-
601.《鄞中他山堰》 宋·释文珦
碧浸他山古,梅梁昔化龙。
江溪一堰隔,禾黍四郊重。
绝唱思幽客,欢声遍野农。
长官功不朽,遗庙合歌钟。 -
602.《达理歌》 宋·释印肃
普庵识心达理,不是胡言乱语。
教化三千大千,个个透泥入水。
应无所住生心,更不祭神拜鬼。
时中净念法身,何假烧钱化纸。 -
603.《偈颂七十八首》 宋·释正觉
髑髅前有本来灵,照彻毗卢顶{左宁右页}平。
玉马过关方半夜,本鸡唤月恰三更。
寥寥迹绝全功转,历历光生借位明。
却著弊衣垂化手,合同船子顺流行。 -
604.《送僧》 宋·释重顯
凉飚新叶坠岩阴,禅起高秋别翠岑。
孤月冷光清有兴,断云闲影合无心。
瓶分吴浪情何极,钵化膺门道更深。
好是却回旧房日,倚栏同看橘铺金。 -
605.《和陆学士夏日见寄》 宋·释重顯
良牧归诗匠,雅风消郁蒸。
官清难滞爵,吏散远同僧。
棠对非烟合,仙槎碧浪乘。
因思穷万化,千古更无能。 -
606.《寓言》 宋·舒岳祥
昔有贵公子,闻鹤九皋禽。
其先本胎化,栖止必瑶林。
遣使三往聘,致之千黄金。
清唳复善舞,节奏合瑶琴。 -
607.《缘识》 宋·宋太宗
大矣哉文,道合南薰。
包含六义,洞究三坟。
傍通造化,察变声闻。
垂其懿范,万一之分。 -
608.《缘识》 宋·宋太宗
紫檀金线槽偏蹙,拨弄朱弦敲冰玉。
指法从来天下闻,翻成尽入升平曲。
传之世上五音足,希夷道听化民俗。
盘龙面对压鳌头,玄微风散万般流。 -
609.《缘识》 宋·宋太宗
春色春兮景媚妍,薰风暖润物华鲜。
上林花结和香雾,絮压轻轻软似绵。
寰中运启大平年,文武须精百艺全。
弄影马骄难控勒,龟兹韵雅奏钓天。 -
610.《缘识》 宋·宋太宗
河决洪波东南流迤逦,苍生昏垫困其止。
去年今岁岂遑安,劳我关心情不已。
奔衡浩渺故无涯,十二州民皆忧水。
诸般度议自裁之,乃出禁军为夫使。 -
611.《缘识》 宋·宋太宗
峄阳之山,传名日桐,六律相沿五音中。
七轸弦调皆是意,審详悮则亦如空。 -
612.《缘识》 宋·宋太宗
达道真人见者稀,岂教容易等闲知。
阴阳造化无非实,天地元精动合宜。
功行三千须及物,还丹九转上升时。
忙中岁月忙中遣,我本愚来性不移。 -
613.《逍遥咏》 宋·宋太宗
犹龙景象驾翔鸾,道在虚无天地间。
一二合将归大礼,五千言外不开关。
仪形眇邈难相类,圣迹希夷语默闲。
昔日西游如似梦,化胡异域却应还。 -
614.《逍遥咏》 宋·宋太宗
真空达得便须休,二起生三一上求。
谩说希给来遂古,还知造化不同流。
伏藏密旨机关内,合会非常本自由。
若遇逢师亲口袂,老年返少保千秋。 -
615.《逍遥咏》 宋·宋太宗
发愿行平等,天观必照知。
贪嗔常不见,善恶岂相规。
利益恒将正,勿教乱所思。
因缘如响合,变化杳无为。 -
616.《逍遥咏》 宋·宋太宗
达道真人见者稀,岂教容易等闲知。
阴阳迁化无非实,天地元精动合宜。
功行三千须及物,还丹九转上升时。
忙中岁月忙中遣,我本愚来性不移。 -
617.《寄眠云处士》 宋·宋无
闻说华阳洞,人间第八天。
茅君旌屡降,弘景驾常延。
地吐黄金气,潭流碧玉泉。
神丹光夜发,朱草叶春妍。 -
618.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
619.《陈和叔内翰得庄生观鱼图於濠梁出以相示且邀》 宋·苏颂
公堂四合临中衢,翰林壁挂观鱼图。
传之近自濠梁客,云是蒙邑先生居。
先生昔仕楚园吏,傲世不蕲卿大夫。
逍遥淮上任造适,高岸偶见群鲦鱼。 -
620.《和胡俛学士红丝桃》 宋·苏颂
京都花品予尝评,夭桃仅有十数名。
含丝繁艳今始识,鲜苞长蕊彯红缨。
春晴日暖助颜色,灼灼一片朝霞轻。
鲛绡剪碎旋装缀,虬须摘尽将纫萦。