-
81.《奉和鲁望樵人十咏·樵斧》 唐·皮日休
腰间插大柯,直入深谿里。
空林伐一声,幽鸟相呼起。
倒树去李父,倾巢啼木魅。
不知仗钺者,除害谁如此。 -
82.《奉和鲁望樵人十咏·樵担》 唐·皮日休
不敢量樵重,唯知益薪束。
轧轧下山时,弯弯向身曲。
清泉洗得洁,翠霭侵来绿。
看取荷戈人,谁能似吾属。 -
83.《奉和鲁望樵人十咏·樵风》 唐·皮日休
野船渡樵客,来往平波中。
纵横清飙吹,旦暮归期同。
蘋光惹衣白,莲影涵薪红。
吾当请封尔,直作镜湖公。 -
84.《奉和鲁望樵人十咏·樵火》 唐·皮日休
山客地炉里,然薪如阳辉。
松膏作滫瀡,杉子为珠玑。
响误击刺闹,焰疑彗孛飞。
傍边暖白酒,不觉瀑冰垂。 -
85.《奉和鲁望樵人十咏·樵歌》 唐·皮日休
此曲太古音,由来无管奏。
多云采樵乐,或说林泉候。
一唱凝闲云,再谣悲顾兽。
若遇采诗人,无辞收鄙陋。 -
86.《庚寅岁十一月新罗弘惠上人与本国同书请日休…以诗送之》 唐·皮日休
三十麻衣弄渚禽,岂知名字彻鸡林。
勒铭虽即多遗草,越海还能抵万金。
鲸鬣晓掀峰正烧,鳌睛夜没岛还阴,二千馀字终天别,东望辰韩泪洒襟。 -
87.《樵人十咏·樵谿》 唐·陆龟蒙
山高谿且深,苍苍但群木。
抽条欲千尺,众亦疑朴樕。
一朝蒙翦伐,万古辞林麓。
若遇燎玄穹,微烟出云族。 -
88.《樵人十咏·樵家》 唐·陆龟蒙
草木黄落时,比邻见相喜。
门当清涧尽,屋在寒云里。
山棚日才下,野灶烟初起。
所谓顺天民,唐尧亦如此。 -
89.《樵人十咏·樵叟》 唐·陆龟蒙
自小即胼胝,至今凋鬓发。
所图山褐厚,所爱山炉热。
不知冠盖好,但信烟霞活。
富贵如疾颠,吾从老岩穴。 -
90.《樵人十咏·樵子》 唐·陆龟蒙
生自苍崖边,能谙白云养。
才穿远林去,已在孤峰上。
薪和野花束,步带山词唱。
日暮不归来,柴扉有人望。 -
91.《樵人十咏·樵径》 唐·陆龟蒙
石脉青霭间,行行自幽绝。
方愁山缭绕,更值云遮截。
争推好林浪,共约归时节。
不似名利途,相期覆车辙。 -
92.《樵人十咏·樵斧》 唐·陆龟蒙
淬砺秋水清,携持远山曙。
丁丁在前涧,杳杳无寻处。
巢倾鸟犹在,树尽猿方去。
授钺者何人,吾今易其虑。 -
93.《樵人十咏·樵担》 唐·陆龟蒙
轻无斗储价,重则筋力绝。
欲下半岩时,忧襟两如结。
风高势还却,雪厚疑中折。
负荷诚独难,移之赠来哲。 -
94.《樵人十咏·樵风》 唐·陆龟蒙
朝随早潮去,暮带残阳返。
向背得清飙,相追无近远。
采山一何迟,服道常苦蹇。
仙术信能为,年华未将晚。 -
95.《樵人十咏·樵火》 唐·陆龟蒙
积雪抱松坞,蠹根然草堂。
深炉与远烧,此夜仍交光。
或似坐奇兽,或如焚异香。
堪嗟宦游子,冻死道路傍。 -
96.《樵人十咏·樵歌》 唐·陆龟蒙
纵调为野吟,徐徐下云磴。
因知负樵乐,不减援琴兴。
出林方自转,隔水犹相应。
但取天壤情,何求郢人称。 -
97.《奉和袭美茶具十咏·茶人》 唐·陆龟蒙
天赋识灵草,自然钟野姿。
闲来北山下,似与东风期。
雨后探芳去,云间幽路危。
唯应报春鸟,得共斯人知。 -
98.《寄王十四舍人》 唐·司空图
几年汶上约同游,拟为莲峰别置楼。
今日凤凰池畔客,五千仞雪不回头。 -
99.《和友人喜相遇十首》 唐·李咸用
为儒自愧已多年,文赋歌诗路不专。
肯信披沙难见宝,只怜苫草易成编。
燕昭寤寐常求骏,郭隗寻思未是贤。 -
100.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。