-
101.《赓南塘桂吟》 宋·卫宗武
卉木摇落如齿牙,红紫净尽无浮花。
秋芳俄从天上至,人世有香谁敢夸。
累累金粟叠为蕊,风韵别自成一家。
葱葱绿玉不乞讨色,岁寒气节何以加。 -
102.《午阴坐清足轩》 宋·董嗣杲
云过秋天乱擘絮,风透秋窗遗剪刀。
客衣难禁如此候,离家失侣徒呼号。
肌骨癯然病易入,况复加以思虑劳。
行来行往失神隽,蛰此何殊悬壁猱。 -
103.《病起》 宋·王炎
羸躯方伏枕,冻骨倍加绵。
自觉脾为约,医言脉太玄。
不禁腰痛楚,仍苦膝拘挛。
搔抑方能定,扶持仅可前。 -
104.《窗外紫竹》 宋·王炎
疏篱短栅外钩联,聚立龙孙已嶷然。
向日斧斤几不赦,而今苗裔尚能全。
少时秀色青珉润,岁晚英标紫玉坚。
借与风烟扶直气,稍加岁月定参天。 -
105.《张尚书挽诗》 宋·王炎
魏国扶天力,荆州贯日忠。
堂堂惟此老,凛凛尚英风。
地寄陪京重,名加秘殿隆。
望徒高四海,身不到三公。 -
106.《自勉》 宋·释智圆
达人贵无念,市朝亦山林。
曲士居山林,难息市朝心。
坐驰一室中,纷然万境侵。
纽兰羡珮玉,坐石思黄金。 -
107.《送胡仲方二首》 宋·项安世
交情久处临分苦,别意深时著语难。
志士自期须皓首,故人相劝只加餐。
乾坤老大千年在,云海扶摇一息看。
防有有言如子者,解将佳话倚危栏。 -
108.《永穆陵复土随龙除官甚盛》 宋·陈杰
故王沉愤九重泉,先帝焦劳四十年。
已有含桃存新庙,独无麦饭洒荒阡。
挽回天怒当初政,扶植人伦在众贤。
此邸最关宗社计,加恩莫放代来先。 -
109.《太极诗上范天碧侍郎》 宋·陈普
涵涵六合八肱裹,类聚化生何可纪。
固然两人阴与阳,大要一个不得已。
所从无声亦无臭,所出如彼复如此。
成象效法森目前,大自三才小一虮。 -
110.《笋》 宋·陈普
书窗媚幽独,万竹真我仪。
冰霜茂摧挫,生意自有时。
斐亹弄月阴,挺拔出风姿。
凤吟逐神郁,春笋效珍奇。 -
111.《记游自次前韵》 宋·方回
百岁十分过七分,侥幸古来所希有。
寻壑经丘讵得知,揣谓偷閒问花柳。
未暇扶杖支疲癃,每羞照镜现老丑。
商洛隐遁似辈行,幽并游侠豆朋耦。 -
112.《哭从兄良遇》 宋·方回
先祖五男子,其下八男孙。
白首涉患难,仅余二老存。
兄昔健如虎,行步疾飞奔。
长眉具寿相,修髯当风掀。 -
113.《前参政浙西廉访徐子方得代送别三十韵》 宋·方回
往时参大政,诸老扈先朝。
合执调元柄,犹乘问俗轺。
登良爰改纪,肃政各迁乔。
明甚奎文揭,坚能泰岳摇。 -
114.《甘露亭诗》 宋·李覯
乾坤父母莫匪慈,胚胎亿兆成角覊。
其间哺乳不及处,有时泣杀呱呱儿。
南川上游号沃野,景佑丙子尝凶饥。
新田始苗旧谷罄,十室八九无晨炊。 -
115.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
合水和泥,打成一片。
脱却胚腪,重加煅炼。
渗漏全无盖覆人,平地升高乘快便。
若非众手力扶持,心印蒙尘,光难发现。
美则美矣,只如古人道,明堂瓦插檐。 -
116.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。