-
1.《辰十月八日同希周扫松灵石晚步松下怆然有怀》 宋·谢直
先公为直言,蔡林古无书。
家贫卖窗箔,编箨聚所馀。
取之写文字,琐细行虫蛆。
遂令后奕世,衣冠出门闾。
今为搪政孙,学与不学欤。 -
2.《李肱所遗画松诗书两纸得四十韵》 唐·李商隐
万草已凉露,开图披古松。
青山遍沧海,此树生何峰。
孤根邈无倚,直立撑鸿濛。
端如君子身,挺若壮士胸。 -
3.《古松》 宋·林景熙
独占宽闲地,不知摇落天。
山林犹古色,风雪自穷年。
龟伏灵根寿,禽巢绝顶仙。
栋梁非所屑,几见海成田。 -
4.《时思荐福寺》 宋·杜汝能
□知山不厌,高处更营亭。
对面开诗景,当空列画屏。
药生香草异,盖结古松灵。
见说师斋暇,时来此读经。 -
5.《游灵隐高峰塔》 宋·苏轼
言游高峰塔,蓐食治野装。
火云秋未衰,及此初旦凉。
雾霏岩谷暗,日出草木香。
嘉我同来人,久便云水乡。 -
6.《游灵岩天竺》 宋·刘黻
秋气饱林壑,清旷悦所性。
山禽不避人,野猿亦从命。
临流悟世情,过刹知民病。
论交慎勿忘,森森古松劲。 -
7.《古松》 宋·林景熙
雷电空山夜,髯蛟起石泉。
乔阴无六月,老气欲千年。
斸药人能寿,巢枝鸟亦仙。
天风灵籁发,彷佛奏虞弦。 -
8.《山中古松》 宋·薛嵎
曾经雷斧劈,上有鶻巢腥。
过客谁摽纸,山精此托灵。
虬龙云际顶,龟鸟土中苓。
月夜境荒寂,秋声不可听。 -
9.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
10.《与南陵常赞府游五松山(山在南陵铜井西五里有古精舍)》 唐·李白
安石泛溟渤,独啸长风还。
逸韵动海上,高情出人间。
灵异可并迹,澹然与世闲。
我来五松下,置酒穷跻攀。 -
11.《古交行》 宋·刘学箕
君居京江头,我住武夷曲。
平生风马牛,道路几重複。
会面情相亲,卜室欣相聆。
倾盖一笑粲,恍然如故人。 -
12.《古意六首》 唐·王绩
幽人在何所,紫岩有仙躅。
月下横宝琴,此外将安欲。
材抽峄山干,徽点昆丘玉。
漆抱蛟龙唇,丝缠凤凰足。 -
13.《独石行》 明·张佳胤
独石城南一片石,突兀霜空削如壁。
古松屈铁盘云根,紫翠千峰莽相射。
陆海俄翻滟滪堆,流沙直接昆仑脉。
奇标眼底不常见,谁其置之巨灵迹。 -
14.《游灵隐寺》 宋·程公许
赋予好在岩壑,强持缚缨簪。
野性当奈何,惝恍如惊麇。
京华百万家,{角戢}{角戢}瓦叠鳞。
海气荡烦暑,作威凌轹人。 -
15.《三月十日谭芝云翰林招同徕之宗武诸君灵谷寺》 近代·陈三立
灵窟负花辰,梦痕涴层迭。
荏苒春复还,僧约乃如谍。
提携缺望俦,轻车骋蹀躞。
驰道拥奇峰,晴郊明新叶。 -
16.《题李尊师松树障子歌》 唐·杜甫
老夫清晨梳白头,玄都道士来相访。
握发呼儿延入户,手提新画青松障。
障子松林静杳冥,凭轩忽若无丹青。 -
17.《酹江月(灵岩吊古)》 宋·高观国
万岩灵秀,拱崇台飞观,凭陵千尺。
清磬一声帘幕冷,无复宫娃消息。
响_廊空,采香径古,尘土成遗迹。
石间松老,断云空锁愁寂。 -
18.《次韵胡少瀹题梁王山蟠松诗》 宋·刘倓
长松上捎日月宫,昂霄耸壑材甚雄。
不肯甘心卧云巘,有时见梦十八公。
汗颜血指,那知大匠自有体。
斩伐丁丁,朝夕聒人幽耳聋。 -
19.《灵溪老松歌》 唐·卢士衡
灵溪古观坛西角,千尺鳞皴栋梁朴。
横出一枝戛楼阁,直上一枝扫寥廓。
白石苍苔拥根脚,月明风撼寒光落。 -
20.《灵岩》 宋·何子举
灵岩之境最超卓,高隐翠微浸碧落。
迢迢一迳倒青松,壁阙危门敞虚阁。
敞虚阁,见寥廓,万叠青山连海角。