-
41.《明禋进戒诗》 宋·程公许
於赫圆宰,视听自民。
惟圣能飨,非德莫亲。
乃眷炎宋,受命以仁。
十月三叶,涵每毓春。 -
42.《和立斋岁寒歌五章》 宋·王柏
圣人体物兮万世之训,究厥后凋兮基於不竞。
使与春争妍兮曷保常真,岁寒之知兮宁不谓性。 -
43.《丁亥纪蜀百韵》 宋·李曾伯
在负在娵觜,羲双正东陆。
羽书西边来,胡骑报南牧。
仓茫星火急,飘忽风雨速。
凭陵我封疆,剽掠我孳留。 -
44.《次韵郑佥判》 宋·方岳
一枕羲皇失午熇,久知吾道定寥寥。
客来且拨浮明瓮,事过真成覆鹿蕉。
野性从来便水石,此生自合老渔樵。
移床更入深云处,厥木惟乔厥草夭。 -
45.《梦方饮药或告之曰攻伐太过斯伤天和觉而识之》 宋·方岳
过恭为足恭,过敬为缪敬。
礼犹不可过,况以毒攻病。
甚毒伤冲和,一快丧躯命。
万事有厥中,毋使血气横。
子承不徐徐,亦或见自性。
忽轻梦中语,克念可以圣。 -
46.《次韵竹窗兄欲死叹》 宋·陈著
人生天地閒,所患在身死。
身死人谁逃,所患不在此。
所患死其心,此患无比侣。
厥初开赋性,未始分贤鄙。 -
47.《拙妇吟》 宋·蒲寿宬
生为矮屋女,本乏超世姿。
苟焉执丝枲,安得组绣奇。
人各爱厥子,骄养随所宜。
今晨嫁朱门,装束弗适时。 -
48.《双雁儿 自述》 元·王哲
意马心猿休放劣。
害风姓、王名*。
一从心破做颠厥。
恐怕消、些旧业。
真性真灵有何说。
恰似晓风残月。
杨柳崖头是清彻。
我咱瓷情攀折。 -
49.《清心镜 予在终南,居於环堵,*腿赤脚,并》 元·马钰
,信步云游,西至华亭投宿於窑*。
偶中土津火毒,吐血发嗽,病势来之甚紧。
众道友馈药,拜而受之,不敢尝。
又谓予曰,当食生葱酽醋,可解其毒。 -
50.《感物》 宋·艾性夫
中园植佳橘,插棘为储胥。
橘根阳未萌,棘枝已扶疏。
终年高且深,势盛凌橘孤。
岂以雨露偏,良由习性殊。
非类不可依,橘其防厥初。 -
51.《閒居杂咏三十二首·父子》 宋·陈淳
父子本天性,人伦此其大。
一言在有亲,不可薄厥爱。 -
52.《林告院伯文送菊大如盖予谓惟黄繖两字可极形》 宋·陈杰
碧玉琢干如拇大,黄金缕花三万个。
下如弗胜下如帱,疾风过前不少挠。
园丁结束无余枝,诗翁打量四十围。
放渠疏散得自性,十本奚啻专百畦。 -
53.《充善堂为吴氏题》 宋·陈杰
厥初生人,禀性受中。
不患不善,患不能充。
血气既刚,物我交战。
不患不充,又患不善。 -
54.《病后寄郑自正》 宋·陈宓
卧病六十朝,尪羸欲颠踬。
中虚苦暴下,外怯因多涕。
风邪动感触,寒热肆留滞。
百病果难堪,未免趣医至。 -
55.《三吊吟四首》 宋·方回
偶闻一人死,恻怛吁以惊。
千人万人死,能不怆厥情。
长平几性命,锐头付一坑。
亡者抱永痛,胜喜功名成。
功名岂不成,机心何时平。
人心苟若此,谁谓天好生。 -
56.《哭从兄良遇》 宋·方回
先祖五男子,其下八男孙。
白首涉患难,仅余二老存。
兄昔健如虎,行步疾飞奔。
长眉具寿相,修髯当风掀。 -
57.《送医工郭耕道》 宋·方回
上古三皇轩农羲,天始有柱地有基。
腹虚与实疗民饥,心塞与开植民彝。
保民性命专厥司,握生杀权名曰医。
万事万物有偶奇,一阴一阳之所为。 -
58.《驿马叹》 宋·方回
铁陈突万人,{上西下之}驾行九轨。
圣门称其德,成功亦云伟。
嗟尔驿骑者,售身堕泥滓。
朝才南一程,夕又北百里。 -
59.《题祝公辅静得斋》 宋·方回
郑卫撼俗耳,姬姜接凡目。
醇酎诳渴吻,大房诱饥腹。
一阈内外间,鲜不妄举足。
堂堂七尺躯,顷刻万感触。 -
60.《送荣茂世》 宋·李处权
戎冯绝黄流,飞尘暗京畿。
竟成王室祸,痛定不忍思。
衣冠半陷没,逃难皆散之。
有如水衡君,将命弗顾危。