-
241.《鸣雁》 唐·韩愈
嗷嗷鸣雁鸣且飞,穷秋南去春北归。
去寒就暖识所依,天长地阔栖息稀。
风霜酸苦稻粱微,毛羽摧落身不肥。 -
242.《赠侯喜》 唐·韩愈
吾党侯生字叔d2,呼我持竿钓温水。
平明鞭马出都门,尽日行行荆棘里。
温水微茫绝又流,深如车辙阔容輈. -
243.《八月十五夜赠张功曹》 唐·韩愈
纤云四卷天无河,清风吹空月舒波。
沙平水息声影绝,一杯相属君当歌。
君歌声酸辞且苦,不能听终泪如雨。
洞庭连天九疑高,蛟龙出没猩鼯号。 -
244.《赠别元十八协律六首(桂林伯,桂管观察使裴行立也)》 唐·韩愈
知识久去眼,吾行其既远。
瞢瞢莫訾省,默默但寝饭。
子兮何为者,冠珮立宪宪。
何氏之从学,兰蕙已满畹。 -
245.《送韦秀才道冲赴制举》 唐·刘禹锡
惊禽一辞巢,栖息无少安。
秋扇一离手,流尘蔽霜纨。
故侣不可追,凉风日已寒。
远逢杜陵士,别尽平生欢。 -
246.《送李策秀才还湖南,因寄幕中亲故兼简衡州吕八郎中》 唐·刘禹锡
深春风日净,昼长幽鸟鸣。
仆夫前致词,门有白面生。
摄衣相问讯,解带坐南荣。
端志见眉睫,苦言发精诚。 -
247.《有僧言罗浮事,因为诗以写之》 唐·刘禹锡
君言罗浮上,容易见九垠。
渐高元气壮,汹涌来翼身。
夜宿最高峰,瞻望浩无邻。
海黑天宇旷,星辰来逼人。 -
248.《和李六侍御文宣王庙释奠作》 唐·刘禹锡
叹息鲁先师,生逢周室卑。
有心律天道,无位救陵夷。
历聘不能用,领徒空尔为。
儒风正礼乐,旅象入蓍龟。 -
249.《道州敬酬何处士书情见赠》 唐·吕温
意气曾倾四国豪,偶来幽寺息尘劳。
严陵钓处江初满,梁甫吟时月正高。
新识几人知杞梓,故园何岁长蓬蒿。
期君自致青云上,不用伤心叹二毛。 -
250.《道州敬酬何处士书情见赠》 唐·吕温
意气曾倾四国豪,偶来幽寺息尘劳。
严陵钓处江初满,梁甫吟时月正高。
新识几人知杞梓,故园何岁长蓬蒿。
期君自致青云上,不用伤心叹二毛。 -
251.《出门行》 唐·孟郊
长河悠悠去无极,百龄同此可叹息。
秋风白露沾人衣,壮心凋落夺颜色。
少年出门将诉谁,川无梁兮路无岐。 -
252.《织妇辞》 唐·孟郊
夫是田中郎,妾是田中女。
当年嫁得君,为君秉机杼。
筋力日已疲,不息窗下机。
如何织纨素,自著蓝缕衣。
官家榜村路,更索栽桑树。 -
253.《济源寒食》 唐·孟郊
风巢袅袅春鸦鸦,无子老人仰面嗟。
柳弓苇箭觑不见,高红远绿劳相遮。
女婵童子黄短短,耳中闻人惜春晚。
逃蜂匿蝶踏地来,抛却斋糜一瓷碗。 -
254.《汴州留别韩愈》 唐·孟郊
不饮浊水澜,空滞此汴河。
坐见绕岸水,尽为还海波。
四时不在家,弊服断线多。
远客独憔悴,春英落婆娑。
汴水饶曲流,野桑无直柯。
但为君子心,叹息终靡他。 -
255.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
256.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
257.《行路难》 唐·张籍
湘东行人长叹息,十年离家归未得。
弊裘羸马苦难行,僮仆饥寒少筋力。
君不见床头黄金尽,壮士无颜色。
龙蟠泥中未有云,不能生彼升天翼。 -
258.《羁旅行》 唐·张籍
远客出门行路难,停车敛策在门端。
荒城无人霜满路,野火烧桥不得度。
寒虫入窟鸟归巢,僮仆问我谁家去。 -
259.《车遥遥》 唐·张籍
征人遥遥出古城,双轮齐动驷马鸣。
山川无处不归路,念君长作万里行。
野田人稀秋草绿,日暮放马车中宿。 -
260.《惜花》 唐·张籍
濛濛庭树花,坠地无颜色。
日暮东风起,飘扬玉阶侧。
残蕊在犹稀,青条耸复直。
为君结芳实,令君勿叹息。