-
141.《於刘功曹家见杨直讲女奴弹琵琶戏作呈圣俞》 宋·欧阳修
大弦声迟小弦促,十岁娇儿弹啄木。
啄木不啄新生枝,惟啄槎牙枯树腹。
花繁蔽日锁空园,树老参天杳深谷。
不见啄木鸟,但闻啄木声。 -
142.《新营小斋凿地炉辄成五言三十七韵》 宋·欧阳修
霜降百工休,居者皆入室。
墐户畏初寒,开炉代温律。
规模不盈丈,广狭足容膝。
轩窗共幽窳,竹柏助蒙密。 -
143.《永阳大雪》 宋·欧阳修
清流关前一尺雪,鸟飞不度人行绝。
冰连溪谷麋鹿死,风劲野田桑柘折。
江淮卑湿殊北地,岁不苦寒常疫疠。
老农自言身七十,曾见此雪才三四。 -
144.《憎蚊》 宋·欧阳修
扰扰万类殊,可憎非一族。
甚哉蚊之微,岂足污简牍。
乾坤量广大,善恶皆含育。
荒茫三五前,民物交相黩。 -
145.《别後奉寄圣俞二十五兄》 宋·欧阳修
长河秋雨多,夜插寒潮入。
岁暮孤舟迟,客心飞鸟急。
君老忘卑穷,文字或缀缉。
余生苦难厄,世险蹈已习。 -
146.《答梅圣俞大雨见寄》 宋·欧阳修
夕云若颓山,夜雨如洪渠。
俄然见青天,焰焰升蟾蜍。
◇忽阴气生,四面如吹嘘。
狂雷走昏黑,惊电照夔魖。 -
147.《和葛闳寺丞接花歌》 宋·范仲淹
江城有卒老且贫,憔悴抱关良苦辛。
众中忽闻语声好,知是北来京洛人。
我试问云何至是,欲语汍澜堕双泪。
斯须收泪始能言,生自东都富贵地。 -
148.《戏作常娥责》 宋·梅尧臣
我昨既赋白兔诗,笑他常娥诚自痴。
正值十月十五夜,月开冰团上东篱。
毕星在傍如张罗,固谓走失应无疑。
不意常娥早觉怒,使令乌鹊绕树枝。 -
149.《途中寄上尚书晏相公二十韵》 宋·梅尧臣
惊飙入林鸦乱飞,舞空落叶相追随。
秋权摧物不见迹,但使万古生愁悲。
登山临水昔感别,身作旅人安得宜。
单舟匹妇更无婢,朝餐每愧妇亲炊。 -
150.《次韵和长吉上人淮甸相遇》 宋·梅尧臣
淮上一相遇,忆在京都时。
虽惊岁月换,未改松桂姿。
童侍两三人,瓶锡相与随。
自言东越来,箧中多好诗。 -
151.《依韵和永叔劝饮酒莫吟诗杂言》 宋·梅尧臣
我生无所嗜,唯嗜酒与诗。
一日舍此心肠悲,名存贵大不辄思。
甑空釜冷不俛眉,妻孥冻饥数恚之。
但自吟醉与世违,此外万事皆莫知。 -
152.《张斯立遂州司理》 宋·梅尧臣
自身买马箠,为妇置幂{上四下离}。
将出咸阳门,同涉蜀道危。
畴昔未禄仕,日夕讲书诗。
不能青云高,乃作黄绶卑。 -
153.《和江邻几学士画鬼拔河篇》 宋·梅尧臣
蒲中古寺壁画古,昼者隋代展子虔。
分明八鬼拔河戏,中建二旗观却前。
东厢四鬼苦用力,索尾拽断一鬼颠。
西厢四鬼来背挽,双手搥下抵以肩。 -
154.《和日卧疾恭上人来过不及见因以诗答》 宋·梅尧臣
溪上秋雾多,溪居晓寒入。
呼吸遂生痾,呕泄不下粒。
素居江南地,大率皆卑湿。
久从吴土居,气候非所袭。 -
155.《王乐道太丞立春早朝》 宋·梅尧臣
近臣头上黄金胜,殿前拜赐东风应。
蓼牙疏甲簇春盘,肉抹长丝何亘亘。
宽衣武卒轝至庭,人归下筹殊难称。
我家无火甑生尘,{左巾右祭}柳彩花空著兴。 -
156.《赠杨荥阳》 明·高启
嘉陵美山水,亦复富文彦。
杨君产其邦,材拔性高狷。
布衣走名都,早入艺林选。
客屈稷下谈,王邀邺中宴。 -
157.《京师苦寒》 明·高启
北风怒发浮云昏,积阴惨惨愁乾坤。
龙蛇蟠泥兽入穴,怪石冻裂生皴纹。
临沧观下飞雪满,横江渡口惊涛奔。
空山万木尽立死,未觉阳气回深根。 -
158.《送晁监丞赴婺州关市之役》 宋·王禹偁
关征市赋縻贤俊,谁爱此官为吏隐。
将作晁丞于役时,婺女星临海边郡。
黄绢辞高位尚卑,白华行洁身犹困。
会待时来即并伸,也知道在终无闷。 -
159.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
160.《和安邑刘宰君见赠》 宋·王禹偁
数年侍从立丹墀,掌诰长惭格调卑。
左宦久劳青琐梦,归山犹负白云期。
一生得丧唯凭道,千古声名合在诗。
深谢多才遗佳句,此身休退是何时。