-
101.《题义门胡氏华林书院》 宋·刘骘
徐孺亭边水石连,高名频见野僧传。
箧中书满思安世,楼上诗成忆仲宣。
已说烂何忘意远,定知焦尾用心专。
寒溪乘兴云迎棹,秋夜娱宾月照筵。 -
102.《送汪时法归金华》 宋·吕祖俭
扁舟南去意茫然,襆被追随便欲前。
亲故道途相与语,但言高义薄云天。 -
103.《送汪时法归金华》 宋·吕祖俭
携手山桥第一轩,谁能结我梦中缘。
他年有意重过我,细细炉熏理旧编。 -
104.《古意》 宋·释文珦
逝水尚东流,白日易西没。
悠悠天地间,二物何飘忽。
促迫於生人,绿鬓成华发。
昧者不自如,终朝常汩汩。
利欲沈厥身,其本已先蹷。
孰若缮真性,以自固灵骨。 -
105.《古意》 宋·释文珦
老梅何偃蹇,雪时方始花。
自守岁寒性,不肯随春华。
隐人适然见,称植溪水涯。
瘦影无阳艳,清香绝淫邪。
閒静如隐人,隐人心所嘉。
樵牧无见侵,以贻隐人嗟。 -
106.《古意》 宋·王实
少年红颜女,敷芬对芳树。
盈盈淡艳妆,清歌杂妙舞。
凝睇倚高楼,桐丝试一谱。
世间知音稀,谁识姱节素。
清贞守幽闺,不作凡子妇。
容华委西山,良人来何暮。
空床思悠悠,明月正当户。 -
107.《题义门胡氏华林书院》 宋·吴淑
高隐仙山下,依山携草堂。
穷年乐石水,切意玩嫌缃。
竹径来嵇阮,鱼梁集惠庄。
论文探致极,寻古袭遗芳。 -
108.《草意》 宋·曾唯仲
辇路凄凄隔岁华,王孙望断怨天涯。
庭空烟雨无人管,那有閒情襯落花。 -
109.《仙华重午》 宋·张森
空山值端午,采蒲南涧滨。
蒲生裹白石,涧水清粼粼。
蟠根寸九节,服食能通真。
采之不盈掬,土洁含芳辛。 -
110.《古意十四首》 宋·章云心
逝川常东流,白日易西没。
悠悠天地间,二物何飘忽。
促迫于生人,绿鬓成华发。
昧者不自知,终朝常汩汩。
利欲沈厥身,其本已先蹷。
孰若缮真性,以自固灵骨。 -
111.《春月劝农至华林寺》 宋·周震
飞廉怒息海天明,十里篮舆出劝耕。
陇麦低头须雨意,林花仰面笑春晴。
熙寮连辔勤因事,父老传杯识至情。
及物无功惭窃廪,丰年有愿是忠诚。 -
112.《一华亭》 宋·朱敏功
自闻达摩西来意,五叶敷荣祗一花。
从此祖风传不泯,灵芝到处有奇华。 -
113.《华阳山堂落成》 宋·诸葛舜臣
小筑菟裘石磴间,登临极望意苍然。
三更栗叶中峰雨,四月桃花一洞天。
时听茅君归碧落,恍闻玉女炼丹铅。
江湖万里尘埃远,留得深山一道泉。 -
114.《三月十五夜登迎华观》 元·许谦
夜深来此倚阑干,千里楼台俯首看。
月到天中花影正,露零平地草光寒。
气清更觉山川近,意远从知宇宙宽。
长啸一声云外落,几家儿女梦初残。 -
115.《题华亭朱孟辩篆冢诗卷》 明·董佐才
古初无毫楮,羲画何繇传?孰知文字理,已具《河图》前
。
神农洎苍颉,俯仰极人天。
穗书与鸟书,创制分后先。 -
116.《古意二首》 明·胡安
濛濛云畔月,离离雨底花。
花发雨偏妒,云过月倍华。
盛衰如行迹,往来何足嗟。
世无园绮徒,遂觉商岭赊。 -
117.《真州留别华阳兄》 明·皇甫濂
河梁意不尽,相送到真州。
草木成今别,江山是昔游。
各言衰鬓客,那忍故园秋。
明发东西恨,惟看一水流。 -
118.《题方壶苍山秋意图》 明·吕复
昔游华盖仙人掌,万叠芙蓉紫翠生。
犹记月明闻铁笛,人间无处著秋声。 -
119.《吴兴唐子华画云山小景图》 明·宋讷
君不见夏圭昔写渔村春雾时,江山半入无声诗。
又不见马麟昔作关山秋色图,千里风烟来座隅。
夏圭马麟去已远,一入九原呼不返。
祇今画者乱如麻,吴兴近数唐子华。 -
120.《京华秋兴(三首)》 明·王鸿儒
病怜归计苦难成,形影萧然在帝京。
中世功名殊不易,残年去就自须轻。
宝符临代胡应遁,玉马朝周客已盈。
未睹金根还紫禁,菊花何意向人明。
¤