-
261.《寒食宴提刑致语口号》 宋·苏轼
良辰易失,四者难并。
故人相逢,五斗径醉。
况中年离合之感,正寒食清明之间。
时乎不可再来,贤者而後乐此。 -
262.《和陶桃花源》 宋·苏轼
凡圣无异居,清浊共此世。
心闲偶自见,念起忽已逝。
欲知真一处,要使六用废。
桃源信不远,杖藜可小憩。 -
263.《赠姜唐佐生》 宋·苏轼
长□茅间有异芳,风流稷下古诸姜。
适从琼管鱼龙窟,秀出羊城翰墨场。
沧海何曾断地脉,白袍端合破天荒。
锦衣他日千人看,始信东坡眼力长。 -
264.《寄题梅宣义园亭》 宋·苏轼
仙人子真後,还隐吴市门。
不惜十年力,治此五亩园。
初期橘为奴,渐见桐有孙。
清池压丘虎,异石来湖鼋。 -
265.《海市(并叙)》 宋·苏轼
予闻登州海市旧矣,父老云常出于春夏,今岁晚不复见矣。
予到官五日而去,以不见为恨,祷于海神广德王之庙,明日见焉,乃作此诗。
东方云海空复空,群仙出没空明中。
荡摇浮世生万象,岂有贝阙藏珠宫。 -
266.《洗兵马》 唐·杜甫
中兴诸将收山东,捷书日报清昼同。
河广传闻一苇过,胡危命在破竹中。
祗残邺城不日得,独任朔方无限功。
京师皆骑汗血马,回纥喂肉葡萄宫。 -
267.《和吴冲卿鸦鸣树石屏》 宋·王安石
寒林昏鸦相与还,下有跂石苍孱颜。
曾於古图见彷佛,已怪刀笔非人间。
君家石屏谁为写,古图所传无似者。
鸦飞历乱止且鸣,林叶惨惨风烟生。 -
268.《寄王逢原》 宋·王安石
北风吹云埋九垓,草木零落空池台。
六龙避逃不敢出,地上独有寒崔嵬。
披衣起行愁不惬,归坐把卷阖且开。
永怀古人今已矣,感此近世何为哉。 -
269.《同王浚贤良赋龟得升字》 宋·王安石
世传一尾龟百龄,此龟逮见隋唐兴。
虽然天幸免焦灼,想屡缩颈愁严凝。
前年赴满不量力,欲替鳌负三崚嶒。
番禺使君邂逅见,知困簸荡因嗟矜。 -
270.《少年见青春》 宋·王安石
少年见青春,万物皆妩媚。
身虽不饮酒,乐与宾客醉。
一从鬓上白,百不见可喜。
心肠非故时,更觉日月驶。 -
271.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
272.《吊元鲁山》 唐·孟郊
搏鸷有余饱,鲁山长饥空。
豪人饫鲜肥,鲁山饭蒿蓬。
食名皆霸官,食力乃尧农。
君子耻新态,鲁山与古终。 -
273.《东城被盗得世字》 宋·秦观
野人无机心,触事少防卫。
所至辄酣寝,屡堕穿窬计。
孤亭夜深墨,风死雨初霁。
有盗穴壁来,攘取逮衾袂。 -
274.《别子瞻》 宋·秦观
人生异趣各有求,系风捕影只怀忧。
我独不愿万户侯,惟愿一识苏徐州。
徐州英伟非人力,世有高名擅区域。
珠树三株讵可攀,玉海千寻真莫测。 -
275.《和任师见寄之韵》 宋·辛弃疾
几年魂梦隔高门,叹息潭间阙异闻。
剩喜风情筋力在,尚能诗似鲍参军。 -
276.《幽居》 宋·陆游
放翁家山阴,其贫盖一国。
骨相异虎头,祠禄真鸡肋。
有米薪未具,坐待至曛黑。
躬耕岂所难?一饱非尔力。 -
277.《斋中杂兴十首以丈夫贵壮健惨戚非朱颜为韵》 宋·陆游
士生学六经,是为圣人徒。
处当师颜原,出当致唐虞。
斯文阵堂堂,临敌独援枹。
异端满天下,一扫可使无。
乃知立事功,先要定规模。
彼虽力移山,安能夺匹夫! -
278.《自广汉归宿十八里草市》 宋·陆游
月黑叩店门,灯青坐床箦。
饭麤杂沙土,菜瘦等草棘。
泰然均一饱,未觉异玉食。
我岂儿女哉,口腹为怨德!古人耻怀禄,不仕当力穑。
从今扶犁手,终老谢翰墨。 -
279.《十月十四夜梦与客分题得早行》 宋·陆游
蓐食寒灯下,脂车小市傍。
驿门犹淡月,街树正清霜。
触目关河异,兴懹道路长。
丈夫当自力,双鬓易苍苍。 -
280.《夜梦与数客观画有八副龙湫图持奇客请予作诗》 宋·陆游
高堂阅画娱嘉宾,巨幅小卷纵横陈。
其间一图最杰作,命意落笔惊倒人。
奇峰峭立插地轴,飞瀑崩泻垂天绅。
寿藤老木幻荒怪,深潭危栈愁鬼神。