-
81.《家居自戒》 宋·陆游
疾病当治本,神医古难遭。
哀哉有限身,日与利欲鏖。
大嚼徒为贪,刻饮岂足豪。
淡薄以养寿,亦非慕名高。 -
82.《养疾》 宋·陆游
齿耄婴新疾,才衰减旧名。
短邸扶蹇步,小院惬幽情。
卜叟言灾退,医翁贺脉平。
饭香炊罢亚,羹美馣芜菁。 -
83.《小疾谢客》 宋·陆游
小疾深居不唤医,消摇更觉胜平时。
痴人未害看周易,名士真须读楚辞。
绿径风斜花片片,画廊人静雨丝丝。
晚来顿觉清羸甚,自置篝炉煮粟糜。 -
84.《羸疾》 宋·陆游
羸疾止还作,已过秋暮时。
但当名百药,那更谒三医?强饭幸如昨,清游元有期。
新霜宜野店,行矣不须疑。 -
85.《题药囊》 宋·陆游
残暑才属尔,新春还及兹。
真当名百药,何止谒三医?半夜暾朝日,晨兴饮上池。
金丹有门户,草木尔何知! -
86.《记悔》 宋·陆游
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。 -
87.《题尤延之右司遂初堂二首》 宋·杨万里
诗瘦山如瘦,人遐室更遐。
荒林庾信宅,古木谢敷家。
医国君臣药,逃名子母瓜。
只愁归未得,绿却白鸥沙。 -
88.《木之彬彬》 宋·黄庭坚
木之彬彬,非取异於人。
可宫室则斩则伐,可笾豆则捋则撷。
草之茸茸,非求显於世。
中刍牧则刈则鉏,中医和则剥则枯。 -
89.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
90.《田舍即事十首》 宋·刘克庄
田舍诸雏各雅驯,男儿盍有艺资身。
古来医卜多名世,莫学文章点涴人。 -
91.《和黄户曹投赠二首》 宋·刘克庄
巫医末技有师生,古道今人鲜复行。
行子云玄谁卒业,附韩公传不埋名。
虱犹可以箭锋贯,蝇岂能增秤尾轻。
颇欲他时观续集,定将苍老换朱荣。 -
92.《柬方寺丞病足》 宋·刘克庄
西北名山未遍经,讵宜倚杖立竛竮。
脉通气数医难晓,病在皮肤药易灵。
昔走战场常纵靶,今居内屋更施屏。
平生受用嵇康论,欲献公为座右铭。 -
93.《杂咏一百首·季主》 宋·刘克庄
宋贾两名士,茫然立下风。
信知古贤圣,多隐卜医中。 -
94.《题崇圣寺简云端僧录》 唐·赵嘏
暮尘飘尽客愁长,来叩禅关月满廊。
宋玉逢秋空雪涕,净名无地可容床。
高云覆槛千岩树,疏磬含风一夜霜。
回首故园红叶外,只将多病告医王。 -
95.《米积外科僧照源堂》 宋·洪咨夔
潜山尽头,孤峰嶭嵲。
布宝鬘云,雨玉珂雪。
中有医禅,碧眼电掣。
人以病求,一岁几{门里加果}。 -
96.《送丘都承》 宋·洪咨夔
艺祖立鳌极,腹心赵书记。
披图指幽燕,翰死谁可继。
异时拾空城,中国坐自弊。
伊吾纷抵掌,须作根本计。 -
97.《赵忠简孙璧见过有诗用韵》 宋·洪咨夔
薄命窘震凌,余生飒粪朽。
闲闲饱款竹,寂寂老锻柳。
溪空渔争隈,野熟饮被肘。
有邻晨致薤,无客夜剪韭。 -
98.《旴江舟中联句》 宋·白玉蟾
倏忽僧千兔,寻常涸百蠡。
眼光摩日月,足迹遍山河。
赤壁聊化鹤,黄庭浪换鹅。
秋声归欸乃,云影映婆娑。 -
99.《四贤一不肖诗·右范希文》 宋·蔡襄
中朝莺鹤何仪仪,慷慨大体能者谁。
之人起家用儒业,驰聘古今无所遗。
当年得从谏官列,天庭一露胸中奇。
矢身受责甘如荠,沃然华实相葳蕤。 -
100.《题何山人大隐阁》 宋·蔡襄
万井连交道,中天敞静轩。
由来婚鄽市,全胜贲丘园。
目极无留赏,心閒不避喧。
沼光摇屋动,花艳出栏繁。