-
1.《吴宫词二首》 唐·杜牧
越兵驱绮罗,越女唱吴歌。
宫烬花声少,台荒麋迹多。
茱萸垂晓露,菡萏落秋波。
无遣君王醉,满城嚬翠蛾。 -
2.《人月圆 吴门怀古》 元·张可久
山藏白虎云藏寺,池上老梅枝,洞庭归兴,香柑红树,鲈银丝,白家池馆,吴宫花草,可似当时,最怜人处,啼鸟夜月,犹怨西施。
-
3.《吴宫》 唐·李商隐
龙槛沉沉水殿清,禁门深掩断人声。
吴王宴罢满宫醉,日暮水漂花出城。 -
4.《登金陵凤凰台》 唐·李白
凤凰台上凤凰游,凤去台空江自流。
吴宫花草埋幽径,晋代衣冠成古丘。
三山半落青天外,二水中分白鹭洲。
(二水 一作:一水)
总为浮云能蔽日,长安不见使人愁。 -
5.《垂丝钓近·云麓先生以画舫载洛花宴客》 宋·吴文英
听风听雨,春残花落门掩。
乍倚玉阑,旋剪夭艳。
携醉靥。
放溯溪游缆。 -
6.《壬寅仲冬晦日同吴监丞游延祥宫延祥盖和靖所》 宋·杨冠卿
霜日炫晴昼,湖光掠眼明。
散策事幽讨,出门聊意行。
柳塘和靖居,宫殿若化成。
霞裾赤城仙,笑语相逢迎。 -
7.《吴宫词》 宋·张嵲
新妆间花光,口脂杂蘂气。
相对两生春,停杯自成醉。
高歌白苧舞西施,半夜雨来宫锦移。
明日重来歌舞地,宫水浮花绕宫树。 -
8.《吴宫》 明·杨荣
画栋云消夜气清,宫前沟水作秋声。
如何醒得吴王醉,多少花枝压禁城。 -
9.《吴宫白灊辞》 明·张羽
织成白灊胜白丝,恰称吴娃冰雪肌。
渚宫金剪制舞衣,白云一片筵前飞。
舞衣当筵洁且轻,君王回盼心已倾。
徘徊玉阶夜露零,桐花拂面微凉生。 -
10.《用王深造韵观射寄呈吴门吴侍郎》 宋·方岳
吴苑云酣歌舞地,平时灞上真儿戏。
府公槌鼓入辕门,盘马弯弓士增气。
玉虬夜吼双宝刀,晓霜冷透宫花袍。
君王有意敌天骄,霹雳劲统吾与操。 -
11.《杨花篇》 明·王廷相
广陵三月可怜春,青青杨柳蘸湖新。
长条不绾思归客,散作飞花愁杀人。
浣沙艳艳吴江女,拾取香球连袂举。
花点轻狂只欲飞,徒欲多情乱心绪。 -
12.《吴宫教美人战(一作吴秘诗)》 唐·颜粲
有客陈兵画,功成欲霸吴。
玉颜承将略,金钿指军符。
转佩风云暗,鸣鼙锦绣趋。
雪花频落粉,香汗尽流珠。
掩笑谁干令,严刑必用诛。
至今孙子术,犹可静边隅。 -
13.《题吴宫苑》 唐·刘沧
吴苑荒凉故国名,吴山月上照江明。
残春碧树自留影,半夜子规何处声。
芦叶长侵洲渚暗,蘋花开尽水烟平。
经过此地千年恨,荏苒东风露色清。 -
14.《吴门春雨》 唐·高蟾
吴甸落花春漫漫,吴宫芳树晚沈沈。
王孙不耐如丝雨,罥断春风一寸心。 -
15.《题吴梦与古乐府》 宋·杨万里
金麦褰惟银蒜钩,水光殿後月华楼。
莺歌花笑柳起舞,何处人间更有愁。
吴郎那得吴宫语,梦里苎罗人道许。
低红揜翠曲未终,小儿索饭啼门东。 -
16.《和袭美馆娃宫怀古五绝》 唐·陆龟蒙
三千虽衣水犀珠,半夜夫差国暗屠。
犹有八人皆二八,独教西子占亡吴。
一宫花渚漾涟漪,俀堕鸦鬟出茧眉。
可料座中歌舞袖,便将残节拂降旗。 -
17.《和袭美馆娃宫怀古五绝》 唐·陆龟蒙
三千虽衣水犀珠,半夜夫差国暗屠。
犹有八人皆二八,独教西子占亡吴。
一宫花渚漾涟漪,俀堕鸦鬟出茧眉。
可料座中歌舞袖,便将残节拂降旗。 -
18.《三国门·吴后主》 唐·周昙
吴宫季主恣骄奢,移尽江南百媚花。
一旦狂风江上起,花随风散落谁家。 -
19.《吴宫春词拟王建》 明·张羽
馆娃宫中百花开,西施晓上姑苏台。
霞裙翠袂当空举,身轻似展凌风羽。
遥望三江水一杯,两点微茫洞庭树。
转面凝眸未肯回,要见君王射麋处。
城头落日欲栖鸦,下阶戏折棠梨花。
隔岸行人莫偷盼,干将莫邪光粲粲。 -
20.《吴宫曲》 唐·张祜
日下苑西宫,花飘香径红。
玉钗斜白燕,罗带弄青虫。
皓齿初含雪,柔枝欲断风。
可怜倾国艳,谁信女为戎。