-
41.《游春十二首》 唐·姚合
正月一日后,寻春更不眠。
自知还近僻,众说过于颠。
看水宁依路,登山欲到天。
悠悠芳思起,多是晚风前。 -
42.《五歌·水鸟》 唐·陆龟蒙
水鸟山禽虽异名,天工各与双翅翎。
雏巢吞啄即一例,游处高卑殊不停。
则有觜铍爪戟劲立直视者, -
43.《赠圆昉公(昉,蜀僧·僖宗幸蜀,昉坚免紫衣)》 唐·司空图
天阶让紫衣,冷格鹤犹卑。
道胜嫌名出,身闲觉老迟。
晓香延宿火,寒磬度高枝。
每说长松寺,他年与我期。 -
44.《寄中岳颛顼先生》 唐·张乔
先生颛顼后,得道自何人。
松柏卑于寿,儿孙老却身。
夜窗峰顶曙,寒涧洞中春。
恋此逍遥境,云间不可亲。 -
45.《寄中岳颛顼先生》 唐·张乔
先生颛顼后,得道自何人。
松柏卑于寿,儿孙老却身。
夜窗峰顶曙,寒涧洞中春。
恋此逍遥境,云间不可亲。 -
46.《赠圆昉公(昉,蜀僧·僖宗幸蜀,昉坚免紫衣)》 唐·郑谷
天阶让紫衣,冷格鹤犹卑。
道胜嫌名出,身闲觉老迟。
晚香延宿火,寒磬度高枝。
长说长松寺,他年与我期。 -
47.《西川座上听金五云唱歌》 唐·陈陶
蜀王殿上华筵开,五云歌从天上来。
满堂罗绮悄无语,喉音止驻云裴回。
管弦金石还依转,不随歌出灵和殿。 -
48.《献中书潘舍人》 唐·李中
运叶半千数,天钟许国臣。
鹏霄开羽翼,凤阙演丝纶。
顾问当清夜,从容向紫宸。
立言成雅诰,正意叙彝伦。 -
49.《印秀才至舒州见寻,别后寄诗依韵和》 唐·徐铉
羁游白社身虽屈,高步辞场道不卑。
投分共为知我者,相寻多愧谪居时。
离怀耿耿年来梦,厚意勤勤别后诗。
今日溪边正相忆,雪晴山秀柳丝垂。 -
50.《晨鸡》 唐·刘兼
朱冠金距彩毛身,昧爽高声已报晨。
作瑞莫惭先贡楚,擅场须信独推秦。
淮南也伴升仙犬,函谷曾容借晓人。
此日卑栖随饮啄,宰君驱我亦相驯。 -
51.《述怀(校书娶崔时年已暮崔微有愠色赋诗述怀)》 唐·崔氏
不怨卢郎年纪大,不怨卢郎官职卑。
自恨妾身生较晚,不及卢郎年少时。 -
52.《读《杜工部集》二首》 唐·贯休
造化拾无遗,唯应杜甫诗。
岂非玄域橐,夺得古人旗。
日月精华薄,山川气概卑。
古今吟不尽,惆怅不同时。 -
53.《赴郑谷郎中招游龙兴观读题诗板谒七真仪像因有十八韵》 唐·齐己
何处陪游胜,龙兴古观时。
诗悬大雅作,殿礼七真仪。
远继周南美,弥旌拱北思。
雄方垂朴略,后辈仰箴规。 -
54.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
55.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
56.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
57.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
58.《鹪鹩赋》 魏晋·张华
鹪鹩,小鸟也,生于蒿莱之间,长于藩篱之下,翔集寻常之内,而生生之理足矣。
色浅体陋,不为人用,形微处卑,物莫之害,繁滋族类,乘居匹游,翩翩然有以自乐也。
彼鹫鹗惊鸿,孔雀翡翠,或淩赤霄之际,或托绝垠之外,翰举足以冲天,觜距足以自卫,然皆负矰婴缴,羽毛入贡。
何者?有用于人也。 -
59.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
60.《舞鹤赋》 南北朝·鲍照
散幽经以验物,伟胎化之仙禽。
钟浮旷之藻质,抱清迥之明心。
指蓬壶而翻翰,望昆阆而扬音。
澘日域以回骛,穷天步而高寻。