-
161.《答陈屦常秀才谑赠》 宋·晁补之
驱车触热中烦满,苦无蔗浆冻金碗。
陈君诗卷可洗心,持作终朝晤言伴。
男儿三十四方身,布衣不化京洛尘。
白驹皎皎在空谷,黄鸟睍睆鸣青春。 -
162.《北上感怀》 明·刘基
倦鸟思一枝,枥马志千里。
营营劳生心,出入靡定止。
伊余朽钝材,懒拙更无比。
才疏乏世用,嗜僻惟书史。 -
163.《金陵对雪用苏长公聚星堂禁体韵》 明·杨基
黄云冻凝不成叶,十载江南无此雪。
朱帘十二晓开齐,正值千山鸟飞绝。
墙腰檐角危欲堕,竹顶松梢重将折。
偏来舞殿斗轻盈,忽上金钗易消灭。 -
164.《和蜡梅诗》 宋·吴则礼
江边一树垂垂花,酒杯曾觅黄公家。
谁教五出作黄蜡,六出休论属尤物。
鼻端有窍侬自知,群儿空诵诗人诗。
天公与花不与叶,要遣孤芳作超绝。 -
165.《舟行舣韶下石夜听》 宋·曾丰
江响合蛮吹,鸟声谐越吟。
仍收南郭籁,并入大韶音。
纚纚听于耳,徐徐写以琴。
倘犹有作韵,着语付何阴。