-
61.《玉盘》 宋·田昼
少皞磨成白玉盘,六丁擎出太虚宽。
青光千古复万古,留向人间此夜看。 -
62.《戏画古松真清斋前》 宋·王当
轮囷复离奇,不柏亦不栗。
吾庐非夏社,嘉树伊谁植。
刳心谢吹嘘,强骨余霹雳。
峥嵘历风霜,偃蹇岂朝夕。 -
63.《古诗赠方希直》 宋·叶见泰
吾友方济宁,其人世希生。
有如炎燉之雪,曙天之星。
平生特立不徇俗,穷年矻矻,惟究心乎羲文周孔之遗经。
一旦起作郡,卓然为群黎之怙恃,列牧之仪刑。 -
64.《次袁说友巫山十二峰古风二十五韵》 宋·张縯
化工神伟开物姿,劖石万仞不作痴。
巍峰耸立威凤举,急挟怒流奔马迟。
隐然万里形胜重,信矣四海游观奇。
天开匹练势巀页,云拥列嶂青参差。 -
65.《古诗》 宋·周师成
德人天机深,凡子人心多。
懔余思寡过,月计愧盈科。
勿谓玉无玼,当知石可磨。
四十尚无闻,素心恐蹉跎。
汲我檐下井,浇我盘中花。
清香未似之,懒惰欲如何。 -
66.《酬刘子古镜》 明·陆俸
古镜不自惜,遥兼千里音。
悬之照肝胆,奚啻双南金。
圆质凝精光,螭盘古铭深。
明月入我怀,聊复理吾簪。
与君别几时,鬓发雪已盈。
冉冉悲年暮,悠悠空陆沉。
愿言保不缺,报君久要心。 -
67.《威凤吟送张经载四川盘粮》 明·罗玘
威凤集阿阁,所不矜爪咮。
饥鸱得腐鼠,不敢喙瓦窦。
有时脱翔去,鸱喙当正昼。
饱能出妖声,呼起百怪斗。 -
68.《拟古宫词(二首)》 明·马汝骥
上林羽猎载红妆,内苑新开六博场。
采色满盘消永漏,不知纨扇冷昭阳。 -
69.《长安怀古》 明·王越
渭水桥边独倚阑,望中原是古长安。
斩蛇赤帝留神剑,堕泪铜仙泣露盘。
宫锦为帆天外落,霓裳成队月中看。
不堪回首风尘后,北斗城荒雁塔寒。 -
70.《古意四首(以下《金昌集》)》 明·王稚登
珊瑚秀海底,海人涉中流。
曾不盈尺寸,采采无遗留。
琐细安足珍,空劳使者求。
煌煌十尺枝,灿灿若灵虬。 -
71.《古诗(四首)》 明·乌斯道
女萝依松柏,松柏不可依。
巨干遭剪伐,修蔓殄无遗。
女萝当奈何,无依乃其宜。
盘旋大化中,春荣秋自萎。
升高岂不好,夭折亦足悲。
¤ -
72.《长安古意》 明·周是修
长安二月三月时,千门万户春风吹。
绮构瑶台高照耀,香车宝马并驱驰。
驱驰照耀皆豪贵,九棘三槐夹三市。
鼎食钟鸣将相家,朱帘绣柱王侯第。 -
73.《古宫怨》 明·朱纯
浓妆耀日罗帏晓,鸦髻盘云金凤小。
春花一面恼人红,长恨海棠娇艳少。
绣被重重覆锦茵,麝脐龙脑香氤氲。
蜀弦新调作莺语,小莲频候羊车尘。
秋风吹散填河鹊,深情竟负良宵约。
化作妖云逐楚王,金鱼空锁重门钥。 -
74.《古风其三十九》 唐·李白
登高望四海。
天地何漫漫。
霜被群物秋。
风飘大荒寒。 -
75.《留别山中温古上人兄并示舍弟缙》 唐·王维
解薜登天朝。
去师偶时(一作将)哲。
岂惟山中人。
兼负松上月。 -
76.《北山草堂千岩观新成,徐叔智运使吟古风相贺》 宋·范成大
北山松竹堪怡颜,千岩观前多好山。
谁云都无卓锥地,亦尚有此茅三间。
洞门无常钥不关,小径百曲苍龙盘。
众芳迷人不知处,片云与我俱忘还。
花前一杯重鼎吕,明日戽田并灌圃。
种苗种豆从此忙,昨夜惊雷送膏雨。 -
77.《晓出古城山》 宋·范成大
落月堕眇莽,残星澹微茫。
竹舆乱清溪,飞盖入岚光。
松桧雾霭湿,桑麻风露香。
空翠滴尘缨,何必濯沧浪? -
78.《九盘坡布水》 宋·范成大
莫惜萦回上九盘,洗心双瀑雪花寒。
野翁酌水煎茶献,自古人来到此难。 -
79.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
暑退财几时,忽已迫霜露;西风一何厉,落叶纷满路。
老翁衰可笑,日夜念墐户;衣裘先关怀,膏火亦当具。
酒尤不可缓,倾听糟床注。
供盘柿栗耳,何敢议雉兔! -
80.《休日阅古堂小宴》 宋·宋祁
宴堂丛橑倚晨霏,客衽风清酒力微。
曲沼新荷能碍钓,霁林浓叶不通飞。
盘纷素脍鱼腴美,齿渍寒津蔗境肥。
一笑相欢无吏责,张扶应悟坐曹非。