-
321.《送李垣先辈归嵩少旧居》 唐·刘驾
高秋灞浐路,游子多惨戚。
君于此地行,独似寻春色。
文章满人口,高第非苟得。
要路在长安,归山却为客。
□□□□□,狂歌罢叹息。
我岂无故山,千里同外国。 -
322.《七爱诗·李翰林(白)》 唐·皮日休
吾爱李太白,身是酒星魄。
口吐天上文,迹作人间客。
磥砢千丈林,澄澈万寻碧。
醉中草乐府,十幅笔一息。 -
323.《二游诗·任诗》 唐·皮日休
任君恣高放,斯道能寡合。
一宅闲林泉,终身远嚣杂。
尝闻佐浩穰,散性多儑bY.欻尔解其绶,遗之如弃靸。
归来乡党内,却与亲朋洽。 -
324.《二游诗·任诗》 唐·皮日休
任君恣高放,斯道能寡合。
一宅闲林泉,终身远嚣杂。
尝闻佐浩穰,散性多儑bY.欻尔解其绶,遗之如弃靸。
归来乡党内,却与亲朋洽。 -
325.《太湖诗·游毛公坛》 唐·皮日休
却上南山路,松行俨如庑。
松根碍幽径,孱颜不能斧。
摆履跨乱云,侧巾蹲怪树。
三休且半日,始到毛公坞。 -
326.《夏景冲澹偶然作二首》 唐·皮日休
祗隈蒲褥岸乌纱,味道澄怀景便斜。
红印寄泉惭郡守,青筐与笋愧僧家。
茗炉尽日烧松子,书案经时剥瓦花。 -
327.《奉和袭美太湖诗二十首·晓次神景宫》 唐·陆龟蒙
晓帆逗碕岸,高步入神景。
洒洒襟袖清,如临蕊珠屏。
虽然群动息,此地常寂静。
翠镊有寒锵,碧花无定影。 -
328.《和袭美江南道中怀茅山广文南阳博士三首次韵》 唐·陆龟蒙
一片轻帆背夕阳,望三峰拜七真堂。
天寒夜漱云牙净,雪坏晴梳石发香。
自拂烟霞安笔格,独开封检试砂床。 -
329.《圣政纪颂》 唐·来鹄
三皇不书,五帝不纪。
有圣有神,风销日已。
何教何师,生来死止。 -
330.《柳十首》 唐·李山甫
灞岸江头腊雪消,东风偷软入纤条。
春来不忍登楼望,万架金丝著地娇。
受尽风霜得到春,一条条是逐年新。
寻常送别无馀事,争忍攀将过与人。 -
331.《长信宫二首(后首一作长门怨)》 唐·高蟾
天上梦魂何杳杳,日宫消息太沈沈。
君恩不似黄金井,一处团圆万丈深。
天上凤凰休寄梦,人间鹦鹉旧堪悲。
平生心绪无人识,一只金梭万丈丝。 -
332.《汉殿》 唐·唐彦谦
鸟去云飞意不通,夜坛斜月转松风。
君王寂虑无消息,却就闲人觅巨公。 -
333.《与友人同怀江南别业》 唐·崔涂
因君话故国,此夕倍依依。
旧业临秋水,何人在钓矶。
浮名如纵得,沧海亦终归。
却是风尘里,如何便息机。 -
334.《长信宫二首》 唐·韩偓
天上梦魂何杳杳,宫中消息太沈沈。
君恩不似黄金井,一处团圆万丈深。
天上凤凰休寄梦,人间鹦鹉旧堪悲。
平生心绪无人识,一只金梭万丈丝。 -
335.《巫山高》 唐·李沇
抉天心,开地脉,浮动凌霄拂蓝碧。
襄王端眸望不极,似睹瑶姬长叹息。
巫妆不治独西望,暗泣红蕉抱云帐。 -
336.《代寄边人》 唐·郑准
君去不来久,悠悠昏又明。
片心因卜解,残梦过桥惊。
圣泽如垂饵,沙场会息兵。
凉风当为我,一一送砧声。 -
337.《经故广平员外旧宅》 唐·徐夤
门巷萧条引涕洟,遗孤三岁著麻衣。
绿杨树老垂丝短,翠竹林荒著笋稀。
结社僧因秋朔吊,买书船近葬时归。
平生欲献匡君策,抱病犹言未息机。 -
338.《新葺茆堂》 唐·徐夤
剪竹诛茆就水滨,静中还得保天真。
只闻神鬼害盈满,不见古今争贱贫。
树影便为廊庑屋,草香权当绮罗茵。 -
339.《再到洪州望西山(松常栖此山)》 唐·曹松
洪州向西顾,不忍暂忘君。
记得瀑泉落,省同幽鸟闻。
一回经雨雹,长有剩风云。
未定却栖息,前头江海分。 -
340.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。