-
81.《吾身》 宋·释文珦
趋时非好步,步步青山归。
眼界绝尘垢,耳根遗是非。
充肠草木实,被体云霞衣。
吾贫岂当念,吾原已无违。 -
82.《方春时群免食麦先生置罝焉终无所获今者原头》 宋·王洋
吴山积雪不润麦,客子思乡疑卜宅。
先生好客如聚书,岂料向来遭五厄。
{左夋右兔}{左夋右兔}自是安无虞,尔身那计归庖厨。
遐方自此欲同轨,书文正合求长须。 -
83.《和时圣昭兼酬刘原博》 明·程嘉燧
劳生真厌老来忙,但喜残年相见长。
禁火风光春断酒,浴蚕时月夜舂粮。
陶公日没思燔烛,仲子辰佳可命觞。
独爱幽栖身懒动,敢将衰病学嵇康。 -
84.《邯郸少年行》 唐·高适
邯郸城南游侠子,自矜生长邯郸里:
千场纵博家仍富,几度报仇身不死。
宅中歌笑日纷纷,门外车马常如云。
未知肝胆向谁是,令人却忆平原君! -
85.《浩歌》 唐·李贺
南风吹山作平地,帝遣天吴移海水。
王母桃花千遍红,彭祖巫咸几回死?
青毛骢马参差钱,娇春杨柳含缃烟。
筝人劝我金屈卮,神血未凝身问谁? -
86.《句》 唐·王绩
琴曲唯留古,书多半是经。
(见《周氏涉笔》)
横裁桑节杖,直剪竹皮巾。
鹤警琴亭夜,莺啼酒瓮春。 -
87.《同卢拾遗过韦给事东山别业二十韵给事首春…不果斯诺》 唐·王维
托身侍云陛,昧旦趋华轩。
遂陪鹓鸿侣,霄汉同飞翻。
君子垂惠顾,期我于田园。
侧闻景龙际,亲降南面尊。 -
88.《济上四贤咏·成文学》 唐·王维
宝剑千金装,登君白玉堂。
身为平原客,家有邯郸娼。
使气公卿坐,论心游侠场。
中年不得意,谢病客游梁。 -
89.《夷门歌》 唐·王维
七雄雄雌犹未分,攻城杀将何纷纷。
秦兵益围邯郸急,魏王不救平原君。
公子为嬴停驷马,执辔愈恭意愈下。
亥为屠肆鼓刀人,嬴乃夷门抱关者。
非但慷慨献良谋,意气兼将身命酬。
向风刎颈送公子,七十老翁何所求。 -
90.《山中示弟》 唐·王维
山林吾丧我,冠带尔成人。
莫学嵇康懒,且安原宪贫。
山阴多北户,泉水在东邻。
缘合妄相有,性空无所亲。
安知广成子,不是老夫身。 -
91.《同王十三维偶然作十首》 唐·储光羲
仲夏日中时,草木看欲燋。
田家惜工力,把锄来东皋。
顾望浮云阴,往往误伤苗。
归来悲困极,兄嫂共相譊. -
92.《城傍曲》 唐·王昌龄
秋风鸣桑条,草白狐兔骄。
邯郸饮来酒未消,城北原平掣皂雕。
射杀空营两腾虎,回身却月佩弓弰。 -
93.《至德三年春正月时谬蒙差摄海盐令闻王师收二京…五十韵》 唐·刘长卿
天上胡星孛,人间反气横。
风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。
食参将可待,诛错辄为名。 -
94.《至德三年春正月时谬蒙差摄海盐令闻王师收二京…五十韵》 唐·刘长卿
天上胡星孛,人间反气横。
风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。
食参将可待,诛错辄为名。 -
95.《献淮宁军节度使李相公》 唐·刘长卿
建牙吹角不闻喧,三十登坛众所尊。
家散万金酬士死,身留一剑答君恩。
渔阳老将多回席,鲁国诸生半在门。
白马翩翩春草细,郊原西去猎平原。 -
96.《登吴古城歌》 唐·刘长卿
登古城兮思古人,感贤达兮同埃尘。
望平原兮寄远目,叹姑苏兮聚麋鹿。
黄池高会事未终,沧海横流人荡覆。
伍员杀身谁不冤,竟看墓树如所言。 -
97.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
98.《行行且游猎篇》 唐·孟云卿
少年多武力,勇气冠幽州。
何以纵心赏,马啼春草头。
迟迟平原上,狐兔奔林丘。
猛虎忽前逝,俊鹰连下鞲。 -
99.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
100.《行路难三首》 唐·李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。
停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。
欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。
闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。