-
241.《寄卢少卿》 唐·白居易
老诲心不乱,庄诫形太劳。
生命既能保,死籍亦可逃。
嘉肴与旨酒,信是腐肠膏。
艳声与丽色,真为伐性刀。 -
242.《游灵隐寺,得来诗,复用前韵》 宋·苏轼
君不见,钱塘湖,钱王壮观今已无。
屋堆黄金斗量珠,运尽不劳折简呼。 -
243.《读孟郊诗二首》 宋·苏轼
夜读孟郊诗,细字如牛毛。
寒灯照昏花,佳处时一遭。
孤芳擢荒秽,苦语余诗骚。
水清石凿凿,湍激不受篙。 -
244.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
245.《入峡》 宋·苏轼
自昔怀幽赏,今兹得纵探。
长江连楚蜀,万派泻东南。
合水来如电,黔波绿似蓝。
余流细不数,远势竞相参。 -
246.《游灵隐寺得来诗复用前韵》 宋·苏轼
君不见,钱塘湖,钱王壮观今已无。
屋堆黄金斗量珠,运尽不劳折简呼。
四方宦游散其孥,宫阙留与闲人娱。
盛衰哀乐两须臾,何用多忧心郁纡。 -
247.《次韵答钱穆父以轼得汝阴用杭越唱酬韵作诗见》 宋·苏轼
大耿疲劳已离群,小冯慈爱且当门。
(轼本以舍弟亲嫌请郡。
)玉堂不著扶犁手,霜鬓偏宜画鹿轓。
豪杰虽无两王继,(子直、深父。
)风流犹有二欧存。
(叔弼、季默。
)清诗已入新歌舞,要使邦人识雅言。 -
248.《端砚诗》 宋·苏轼
披云离北岩,度岭入中夏。
重藉剪楚茅,方函斲英檟。
骚坛意莫逆,匠石语□侈。
匪垩劳运斤,如带防毁銙。 -
249.《上清词》 宋·苏轼
南山之幽,云冥冥兮。
孰居此者?帝侧之神君。
君胡为兮山之幽,顾宫殿兮久淹留。
又曷为一朝去此而不顾兮,悲此空山之人也。 -
250.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
251.《吴长文新得颜公坏碑》 宋·王安石
鲁公之书既绝伦,岁久更为所珍。
荒坛坏冢朽崖屋,剥落风雨埋煨尘。
断碑数尺谁所得,点画入纸完如新。
延陵公子好事者,拓取持寄情相亲。 -
252.《甘棠驿》 宋·范成大
万里三年醉岭梅,东风刮地马头回。
心劳政拙无遗爱,惭向甘棠驿里来。 -
253.《幽居》 宋·陆游
百事徒劳无一成,幽居偶得称幽情。
傍篱丛枳寒犹绿,遶舍流泉夜有声。
饥坐炮燔多巨栗,醉归怀袖有新橙。
爱闲自是从来癖,敢窃区区纳禄名。 -
254.《村舍杂书》 宋·陆游
舍北作蔬圃,敢辞灌溉劳。
轮囷瓜瓠熟,珍爱敌豚羔。
晨餐戒厨人,全项净去毛。
虽云发客笑,亦足慰老饕。 -
255.《登楼》 宋·陆游
从来好境遍人间,无奈劳生自欠闲。
江近时时吹白雨,楼高面面看青山。
歌声哀怨传三硖,行色凄凉带百蛮。
流落爱君心未已,梦魂犹缀紫宸班。 -
256.《自警》 宋·陆游
少年不自量,妄意慕管葛;晚节虽知难,犹觊终一豁。
悲哉老病马,解纵谁复秣?既辞箠辔劳,始爱原野阔。
饮涧啮霜菅,亦可数年活;勿复思长途,嘶鸣望天末。 -
257.《村居遣兴》 宋·陆游
野堂疏豁近江皋,喜见南山秋气高。
野外渐寒群木脱,草根薄暮百虫号。
筑陂浚畎更相勉,伐荻劙桑敢爱劳。
亦念耄荒当自佚,欲将世业付儿曹。 -
258.《寄酬曾学士学宛陵先生体比得书云所寓广教僧》 宋·陆游
庭中下乾鹊,门外传远书,小印红屈蟠,两端黄蜡涂。
开缄展矮纸,滑细疑卵肤。
首言劳良苦,後问逮妻孥,中间勉以仕,语意极勤渠。
字如老瘠竹,墨淡行疏疏。 -
259.《新年书感》 宋·陆游
早岁西游赋子虚,暮年负耒返乡闾。
残躯未死敢忘国?病眼欲盲犹爱书。
朋旧何劳记车笠,子孙幸不废菑畲。
新年冷落如常日,白发萧萧闷自梳。 -
260.《出城所见赋五题》 宋·宋祁
二月花堪爱,全开未落时。
香轻长抱蕊,霞破即团枝。
舞蝶何曾定,流莺不待期。
劳君金缕唱,更尽拍浮卮。