-
81.《四言诗》 唐·孙思邈
取金之精,合石之液。
列为夫妇,结为魂魄。
一体混沌,两精感激。 -
82.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
83.《采桑子》 唐·冯延巳
小庭雨过春将尽,片片花飞。
独折残枝,无语凭阑只自知¤
玉堂香暖珠帘卷,双燕来归。
君约佳期,肯信韶华得几时。 -
84.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
85.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
86.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
87.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
88.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
89.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
90.《鹧鸪天》 宋·晁端礼
不得目睹盛事,姑咏所闻万一而已
霜压天街不动尘。
千官环珮贺成禋。
三竿阊阖楼边日,五色蓬莱顶上云。
随步辇,卷香裀。
六宫红粉倍添春。
乐章近与中声合,一片仙韶特地新。 -
91.《蝶恋花》 宋·赵令
环取其终始不绝。
兼致彩丝一絇,文竹茶合碾子一枚。
此数物不足见珍,意者欲君子如玉之洁,鄙志如环不解。
泪痕在竹,愁绪萦丝。 -
92.《眼儿媚》 宋·朱敦儒
紫帔红襟艳争浓。
光彩烁疏栊。
香为小字,瑞为高姓,道骨仙风。
此花合向瑶池种,可惜未遭逢。
阿环见了,羞回眼尾,愁聚眉丛。 -
93.《蝶恋花(追和东坡,时留滞富池)》 宋·王之道
寒雨霏霏江上路。
不见书邮,病目空凝注。
沙觜尽头飞白鹭。
篙师指似人来处。
自笑自怜还自语。
钝滞如君,只合归田去。
竹屋数间环B04B亩。
个中自有无穷趣。 -
94.《念奴娇》 宋·曹勋
D046冰铸雪,赋神情天壤,无伦香泽。
月女霜娥,直是有如许,清明姿色。
细玉钗梁,温琼环佩,语好新音发。
相逢一笑,桂宫连夜寒彻。 -
95.《采莲舞》 宋·史浩
清奏当筵,治世之音安以乐。
霞舒绛彩,玉照铅华。
玲珑环佩之声,绰约神仙之伍。
朝回金阙,宴集瑶池。 -
96.《花舞》 宋·史浩
奇花命以佳名,因其有香,尊之为客。
欲知标格,请观一字之褒;爰藉品题,遂作群英之冠。
适当丽景,用集仙姿。
玉质轻盈,共庆一时之会;金尊潋滟,式均四坐之欢。 -
97.《渔父舞》 宋·史浩
不是神仙那得到。
万顷澄波舞镜鸾,千寻叠嶂环旌蚕。
光天圆玉夜长清,衬地湿红朝不扫。
宾主相逢欲尽欢,升平一曲渔家傲。 -
98.《多丽》 宋·高登
人间世,偶然攘臂来游。
何须恁、乾坤角抵,又成冷笑俳优。
且宽心、待他天命,谩鼓舌、夸吾人谋。
李广不侯,刘蕡未第,千年公论合谁羞。 -
99.《沁园春》 宋·汪莘
之所未备,搜寻剖□,斯已勤矣。
闲从人求其法,高者如捕影,卑者不足为。
嘉泰二年冬夜,坐一榻,知思所及,随手骇目。
尔后凡七载,时时为之,自知非深根固蒂之道,亦可谓世外之妙观矣。 -
100.《贺新郎(再韵赋雪)》 宋·刘学箕
晓听儿曹说。
道前村、疏梅莫与,蔽萧缠葛。
急与呼童诛翦尽,趁此江天暮雪。
唤小艇、渔翁鹤发,凛冽寒风吹酒面,与何人、共泛山阴月。