-
281.《茶园十二韵》 宋·王禹偁
勤王修岁贡,晚驾过郊原。
蔽芾余千本,青葱共一园。
芽新撑老叶,土软迸深根。
舌小侔黄雀,毛狞摘绿猿。 -
282.《商山海棠》 宋·王禹偁
锦里名虽盛,商山艳更繁。
别疑天与态,不称土生根。
浅着红兰染,深于绛雪喷。
待开先酿酒,怕落预呼魂。 -
283.《樱桃》 宋·王禹偁
凤实落嶙峋,蟠根出俗尘。
子多将尽夏,花晚不争春。
上苑空枝後,荒岩满树新。
鸟含红映嘴,猿饱渍流唇。 -
284.《寄题陕府南溪兼简孙何兄弟》 宋·王禹偁
申湖在陕服,自昔名所重。
许昌遗唐律,人口尚传诵。
旧迹固蓁莽。
胜概犹出众。 -
285.《被旨趣行和计院兄韵》 宋·刘克庄
耄耋即今同队少,宗盟于我数年加。
陈根尚□□□□,新咏真堪续棣华。
狂老监犹能嗜酒,□□□□□生花。
何时手板抽还了,杖履追随莫去家。 -
286.《友人病痁》 宋·刘克庄
昔闻诗可驱痁疾,今日诗人疾自婴。
势似边兵鏖未解,根同野草划还生。
能蠲热障惟山色,解洗烦襟只涧声。
溪友祝君如虎健,督僧栽种课奴耕。 -
287.《谢李常伯》 宋·王令
人从东南来,忽得连纸诗。
行义不赫晔,名声无萎蕤。
虽尝误见辱,旋则拜席归。
别久谓已忘,不图犹记之。 -
288.《送僧自总》 宋·王令
吾病不喜语,客来佰寒暄。
颊舌且不能,况事交字间。
彼总乃吾旧,不见今三年。
一日踏我门,告我将南迁。 -
289.《赠城西谢知堂》 宋·白玉蟾
蓬莱山上神仙翁,道貌挺挺乔如松。
双眸炯炯黑於漆,脸边隐隐如桃红。
有时仰天笑开口,撮起崑崙归右手。
忽然虚空跌落地,不觉满腹藏星斗。 -
290.《代书答淮南宪张司封》 宋·邵雍
缘木求鱼固不能,缘鱼求炙恐能行。
与其病后求良药,不若醉时辞大觥,芝草无根休用种,蟠桃有实岂难生。
荷君见爱情非浅,一芥还同一芥荣。 -
291.《谒岱祠即事》 宋·晁补之
泽南三百里,极望横天云。
云端色凝黛,谛视初可分。
峥嵘介丘像,澒洞元气屯。
顷刻有变化,惨澹殊明昏。 -
292.《次韵王适雪晴复雪二首》 宋·苏辙
骄阳得一雪,逾尺应更好。
晨兴视窗隙,惊见晴霞杲。
九衢无停迹,狼籍须一扫。
空余浩然气,凛凛接清昊。 -
293.《清友堂为吕宾峰题》 宋·李吕
恶草不可近,恶虫不可逢。
草有有钩吻,入口裂其胸。
虫中有细腰,虿尾犹铦锋。
人生涉世故,得不戒游从。 -
294.《忆旧游·叹江潭树老》 宋·张炎
叹江潭树老,杜曲门荒,同赋飘零。
乍见翻疑梦,对萧萧乱发,都是愁根。
秉烛故人归後,花月锁春深。
纵草带堪题,争如片叶,能寄殷勤。 -
295.《和韵奉酬王原父集福山之什》 宋·张元干
平生契所崇,晚得故人语。
惊呼追曩游,世道今如许。
中原鞠茂草,万里尽豺虎。
天王巡江濆,对壘眺淮楚。 -
296.《门有车马客行》 明·刘基
门有车马客,云是故乡人。
执手前借问,乡语知情真。
自云别故乡,观光京国尘。
经商涉代北,薄宦往西秦。 -
297.《白发》 明·刘基
白发应同春草茎,风吹一夜满头生。
欲收浮艳归根柢,故遣芳菲定老成。
碧瓦晓霜怜变灭,纸窗宵月妒分明。
据鞍上马非吾事,赖尔妆严意不轻。 -
298.《忆北山梨花(并序)》 明·杨基
去年清明花正繁,骑马晓出神策门。
千桃万李看未了,小径更入梨花村。
低枝初开带宿雨,高树烂日迷朝暾。
柔肤凝脂暖欲滴,香髓人面春无痕。 -
299.《临宿呈一二交游》 宋·韩维
墙根蟋蟀鸣不休,夜宿学省高梧秋。
昏灯钉壁照孤坐,悲风揽肠生百忧。
久从尘事非我意,直有烂醉为身谋。
谁能摆落世俗累,愿敝肥马同轻裘。 -
300.《滞客》 宋·郑獬
五月不雨至六月,河流一尺清泥浑。
舟人系鼓挽舟去,牛头刺地挽不行。
我舟系岸已七日,疑与绿树同生根。
忽惊黑云涌西北,风号万窍秋涛奔。