪下泪,谁忍望征尘。
江上风烟积,山幽云雾多。
送君南浦外,还望将如何。 -
43.《旅次丹阳郡,遇康侍御宣慰召募,兼别岑单父》 唐·刘长卿
客心暮千里,回首烟花繁。
楚水渡归梦,春江连故园。
羁人怀上国,骄虏窥中原。
胡马暂为害,汉臣多负恩。 -
44.《旅次丹阳郡,遇康侍御宣慰召募,兼别岑单父》 唐·刘长卿
客心暮千里,回首烟花繁。
楚水渡归梦,春江连故园。
羁人怀上国,骄虏窥中原。
胡马暂为害,汉臣多负恩。 -
45.《虢州送郑兴宗弟归扶风别庐》 唐·岑参
佐郡已三载,岂能长后时。
出关少亲友,赖汝常相随。
今旦忽言别,怆然俱泪垂。
平生沧洲意,独有青山知。
州县不敢说,云霄谁敢期。
因怀东谿老,最忆南峰缁。
为我多种药,还山应未迟。 -
46.《巫山县汾州唐使君十八弟宴别兼诸公携酒乐…留于屋壁》 唐·杜甫
卧病巴东久,今年强作归。
故人犹远谪,兹日倍多违。
接宴身兼杖,听歌泪满衣。
诸公不相弃,拥别惜光辉。 -
47.《旅中别侄暐》 唐·许浑
相见又南北,中宵泪满襟。
旅游知世薄,贫别觉情深。
歌管一尊酒,山川万里心。
此身多在路,休诵异乡吟。 -
48.《别李将军》 唐·李咸用
一拜虬髭便受恩,宫门细柳五摇春。
男儿自古多离别,懒对英雄泪满巾。 -
49.《边游别友人》 唐·张蠙
欲别不止泪,当杯难强歌。
家贫随日长,身病涉寒多。
雨雪迷燕路,田园隔楚波。
良时未自致,归去欲如何。 -
50.《满江红 别大名亲旧 元草堂诗余》 元·许衡
河上徘徊,未分袂、孤怀先怯。
中年后、此般憔悴,怎禁离别。
泪苦滴成襟畔湿,愁多拥就心头结。
倚东风、搔首谩无聊,情难说。 -
51.《别李季献之京》 明·荪谷
别意不自制,前情良可嗟。
海隅为客久,关外送人多。
野岸飞花树,春桥水上波。
犹同子规鸟,洒泪湿林柯。 -
52.《席上代人赠别三首》 宋·苏轼
凄音怨乱不成歌,纵使重来奈老何。
泪眼无穷似梅雨,一番匀了一番多。
天上麒麟岂混尘,笼中翡翠不由身。
那知昨夜香闺里,更有偷啼暗别人。
莲子劈开须见臆,楸枰著尽更无期。
破衫却有重逢处,一饭何曾忘却时。 -
53.《送司勋子才丈赴梓州》 宋·苏轼
别日已苦迫,见日未可期。
曷不惜此日,相从把酒卮。
人生初甚乐,譬若枰上棋。
纵横听汝手,聚散岂吾知。 -
54.《赠别二首》 唐·杜牧
娉娉褭褭十三余,豆蔻梢头二月初。
春风十里扬州路,卷上珠帘总不如。
多情却似总无情,唯觉尊前笑不成。
蜡烛有心还惜别,替人垂泪到天明。 -
55.《别後寄永叔》 宋·梅尧臣
前日辞亲泪,又为别友出。
愁极反无言,欲言词已窒。
荷公知我诗,数数形美述。
兹道日未堙,可与古为匹。 -
56.《别城中亲友》 宋·丘葵
不堪离乱后,重别旧交游。
到处无青眼,归家空白头。
风霜秋一叶,山水暮多愁。
后会知何日,临溪泪欲流。 -
57.《览卢子蒙侍御旧诗多与微之唱和感今伤昔…题于卷后》 唐·白居易
早闻元九咏君诗,恨与卢君相识迟。
今日逢君开旧卷,卷中多道赠微之。
相看掩泪情难说,别有伤心事岂知。
闻道咸阳坟上树,已抽三丈白杨枝。 -
58.《玉楼春》 宋·马成
来时吴会犹残暑。
去日武林春已暮。
欲知遗爱感人深,洒泪多于江上雨。
欢情未举眉先聚。
别酒多斟君莫诉。
从今宁忍看西湖,抬眼尽成肠断处。 -
59.《玉楼春》 宋·马成
来时吴会犹残暑。
去日武林春已暮。
欲知遗爱感人深,洒泪多于江上雨。
欢情未举眉先聚。
别酒多斟君莫诉。
从今宁忍看西湖,抬眼尽成肠断处。 -
60.《多丽》 宋·严仁
最无端,官楼画角轻软。
一声来、深闺深处,把人好梦惊回。
许多愁、尽教奴受,些个事、未必君知。
泪滴兰衾,寒生珠幌,翠云撩乱枕频欹。