-
21.《和清老韵》 宋·王炎
蝉蜕尘埃外,翛然世累轻。
开堂聊演说,杖锡遂飞行。
画妙人难及,诗豪我亦惊。
笔端游戏尔,法忍贵无生。 -
22.《舟行到{上艹右羊}莪和清老韵》 宋·王炎
沙尾维舟傍水杨,主人延我坐中堂。
山焦石裂方亭午,借得微风一霎凉。 -
23.《和清源太保闲居偶怀》 唐·徐铉
朝退闲斋落叶天,道心真气本仙源。
帘前风月澄秋景,门外轮蹄任世喧。
棋罢早寒生北户,酒醒黄菊花满西园。
时人自有思齐者,践迹观形不在言。 -
24.《和清源太保寄湖州潘郎中》 唐·徐铉
老大离群一倍愁,谿山风物且淹留。
{左酉右昷}成春酒谁斟酌,抄得新书自校雠。
莫似牧之矜旷达,须教子重让风流。
恩门旧分知难忘,题取新诗上郡楼。 -
25.《和清叟奉御大都》 宋·陈普
帝里春深草木苞,御河滚滚浪翻桃。
万千红紫迹如扫,九十青皇寿已高。
南国江山归梦远,东宫松桂书阴交。
丘园喜有平安报,新竹初成集凤梢。 -
26.《和清叟自勉》 宋·陈普
缉熙正学勿虚过,立志悠悠得几何。
黄卷工夫当猛省,青春齿发莫蹉跎。
笔头有焰由充养,镜面无尘在洗磨。
六籍四书无释子,胸中治具看森罗。 -
27.《又和清明日兀坐用前韵》 宋·陈文蔚
天理流行不用寻,鸢飞鱼跃自升沉。
细观自有昭然处,始信严师是此心。 -
28.《和清溪可居壁间韵》 宋·薛嵎
松风相对揜重关,何止浮生半日闲。
此是仙家真境界,蓬莱犹在有无间。 -
29.《和清溪可居壁间韵》 宋·薛嵎
日日虚廊步百回,吟边时有可人来。
西湖处士诗名世,老向孤山亦为梅。 -
30.《郊庙歌辞·太清宫乐章·冲和》 唐·佚名
虚无结思,钟磬和音。
歌以颂德,香以达心。
礼殊祼鬯,义感昭临。
灵车至止,庆垂愔愔。 -
31.《郊庙歌辞·太清宫乐章·真和》 唐·佚名
玉磬含香,金炉既馥。
风驭泠泠,云坛肃肃。
杳归大象,霈流嘉福。
俾宁万邦,无思不服。 -
32.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·宗楚客
窈窕神仙阁,参差云汉间。
九重中叶启,七日早春还。
太液天为水,蓬莱雪作山。
今朝上林树,无处不堪攀。 -
33.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·李峤
三阳偏胜节,七日最灵辰。
行庆传芳蚁,升高缀彩人。
阶前蓂候月,楼上雪惊春。
今日衔天造,还疑上汉津。 -
34.《和杜侍御太清台宿直旦有怀》 唐·李峤
貂冠朝彩振,乌署晓光分。
欲啸迁乔侣,先飞掷地文。
庭虚麦雨润,林静蕙风薰。
嵇驾终难仰,梁凫且自群。 -
35.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·刘宪
舆辇乘人日,登临上凤京。
风寻歌曲飏,雪向舞行萦。
千官随兴合,万福与时并。
承恩长若此,微贱幸升平。 -
36.《奉和圣制人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·苏颋
楼观空烟里,初年瑞雪过。
苑花齐玉树,池水作银河。
七日祥图启,千春御赏多。
轻飞传彩胜,天上奉薰歌。 -
37.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·李乂
上日登楼赏,中天御辇飞。
后庭联舞唱,前席仰恩辉。
睿作风云起,农祥雨雪霏。
幸陪人胜节,长愿奉垂衣。 -
38.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·赵彦昭
出震乘东陆,凭高御北辰。
祥云应早岁,瑞雪候初旬。
庭树千花发,阶蓂七叶新。
幸承今日宴,长奉万年春。 -
39.《奉和贺监林月清酌》 唐·王湾
华月当秋满,朝英假兴同。
净林新霁入,规院小凉通。
碎影行筵里,摇花落酒中。
消宵凝爽意,并此助文雄。 -
40.《奉和华清宫观行香应制》 唐·崔国辅
天子蕊珠宫,楼台碧落通。
豫游皆汗漫,斋处即崆峒。
云物三光里,君臣一气中。
道言何所说,宝历自无穷。