-
121.《绍兴圣孝感通诗》 宋·张嵲
宋有天下,逮乎八世。
猛敌横生,侵欲不忌。
尧汤水旱,文景菑异。
数则使然,岂人攸墍。 -
122.《旧藏文与可墨竹未有对者叔祖阁学以一枝为惠》 宋·张镃
崔黄拂素桃李开,春闺融艳蜂蝶猜。
范郭挥毫水石具,古愁宛奥关山回。
近代名家工写物,妍媚嶙峋空杰出。
此君孤禀岁寒姿,不入寻常凡粉律。 -
123.《老农叹》 宋·裘万顷
霜耕冰在趾,雨种泥没膝。
旱魃忽为虐,耕种谩劳力。
去年幸一稔,今岁免艰食。
细听老农语,令我三叹息。 -
124.《承亲戚见过生朝赋此为谢》 宋·晁公溯
冠者五六人,驾言款吾门。
是日射蓬矢,请寿此山樽。
吾方念初生,非止祭特豚。
保母亲食我,卜士负且言。 -
125.《谨所之赠王氏子》 宋·陈淳
我赠王氏子,作此谨所之。
之子何所喜,喜有近道资。
妙龄正弱冠,立志已不卑。
与之语则解,知弗流俗随。 -
126.《咏史下·徐邈》 宋·陈普
东第山成乱亦成,长星映酒甚分明。
分劳太保惟徐邈,谁道能言独许营。 -
127.《陈晦父赴十三韵》 宋·戴表元
古人取远士,得一以为豪。
江左贡千百,选抡今始劳。
占对混童厮,趋跄偕吏曹。
以兹寓绳准,弃髓索皮毛。 -
128.《晓思》 宋·方回
霜天钟鼓趣晨兴,老我无毡脚似冰。
千骑马尘跑玉勒,一枝梅影伴香灯。
年当致仕元无位,心亦怀归苦未能。
政用括囊保衰暮,可劳妒妇愤填膺。 -
129.《缫丝吟》 宋·方回
行役过桑野,适值丝事成。
缫者无劳色,缫车无怨声。
彼美冶容子,高楼吹玉笙。
一夕缺俪偶,愤切含离情。
被绮食珍鼎,迭慾生骄盈。
蚕妇虽繿缕,君子未可轻。
所以不可轻,能保秋霜贞。 -
130.《龚侯玉豹图》 宋·方回
龚侯之先楚两龚,远孙挺挺有祖风。
五鼎食肉不挂意,万卷读书曾用功。
草字隶字各神妙,古诗律诗俱豪雄。
虽有一癖好画马,不比人间凡画工。 -
131.《同张文焕过吴式贤二十六韵》 宋·方回
退居乏晤语,蒿莱医荆扉。
闉闍一以出,秋色饶清辉。
东鲁有名士,勋厌常旂。
欢言拨簿领,宿约寻郊圻。 -
132.《病后谢友人顾问》 宋·黄庚
索居坐孤陋,却扫甘隐沦。
荒径无辙迹,蓬藋方蓁蓁。
风雨撼四壁,一榻寄屈伸。
谁念相如病,岂堪原宪贫。 -
133.《挽吴野堂》 宋·陆文圭
保护兵术日,集劳岁歉时。
江湖一老重,州里百年思。
家尚玄元学,人遵义役规。
阴功宜有后,隐德固应祠。
拟作荣乡记,谁镌有道碑。
碧梧虽未识,宿草尚堪悲。
偶泊梅江堪,空吟薤露诗。 -
134.《颂古一百首》 宋·释智愚
力难抬处为君言,神骏保劳更著鞭。
一跃洞天三十六,到时凡骨也成仙。 -
135.《眉州禅僧一首》 宋·苏籀
吴蜀跨万里,余老师非壮。
勉哉令修行,手书劳四枉。
性命吾基本,权谲初不尚。
萧条寂寞中,咄咄祛碍障。 -
136.《赵唐卿邀游西湖即席赋十二韵》 宋·孙应时
春风客皇州,积雨不得晴。
倚楼望西湖,想见烟水平。
芳时谅难负,胜侣欣来并。
杖藜一萧散,唤船弄空明。 -
137.《景祐以后乐章六首》 宋·真宗
内辅先献,夙昭去列。
保祐之劳,兹惠其德。
荣养有终,芳风无极。
享献閟宫,载怀凄恻。