-
81.《奉和早登太行山中言志应制》 唐·张嘉贞
明发扈山巅,飞龙高在天。
山南平对巩,山北远通燕。
瞻彼冈峦峻,凭兹士马妍。
九圻行若砥,万谷辗如川。 -
82.《使过弹筝峡作》 唐·储光羲
鸟雀知天雪,群飞复群鸣。
原田无遗粟,日暮满空城。
达士忧世务,鄙夫念王程。
晨过弹筝峡,马足凌兢行。
双壁隐灵曜,莫能知晦明。
皑皑坚冰白,漫漫阴云平。
始信古人言,苦节不可贞。 -
83.《送端东行》 唐·韦应物
世承清白遗,躬服古人言。
从官俱守道,归来共闭门。
驱车何处去,暮雪满平原。 -
84.《古词》 唐·曹邺
高阙碍飞鸟,人言是君家。
经年不归去,爱妾面上花。
妾面虽有花,妾心非女萝。
郎妻自不重,于妾欲如何。 -
85.《自叹》 唐·邵谒
春蚕未成茧,已贺箱笼实。
蟢子徒有丝,终年不成匹。
每念古人言,有得则有失。
我命独如何,憔悴长如一。
白日九衢中,幽独暗如漆。
流泉有枯时,穷贱无尽日。
惆怅复惆怅,几回新月出。 -
86.《织妇女》 唐·苏拯
伊余尽少女,一种饰螓首。
徒能事机杼,与之作歌舞。
歌舞片时间,黄金翻袖取。
只看舞者乐,岂念织者苦。
感此尝忆古人言,一妇不织天下寒。 -
87.《左传引古人言》 先秦·佚名
心则不竞。
何惮于病。
畏首畏尾。
身其余几。
虽鞭之长。
不及马腹。
杀老牛莫之敢尸。
挈缾之知。
守不假器。
鹿死不择音。 -
88.《浣溪沙(席上再作)》 宋·洪适
不见丹丘三十年。
青山碧水想依然。
自惊绿鬓已苍颜。
月在柳梢曾径醉,雨荒院菊有谁怜。
绣衣归与古人言。 -
89.《送梵才上人归天台》 宋·皇甫泌
美玉不自贵,贵之者良工。
高才不自明,明之者至公。
和璞文未刻,他山石正同。
子虚赋未行,相如车不东。 -
90.《表兄王俊夫客当涂以古诗见寄赋比奉谢》 宋·徐端
自叹离君淹在兹,诗来一读一相思。
人言毛遂早成事,我怪何蕃久不归。
灯火十年俱旧梦,江湖万里有新知。
秋风萧飒菽花老,目断晴云片片飞。 -
91.《溪上杂言》 宋·陆游
溪上之丘,吾可以休。
溪中之舟,吾可以游。
一裘虽弊可度风雪虐,一箪虽薄未有旦夕忧。
媿于此心鼎食其敢饱,负其所学蝉冕增吾羞。 -
92.《雨中独酌二首》 宋·欧阳修
老大世情薄,掩关外郊原。
英英少年子,谁肯过我门。
宿云屯朝阴,暑雨清北轩。
逍遥一◇酒,此意谁与论。
酒味正薰烈,吾心方浩然。
鸣禽时一弄,如与古人言。 -
93.《公退言怀》 宋·王禹偁
吏胥围绕簿书堆,病眼昏昏素发垂。
已觉文章无用处,不归田里待何时。
两衙决事官差我,五日延英诏问谁。
赖有古人踪迹在,只应蘧宁是吾师。 -
94.《送大渊宰安溪七言三首》 宋·刘克庄
昏昏默默嗟衰朽,白白红红忆盛强。
自古人惟称单父,至今我尚爱桐乡。
刈时留取葵根在,拔处无令薤本伤。
邑有澹台辈流否,不妨迎致向琴堂。 -
95.《苍苍吟寄答曹州李审言龙图》 宋·邵雍
一般颜色正苍苍,今古人曾望断肠。
日往月来无少异,阳舒阴惨不相妨。
迅雷震后山川裂,甘露零时草木香。
幽暗岩崖生鬼魅,清平郊野见鸾凰。
千花烂为三春雨,万木凋因一夜霜。
此意分明难理会,直须贤者入消详。 -
96.《七月一日休假作》 宋·曾巩
初秋尚苦暑,归沐乃君恩。
地闲少来客,日晏犹闭门。
家乏念藜藿,开颜无一樽。
况复辞貌拙,敢随车马奔。 -
97.《病中放言五首》 宋·韩元吉
寓意平生止墨卿,转喉无奈触钱神。
敢将名利期当世,直欲文章似古人。
积雨尚添门外辙,颠风不扫甑间尘。
倦游傥有凌云赋,肯为黄金巧致身。 -
98.《古诗》 宋·刘过
凉生见砚窗未糊,秋风射入如相呼。
床头吴钩作龙吼,便欲乘此捣穹庐。
丈夫诗胆如斗大,摩挲笑与歌楚些。
生平柔肠作铁坚,挑尽寒灯拥襟坐。 -
99.《夏日览物思古人三首·嵇康》 宋·韩维
翛然柳下锻,岂不遗世喧。
一忤贵公子,鸣弦竟谁冤。
性烈才且隽,有味孙登言。 -
100.《喜吴几道迁右正言知谏院》 宋·郑獬
精金喜入陶熔手,玉鉴直须明主知。
志士本来能许国,古人所恨不逢时。
汉成不用朱云剑,舜帝尝闻大禹辞。
莫道孤居无感激,挼挲两耳听京师。