-
181.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
182.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
183.《入都》 清·李鸿章
其一
丈夫只手把吴钩,意气高于百尺楼。
一万年来谁著史,三千里外欲封侯。
定将捷足随途骥,那有闲情逐水鸥。 -
184.《破窑赋/寒窑赋/劝世章》 宋·吕蒙正
版本一天有不测风云,人有旦夕祸福。
蜈蚣百足,行不及蛇;雄鸡两翼,飞不过鸦。
马有千里之程,无骑不能自往;人有冲天之志,非运不能自通。
盖闻:人生在世,富贵不能淫,贫贱不能移。 -
185.《叔治遗草虫枕屏》 宋·梅尧臣
世传毗陵画,妙绝僧居宁。
不为权贵逼,所与乃忘形。
英机三尺素,落笔酒未醒。
忽为双飞蜂,忽就一蜻蜓。 -
186.《左忠毅公逸事》 清·方苞
先君子尝言,乡先辈左忠毅公视学京畿,一日,风雪严寒,从数骑出微行,入古寺,庑下一生伏案卧,文方成草;公阅毕,即解貂覆生,为掩户。
叩之寺僧,则史公可法也。
及试,吏呼名至史公,公瞿然注视,呈卷,即面署第一。
召入,使拜夫人,曰:“吾诸儿碌碌,他日继吾志者,惟此生耳。 -
187.《诸子喻山水》 先秦·先秦诸子
子曰:“譬如为山,未成一篑,止,吾止也;譬如平地,虽覆一篑,进,吾往也。
《论语·子罕》上不天则下不遍覆,心不地则物不必载。
太山不立好恶,故能成其高;江海不择小助,故能成其富。
故大人寄形于天地而万物备,历心于山海而国家富。 -
188.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
189.《游泾川水西寺蕳叶八宣慰刘七都事章卞二元师》 明·宋濂
水陆行兼旬,招摇月如醉。
筋弛遂莫支,神痴但思睡。
若非游名山,曷以豁幽闭。
泾川名汉县,宝胜标唐寺。 -
190.《二十世纪太平洋歌》 清·梁启超
亚洲大陆有一士,自名任公其姓梁。
尽瘁国事不得志,断发胡服走扶桑。
扶桑之居读书尚友既一载,耳目神气颇发皇。
少年悬弧四方志,未敢久恋蓬莱乡。 -
191.《自尤》 宋·苏洵
五月之旦兹何辰,有女强死无由伸。
嗟予为父亦不武,使汝孤冢埋冤魂。
死生寿夭固无定,我岂以此辄怨人。
当时此事最惊众,行道闻者皆醉辛。 -
192.《熙宁壬子八月於洛阳妙觉寺考试举人及还道出》 宋·并叙
飞泉来无穷,发自嵩岭背。
奔驰两山间,偶与乱石会。
倾流势摧毁,泥土久崩溃。
坚姿未消释,嶻嶭俨相对。 -
193.《秋晚》 宋·晁说之
居恨日不过,复此秋云暮。
一岁余几何,挽之安得住。
老矣且勉学,高谈非所与。
贫贱苟不惭,势力则不惧。
凉飙幸已多,宁烦赋不遇。 -
194.《题敬荣堂》 宋·王自中
白首同居四弟兄,由渠能敬故能荣。
细看鸿雁飞翔意,可见鸤鸠均一情。
绝少分甘贫亦乐,较长争夺势终倾。
黄堂今日亲行酒,欲与邦人作范程。 -
195.《寿史沧洲》 宋·熊以宁
梯旻一何高,其势如龙蟠。
下直湖万顷,襟抱沧洲湾。
潭居占其胜,缥缈云涛间。
海邦形势地,秀传此为尊。 -
196.《纪游》 宋·赵廱
古端有奇胜,名岩拟天星。
传闻辇毂下,往往极口称。
有为背驰说,曾不如邱陵。
请君勿夸山,恐非动者情。 -
197.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
198.《赠天柱山昕禅老》 宋·释文兆
几年天柱居,韬光外浮世。
禅心混沌先,诗思云霞际。
山雪涤茶鐺,谿泉濯祖毳。
富德鄙利徒,贵道轻权势。 -
199.《过金陵谒吴大帝庙》 宋·袁陟
人苦曹瞒虐,天悲驻禄终。
山河分鼎峙,气象发江东。
一旦墟京洛,弥年豢幼冲。
炎精竟灰烬,紫盖出艨艟。 -
200.《云安玉虚观南轩感事二首》 宋·杜柬之
樨梧殖岁首,擢起青琅玕。
其叶大如掌,其阴匀若摊。
弱干寻丈展,气已风云干。
期之四五载,定足容栖鸾。