-
1.《赠术士刘衡鉴》 宋·方逢辰
高目下耳赫如鉴,福善祸淫平如衡。
颜癯胡夭跖胡寿,秀氏乃富宪乃贫。
伯道无儿汤有后,造物岂是鉴不明。
孔明遗恨懿血食,造物岂是衡不平。 -
2.《衡岳左右道旁茅舍竹门中有老人八十一岁宣和》 宋·郑刚中
茅舍柴门书亦扃,松姿鹤骨向人情。
阖门饘粥千金重,九品冠裳一唾轻。
仁义至头焉用稼,声名真是岂其卿。
我惭瘦马冲烟雨,不得从容慕老成。 -
3.《闻潘衡有婢出适安福传其法造墨甚精孙温叟捧》 宋·赵蕃
如闻墨潘氏,一派传婢子。
世上多徇名,我曹宁贵耳。
公其品题之,为我致窗几。
定知青出蓝,未信橘为枳。 -
4.《弘农公以硕德伟材屈于诬枉左官…谨献诗五十韵以毕微志》 唐·柳宗元
知命儒为贵,时中圣所臧。
处心齐宠辱,遇物任行藏。
关识新安地,封传临晋乡。
挺生推豹蔚,遐步仰龙骧。 -
5.《题僧壁》 唐·张祜
出门无一事,忽忽到天涯。
客地多逢酒,僧房却厌花。
棋因王粲覆,鼓是祢衡挝。
自喜疏成品,生前不怨嗟。 -
6.《题僧壁》 唐·张祜
出门无一事,忽忽到天涯。
客地多逢酒,僧房却厌花。
棋因王粲覆,鼓是祢衡挝。
自喜疏成品,生前不怨嗟。 -
7.《龙山人惠石廪方及团茶》 唐·李群玉
客有衡岳隐,遗余石廪茶。
自云凌烟露,采掇春山芽。
珪璧相压叠,积芳莫能加。
碾成黄金粉,轻嫩如松花。 -
8.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
9.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
10.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
11.《括贺新凉》 宋·林正大
兰亭当日事。
有崇山、茂林修竹,群贤毕至。
湍急清流相映带,旁引流觞曲水。
但畅叙、幽情而已。 -
12.《与韩荆州书》 唐·李白
白闻天下谈士相聚而言曰:“生不用封万户侯,但愿一识韩荆州。
”何令人之景慕,一至于此耶!岂不以有周公之风,躬吐握之事,使海内豪俊,奔走而归之,一登龙门,则声价十倍!所以龙蟠凤逸之士,皆欲收名定价于君侯。
愿君侯不以富贵而骄之、寒贱而忽之,则三千之中有毛遂,使白得颖脱而出,即其人焉。
白,陇西布衣,流落楚、汉。 -
13.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
14.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
15.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
16.《咏桃花菊一章》 宋·陈东
潘郎尝望尘,陶令亟避俗。
胸中定何如,清浊在一瞩。
河阳艳桃春,彭泽郁秋菊。
所好邈如许,二子殊品目。 -
17.《疏屋诗为曹云西作》 宋·邵桂子
草菜可食,总名曰疏。
品题有圃,树艺有书。
衡纵町畦,周绕屋庐。
缭以樊垣,经父沟渠。 -
18.《题许介这誉文堂》 宋·乐雷发
端平丙申,桂林伯尚书钟公以遗逸荐东溪先生许侯于朝。
越明年,得旨补初品官、衡州户掾。
其诰词于始,则有夙有誉处、且娴文辞之褒;于终,则有其以行义、教于乡里之勉。 -
19.《许希》 宋·颜太初
京城名利涂,车马相奔驰。
其间取富贵,往往输巫醫。
前后十数辈,身没名已隳。
独有许希者,蕴蓄何瑰奇。 -
20.《采薖为余唐卿赋》 明·姚道衍
余君抱奇言不夸,种菜拟学元修家。
临溪筑庐竞诛草,傍路樊圃多编葭。
长镵短夋自成列,不与文笔相交加。
畦界条条任衡缩,沟浍一一随纡斜。