-
161.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
162.《孚舟亭独坐》 宋·方回
荦确莳籼米,浅清钓鲦鱼。
兹事不在多,克俭即有余。
俯仰六十载,山城八迁居。
忆昔罢阃幕,始有此屋庐。 -
163.《和晁子西铃属劝农长篇》 宋·郭印
使君诚意与天开,呼吸之间为云雷。
一朝命驾出郊次,远近争看髦节来。
道边草木尽翔舞,巴峡迩来和气聚。
祗从精祷召神灵,五日一风十日雨。 -
164.《时升咏雪效前人体尽禁比类颜色等字率予同赋》 宋·郭印
丰年真可必,时雪降今冬。
飞霰纷纷集,同云羃羃重。
炉深添炽炭,寺远隔疏钟。
先压窗前竹,难分岭上松。 -
165.《薙草》 宋·李复
众草费薙锄,回首已芒翳。
随处竞茀冗,苟生无远意。
时亦吐柔蔓,牵引强附离。
端居叹力寡,门庭愧芜秽。 -
166.《七弟示诗后又改缘字为川字因再次韵》 宋·苏颂
幽栖新得地,朴饰敢求全。
一亩真儒有,三年近道边。
锄荒还见旧,革陋遂成妍。
栋宇依岩畔,烟云入槛前。 -
167.《郊外隐居》 宋·薛嵎
自是山林士,非因失志余。
儿童知稼穑,猿鹤近诗书。
曙色浮沧海,春风满太虚。
固穷须学力,不敢废经锄。 -
168.《园中》 宋·薛嵎
莫道趋时拙,书中乐未涯。
荷锄依树歇,联句笑人迟。
仙去井犹在,年荒草不衰。
近来筋力减,累失看花期。 -
169.《过村翁家》 宋·薛嵎
白发茅茨下,耰锄力未衰。
儿孙收滞穗,鸡犬入寒篱。
俗朴人家善,山深井税迟。
能言耆旧事,相问坐移时。 -
170.《次赵都使心田寿哉韵》 宋·杨公远
非园非圃亦非坰,寸地无多好力耕。
岂藉锄犁开旷荡,但除尘垢自和平。
云收月挂天长净,水止风恬浪不生。
寿域预营真得所,王家趼室可齐名。 -
171.《戒永州道闻思归乐三首》 宋·曾丰
田园无力办难俱,有益犹堪学把锄。
二者即今皆未具,教吾归去却如何。 -
172.《观潮歌》 明·王稚登
丙辰闰七月初吉,孟渎江边潮水赤。
寒波带雨打空城,高浪如山排巨石。
山田旱爟不可救,山人荷锄惟种豆。
游鱼忽入豆花中,江里鼋鼍近人吼。