-
281.《古意三首》 唐·常建
二妃方访舜,万里南方悬。
远道隔江汉,孤舟无岁年。
不知苍梧处,气尽呼青天。
愁泪变楚竹,蛾眉丧湘川。 -
282.《后庭怨》 唐·王諲
君不见红闺少女端正时,夭夭桃李仙容姿。
幸得君王怜巧笑,披香殿里荐蛾眉。
蛾眉双双人共进,常恐妾身从此摈。 -
283.《碧涧别墅喜皇甫侍御相访》 唐·刘长卿
荒村带返照,落叶乱纷纷。
古路无行客,寒山独见君。
野桥经雨断,涧水向田分。
不为怜同病,何人到白云。 -
284.《初贬南巴至鄱阳,题李嘉祐江亭》 唐·刘长卿
巴峤南行远,长江万里随。
不才甘谪去,流水亦何之。
地远明君弃,天高酷吏欺。
清山独往路,芳草未归时。 -
285.《客舍赠别韦九建赴任河南韦十七造赴任郑县就便觐省》 唐·刘长卿
与子颇畴昔,常时仰英髦。
弟兄尽公器,诗赋凌风骚。
顷者游上国,独能光选曹。
香名冠二陆,精鉴逢山涛。 -
286.《客舍赠别韦九建赴任河南韦十七造赴任郑县就便觐省》 唐·刘长卿
与子颇畴昔,常时仰英髦。
弟兄尽公器,诗赋凌风骚。
顷者游上国,独能光选曹。
香名冠二陆,精鉴逢山涛。 -
287.《温汤客舍》 唐·刘长卿
冬狩温泉岁欲阑,宫城佳气晚宜看。
汤熏仗里千旗暖,雪照山边万井寒。
君门献赋谁相达,客舍无钱辄自安。
且喜礼闱秦镜在,还将妍丑付春官。 -
288.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
289.《寄赵七侍御》 唐·李华
摇桨曙江流,江清山复重。
心惬赏未足,川迥失前峰。
凌滩出极浦,旷若天池通。
君阳青嵯峨,开拆混元中。 -
290.《菊荣一篇五章》 唐·萧颖士
采采者菊,芬其荣斯。
紫英黄萼,照灼丹墀。
恺悌君子,佩服攸宜。 -
291.《赋得明星玉女坛,送廉察尉华阴》 唐·王翰
洪河之南曰秦镇,发地削成五千仞。
三峰离地皆倚天,唯独中峰特修峻。
上有明星玉女祠,祠坛高眇路逶迤。 -
292.《登江中孤屿赠白云先生王迥》 唐·孟浩然
悠悠清江水,水落沙屿出。
回潭石下深,绿筱岸傍密。
鲛人潜不见,渔父歌自逸。
忆与君别时,泛舟如昨日。
夕阳开返照,中坐兴非一。
南望鹿门山,归来恨如失。 -
293.《夜泊庐江,闻故人在东寺,以诗寄之》 唐·孟浩然
江路经庐阜,松门入虎溪。
闻君寻寂乐,清夜宿招提。
石镜山精怯,禅枝怖鸽栖。
一灯如悟道,为照客心迷。 -
294.《赠萧少府》 唐·孟浩然
上德如流水,安仁道若山。
闻君秉高节,而得奉清颜。
鸿渐升仪羽,牛刀列下班。
处腴能不润,居剧体常闲。
去诈人无谄,除邪吏息奸。
欲知清与洁,明月照澄湾。 -
295.《岘山送萧员外之荆州》 唐·孟浩然
岘山江岸曲,郢水郭门前。
自古登临处,非今独黯然。
亭楼明落照,井邑秀通川。
涧竹生幽兴,林风入管弦。
再飞鹏激水,一举鹤冲天。
伫立三荆使,看君驷马旋。 -
296.《夜泊庐江,闻故人在东寺,以诗寄之》 唐·孟浩然
江路经庐阜,松门入虎溪。
闻君寻寂乐,清夜宿招提。
石镜山精怯,禅枝怖鸽栖。
一灯如悟道,为照客心迷。 -
297.《赠萧少府》 唐·孟浩然
上德如流水,安仁道若山。
闻君秉高节,而得奉清颜。
鸿渐升仪羽,牛刀列下班。
处腴能不润,居剧体常闲。
去诈人无谄,除邪吏息奸。
欲知清与洁,明月照澄湾。 -
298.《岘山送萧员外之荆州》 唐·孟浩然
岘山江岸曲,郢水郭门前。
自古登临处,非今独黯然。
亭楼明落照,井邑秀通川。
涧竹生幽兴,林风入管弦。
再飞鹏激水,一举鹤冲天。
伫立三荆使,看君驷马旋。 -
299.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
300.《远别离》 唐·李白
远别离,古有皇英之二女,乃在洞庭之南,潇湘之浦。
海水直下万里深,谁人不言此离苦?
日惨惨兮云冥冥,猩猩啼烟兮鬼啸雨。
我纵言之将何补?