-
21.《城南小隐为松江郭彦礼赋》 明·高逊志
步屟幽寻古岸隈,柴扉正对郭南开。
林间野径穿云入,溪上春潮待雨来。
过客停杯歌《白苎》,邻翁吹笛坐苍苔。
羡渠高隐空相忆,浪迹多年素发催。 -
22.《同韩双湖泛舟访直峰昆季》 明·张祥鸢
野航坐知己,尽日话闲情。
木落青山远,波澄白鸟明。
扬帆沙岸过,吹笛浪花生。
知近高人宅,横塘竹外清。 -
23.《大江西上曲/念奴娇》 宋·戴复古
大江西去,郁孤台八境,人间图画。
地涌千峰摇翠浪,两派玉虹如泻。
弹压江山,品题风月,四海今王谢。
风流人物,如公一世雄也。 -
24.《初夏闲居》 宋·陆游
野水枫林久寄家,惯将枯淡作生涯。
小楼有月听吹笛,深院无风看磑茶。
静岸葛巾穿荟蔚,闲拖筇杖入谽?。
平居每与儿孙说,切勿人前一语夸。 -
25.《瑞草桥道中作》 宋·陆游
经年簿书无少暇,款段今朝欣一跨。
瑞草桥边水乱流,青衣渡口山如画。
老翁醉著看龙锺,小妇出窥闻娅奼。
荒陂吹笛晚呼牛,古路倚梯晨釆柘。 -
26.《明日自和》 宋·陆游
二顷元知未易求,不如马磨学文休。
正令未死有几日,那得残年丛百忧。
霜野挟弓朝射雁,烟陂吹笛暮呼牛。
兴来醉倒寻常事,莫信儿童笑白头。 -
27.《舟过樊江憩民家具食》 宋·陆游
旅食何妨美蕨薇,夕阳来叩野人扉。
萧萧短鬓秋初冷,寂寂空村岁荐饥。
蓼岸刺船惊雁起,烟陂吹笛唤牛归。
诗情剩向穷途得,蹭蹬人间未必非。 -
28.《浣花赏梅》 宋·陆游
老子人间自在身,插梅不惜损乌巾。
春回积雪层冰里,香动荒山野水滨。
带月一枝低弄影,背风千片远随人。
石家楼上贪吹笛,肯放朝朝玉树新。 -
29.《次韵杨孟载早春见寄》 明·高启
雪后西园韭初剪,流澌晚动春塘浅。
闭门有客抱深愁,久不题诗砚生藓。
风尘健儿夸得意,独坐寂寥谁所遣。
应缘少学与时违,不习弓刀诵文典。 -
30.《夜来同诸公泛舟湖中乐甚因更潭名作北湖乃作》 宋·吴芾
北山万仞罗翠屏,下有湖水镜面平。
山影静倒千丈碧,波光冷浸一天星。
自有此湖知几岁,居人日日常经行。
但知湖水鸭头绿,谁人向此含幽情。 -
31.《游野航次元应韵三首》 宋·李流谦
挂起西窗横笛中,白鹭亦有佳客容。
江风脱帻吹短发,明月入户窥愁肷。
只段茅茨补疎漏,安用楼观相复重。
人生趣尚各天性,古人愿识韩朝宗。 -
32.《赠赵子野歌》 宋·周文璞
与君虽为外兄弟,语话寻常见肝肺。
自从不见半年馀,每望吴云辄流涕。
苹溪松江同一波,半年不见当奈何。
长安市上相就处,弟能起舞兄能歌。 -
33.《花时留郡归已初夏事六首》 宋·黎廷瑞
心镜翛然澹似僧,悠悠观化寄枯藤。
云来云去閒舒卷,花落花开小废兴。
吹笛强呼从百里,种瓜清隐学东陵。
野人知有观书癖,远饷松肪续夜灯。 -
34.《和许尉小洞庭韵》 宋·王炎
少时耕钓为生涯,早知臭腐空神奇。
一丘一壑有佳处,人弃我取如拾遗。
晚将数雏就斗食,非愿厚禄多如茨。
山林习气今尚在,前身疑是王献之。 -
35.《旅中秋晚》 宋·释文珦
秋露洗晴空,秋光处处同。
枫霞明野树,芦雪覆沙丛。
旅况悲寒蛩,归心寄断鸿。
几时随牧竖,吹笛乱山中。 -
36.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
37.《连昌宫词》 唐·元稹
连昌宫中满宫竹,岁久无人森似束。
又有墙头千叶桃,风动落花红蔌蔌。
宫边老翁为余泣,小年进食曾因入。
上皇正在望仙楼,太真同凭阑干立。 -
38.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
39.《高阳台·落梅》 宋·吴文英
宫粉雕痕,仙云堕影,无人野水荒湾。
古石埋香,金沙锁骨连环。
南楼不恨吹横笛,恨晓风、千里关山。
半飘零,庭上黄昏,月冷阑干。 -
40.《渡江云 庚戌腊月九日,与邾仲羲同往江阴·》 元·邵亨贞
,芭苇弥望,朔吹乍静,山气乍昏复明,起与仲羲登桥纵目,霜月遍野,情怀恍然,口占纪行,求仲羲印可朔风吹破帽,江空岁晚,客路正冰霜。
暮鸦归未了,指点旗亭,弭棹宿河梁。
荒烟乱草,试小立、目送斜阳。
寻旧游、恍然如梦,展转意难忘。