-
41.《相和歌辞·乌夜啼》 唐·李群玉
曾波隔梦渚,一望青枫林。
有乌在其间,达晓自悲吟。
是时月黑天,四野烟雨深。
如闻生离哭,其声痛人心。 -
42.《自江西归至旧任官舍,赠袁赞府(时经刘展平后)》 唐·刘长卿
却见同官喜复悲,此生何幸有归期。
空庭客至逢摇落,旧邑人稀经乱离。
湘路来过回雁处,江城卧听捣衣时。
南方风土劳君问,贾谊长沙岂不知。 -
43.《自巴东舟行经瞿唐峡,登巫山最高峰,晚还题壁》 唐·李白
江行几千里,海月十五圆。
始经瞿塘峡,遂步巫山巅。
巫山高不穷,巴国尽所历。
日边攀垂萝,霞外倚穹石。 -
44.《乌夜号》 唐·李群玉
层波隔梦渚,一望青枫林。
有鸟在其间,达晓自悲吟。
是时月黑天,四野烟雨深。
如闻生离哭,其声痛人心。 -
45.《听莺歌》 唐·灵澈
新莺傍檐晓更悲,孤音清泠啭素枝。
口边血出语未尽,岂是怨恨人不知。
不食枯桑葚,不衔苦李花。 -
46.《听莺歌》 唐·灵澈
新莺傍檐晓更悲,孤音清泠啭素枝。
口边血出语未尽,岂是怨恨人不知。
不食枯桑葚,不衔苦李花。 -
47.《丑奴儿(秋别)》 宋·吴礼之
金风颤叶,那更饯别江楼。
听凄切、阳关声断,楚馆云收。
去也难留。
万里烟水一扁舟。 -
48.《新秋》 宋·陆游
天河渐近鹊桥时,一夜风吹斗柄移。
金井梧桐元未觉,画廊蟋蟀已先知。
青灯耿耿还相伴,白发萧萧只自悲。
犹胜玉门关外客,卧听沙雁数归期。 -
49.《无题二首》 宋·刘克庄
顶垂翅短立褵褷,孤泪谁听只自悲。
宁瘗焦山山下土,不将身托上林枝。 -
50.《幽州秋日听王昭仪琴》 宋·汪元量
瑶池宴罢夜何其,拂拭朱弦落指迟。
弹到急时声不乱,曲当终处意尤奇。
雪深沙碛王嫱怨,月满关山蔡琰悲。
羁客相看默无语,一襟秋思自心知。 -
51.《又自和二首》 宋·强至
好把悲欢付一卮,明朝北客有行期。
劝君莫听骊驹曲,只恐催人两鬓衰。 -
52.《酬信仲见和二首》 宋·胡寅
不作悲秋赋,犹牵梦雨情。
人心空恳迫,天听自昭明。
骤岂风能靡,和非雹与并。
霤悬庐阜瀑,山映羽林兵。 -
53.《奉和陈德召游惠山见寄三十韵》 宋·仲并
飞埃喜污人,余事忌挂眼。
酒浪绿可亲,山光翠相挽。
折腰素非愿,被面有余赧。
从来万事空,此去百念满。 -
54.《和虑可庵悲秋十首》 宋·何梦桂
秋风来天河,天河浅且清。
天孙抚机杼,终日织不成。
自从夫君去,听尽金鸡鸣。
妾身倘未死,妾心百炼精。 -
55.《水龙吟 舜泉在济南城中,自壬子年水去来不》 元·王恽
泉流复出,其深可厉,回风潇潇,翠萍盈沼,邦人以为神来之兆。
近陪宪使,展敬祠下,因索鄙作,谨继丞相双溪公怀古严韵,用纪其异窈然碧玉池方,绿波不见还凝*。
翠萍痕在,金支光淡,湘妃无语。
瑶瑟声沉,画兰愁绝,几回如许。 -
56.《自顺阳至均房道五首用陈符宝去非韵》 宋·张嵲
我行均阳道,冈阜如鲜驼。
涧石既齿齿,寒山亦峨峨。
乔林木叶尽,仰见鹤鹳窠。
风景固不殊,举目异山河。 -
57.《蕲春听琵琶五首》 宋·孔武仲
新自浔阳江上来,虽闻此曲不悲哀。
轻拢细撚俱清绝,指法何惭二善才。 -
58.《海上自之罘至成山览秦皇汉武遗迹》 宋·宋无
雾气沈坤极,涛声撼北溟。
云霞五色水,丹碧万重屏。
脉络华夷秀,并吞宇宙青。
石梁横地户,洞构压同霆。 -
59.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
60.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。