-
41.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
42.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
43.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
44.《莺啼序》 宋·黄公绍
银云卷晴缥缈,卧长龙一带。
柳丝蘸、几簇柔烟,两市帘栋如画。
芳草岸、弯环半玉,鳞鳞曲港双流会。
看碧天连水,翻成箭样风快。 -
45.《同清江师月夜听坚正二上人为怀州转法华经歌》 唐·朱湾
若耶溪畔云门僧,夜闲燕坐听真乘。
莲花秘偈药草喻,二师身住口不住。
凿井求泉会到源,闭门避火终迷路。 -
46.《满江红·太极浑沦》 元·王*
太极浑沦,才开口、便分仁义。
把清真支离,大道已废。
世事机谋求愈远,人情往复相牵系。
都不如、收拾早回头,安心意。 -
47.《感事》 宋·石介
吾赏观中夏,地平如砥石。
幅员数万里,车马通辙迹。
帝宅君土中,紫垣当辰极。
长江断其南,绝塞经其北。 -
48.《探春》 宋·黄庶
春色若有价,黄金量山丘。
几拟把酒吟,浪欲开口酬。
今朝庭柳枝,拗折丝已柔。
东风弄五色,渐落草木稠。
我营赏春资,瓮盎蚁已浮。
山川天开画,只拟酩酊游。 -
49.《海棠秋》 宋·顾禧
春风荡漾花如织,排摈深岩天地窄。
桃李芳菲斗艳阳,嫣痕尽染胭脂色。
含丹欲吐娇不胜,獭髓遥分点琼额。
杨妃睡足口无语,嫁作游丝怨风雨。 -
50.《新莺歌》 宋·释莹彻
新莺傍檐晓更悲,孤音清吟啭柔枝。
口边血出语未尽,岂是怨恨人不知。
不食枯桑椹,不衔苦李花,偶然弄枢机,宛转凌烟霞。 -
51.《殿廷初考圹同舍约共赋诗》 宋·五迈
绍丑夏五初,皇帝下明诏。
大廷许群英,虚心问道要。
初考凡六员,同时赴宣召。
宫讲絮斋子,典刑真克肖。 -
52.《挽喻夫人》 宋·员兴宗
太丘落日东郊昏,兰风桂露啼幽痕。
年周九十笑语温,冲头雪矣花仍存。
仙裾拂拂始倚门,扶挟何必烦诸孙。
二鶵前起慰心魂,喻宗老人五院尊。
众口咽矣遍地恩,柔则之馀六四坤。 -
53.《张烈妇》 明·陆师道
抱璧置泥涂,皎然质不泯。
菖蒲九节花,虽死常流芬。
十三学裁衣,十六诵诗书。
十七妇道成,十八为君妻。 -
54.《送王希赐编修使交趾》 明·苏伯衡
历数归真主,群方若缀旒。
外藩须嗣续,当宁重怀柔。
芝简文弥盛,茅封礼更优。
代言欣尔属,将指副予求。 -
55.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
56.《对酒(亦曰《偶会行》)》 明·唐之淳
对酒勿伤,偶会何常?今日同堂,出门异乡。
同堂之乐,乐过千春。
来日大难,苦口焦唇。
翩翩飞燕,冬藏秋见。 -
57.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
58.《赠黄道士还九宫山》 明·曾鲁
我家群玉山南陬,君居蒙顶最上头。
相望欲识嗟无由,摇摇心若风中斿。
君从少年慕远游,誓骖笙鹤仍丹丘。
冠星佩月露为裘,口诵赤玉灵书谣。 -
59.《送王伯AA28守虢》 宋·苏轼
华山东麓秦遗民,当时依山来避秦。
至今风俗含古意,柔桑渌水招行人。
行人掉臂不回首,争入崤函土囊口。
惟有使君千里来,欲饮三堂无事酒。 -
60.《赠曾子固》 宋·王安石
曾子文章众无有,水之江汉星之斗。
挟才乘气不媚柔,群儿谤伤均一口。
吾语群儿勿谤伤,岂有曾子终皇皇。
借令不幸贱且死,後日犹为班与扬。