-
101.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
102.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
103.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
104.《念奴娇》 宋·沈瀛
万般照破,无一点闲愁,萦系心目。
种柳栽花园数亩,不觉吾庐幽独。
闲上高台,溪光山色,一洗襟尘俗。
小庵深处,萧然无限修竹。 -
105.《沁园春》 宋·汪莘
峰下王道者
家在柳塘,榜挂方壶,图挂黄山。
觉仙峰六六,满堂峭峻,仙溪六六,绕屋潺湲。
行到水穷,坐看云起,只在吾庐寻丈间。 -
106.《齐天乐》 宋·刘辰翁
感节庵此意,复不能自己,傥见中斋及之
海枯泣尽天吴泪。
又涨经天河水。
万古鱼龙,雷收电卷,宇宙刹那间戏。 -
107.《眼中》 金朝·元好问
眼中时事亦纷然,拥被寒窗夜不眠。
骨肉他乡各异县,衣冠今日是何年?
枯槐聚蚁无多地,秋水鸣蛙自一天。
何处青山隔尘土,一庵吾欲送华颠。 -
108.《方山子传》 宋·苏轼
方山子,光、黄间隐人也。
少时慕朱家、郭解为人,闾里之侠皆宗之。
稍壮,折节读书,欲以此驰骋当世,然终不遇。
晚乃遁于光、黄间,曰岐亭。 -
109.《沧浪亭记》 明·归有光
浮图文瑛居大云庵,环水,即苏子美沧浪亭之地也。
亟求余作《沧浪亭记》,曰:“昔子美之记,记亭之胜也。
请子记吾所以为亭者。
”余曰:昔吴越有国时,广陵王镇吴中,治南园于子城之西南;其外戚孙承祐,亦治园于其偏。 -
110.《登谢屐亭赠谢行之》 宋·叶绍翁
君家灵运有山癖,平生费却几两屐。
从人唤渠作山贼,内史风流定谁识。
西窗小憩足力疲,梦赋池塘春草诗。
只今屐朽诗不朽,五字句法谁人追。 -
111.《沁园春·家在柳塘》 宋·汪莘
家在柳塘,榜挂方壶,图挂黄山。
觉仙峰六六,满堂峭峻,仙溪六六,绕屋潺湲。
行到水穷,坐看云起,只在吾庐寻丈间。
非人世,但鹤飞深谷,猿啸高岩。 -
112.《木兰花慢 右与宣慰赵中顺谳浙西之余杭,相》 元·陈思济
望西南之柱,插开翠,一峰寒。
尽泄雾喷云,撑霆拄月,气压群山。
神仙。
旧家洞府,但金堂、玉室画中看。 -
113.《二月四日游大云寺分韵得三字佛龛多题名韦独》 宋·李薰
野寺依绝壁,化身满诸龛。
后前莽难测,千亿纷相参。
妙斩谢斤斧,高楼轶烟岚。
旁行栗危栈,俯{左日右敢}惊深潭。 -
114.《偈颂五十一首》 宋·释大观
凌霄跨灶,凌灭吾宗。
危分险布,铁纲千重。
三更白如昼,掇转太虚空。
幻智庵前觅不得,萧萧松竹引清风。 -
115.《青白堂》 宋·赵子岩
北庵竹玉青,南阶梅雪白。
吏散隐几坐,观化聊自适。
竹青表劲节,梅白留佳实。
太守谢二友,粗官谩陈力。 -
116.《家园示弟槱》 宋·郑樵
读书经百卷,见影岂须惊。
中夜山精笑,寒灯草魅争。
脱冠神采足,掷樏眼光明。
面壁吾常事,庵题天耐名。 -
117.《自题像》 宋·周信庵
信庵年生七十二,经过庚子乙亥春。
自权自力承家业,荣辱无惊乐太真。
吾归去,别乡亲,平生朴直坦夷人。
今朝倚仗逍遥处,风月无边碧草新。 -
118.《庞山湖泛舟过甯伯让庄所》 元·成廷珪
湖上足清昼,雨余生绿阴。
扁舟到城近,曲港入村深。
野叟频相问,郎君不可寻。
西庵肯分席,吾亦老山林。 -
119.《除夕短歌》 明·程可中
蜡月全晦岁华暮,原烧偷青春微露。
突冷连朝待束薪,床空半夜抖残絮。
年年逼除贫泥人,今岁颇得贫中趣。
小厖狺狺吠欲喑,操券都来征逋负。 -
120.《赠刘草窗三十韵》 明·杜琼
河图一画人文现,书画已在羲皇时。
鸟迹科斗又继作,象形取义日以孳。
肖形求贤在商世,书画从兹分两歧。
秦汉画工可指数,笔迹已远不可追。