-
21.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
22.《满江红(寿傅尚书)》 宋·马子严
瑞霭秋空,银河里、非烟非雾。
应想是、岳钟神秀,再生伊传。
昨夜五云随梦入,今朝万象朝元去。
正六星、炳炳耀文昌,循初度。 -
23.《满江红(寿傅尚书)》 宋·马子严
瑞霭秋空,银河里、非烟非雾。
应想是、岳钟神秀,再生伊传。
昨夜五云随梦入,今朝万象朝元去。
正六星、炳炳耀文昌,循初度。 -
24.《题王逸老书饮中八仙歌》 元·唐珙
前朝书法孰为盛,苏黄米蔡得其正。
法度难以晋魏论,气象可与欧虞并。
宣和金书类臣稷,筋骨通神工瘦硬。
大江南来万几暇,翰墨留神纵天性。 -
25.《曾国藩诫子书》 清·曾国藩
余通籍三十余年,官至极品,而学业一无所成,德行一无许可,老大徒伤,不胜悚惶惭赧。
今将永别,特将四条教汝兄弟。
一曰慎独而心安。
自修之道,莫难于养心;养心之难,又在慎独。 -
26.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
27.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
28.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
29.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
30.《和章岷從事斗茶歌》 宋·范仲淹
年年春自东南来,建溪先暖冰微开。
溪边奇茗冠天下,武夷仙人從古栽。
新雷昨夜发何处,家家嬉笑穿云去。
露牙错落一番荣,缀玉含珠散嘉树。 -
31.《奉和临渭源应诏诗》 南北朝·薛道衡
玄功复禹迹。
至德去汤罗。
玉关亭障远。
金方水石多。 -
32.《郊庙歌辞·享文敬太子庙乐章·请神》 唐·许孟容
觞牢具品,管弦有节。
祝道寅恭,神仪昭晰。
桐珪早贵,象辂追设。
磬达乐成,降歆丰洁。 -
33.《挽刘南溪》 唐·李潜
今年人苦旱蝗饥,正需平糶无南溪。
今年江南梅不开,正恨南溪诗不来。
李悝不作虽堪伤,不过饥民雷转肠。
少陵不作世懔懔,乾坤万象无题品。 -
34.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
35.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
36.《登骑石山》 宋·黄汝嘉
一亭平倚此山巅,展尽郊原极目天。
高下楼台微带雨,参差树木远含烟。
品题物象诗联轴,管领江山酒满船。
官冗不妨登览兴,尘襟到眩自悠然。 -
37.《君山》 宋·孙应威
君山盘结青云梯,堂高更觉天象低。
横江万顷莹玻璃,蓬瀛胜概从端倪。
几欲收拾归品题,分甘独令倦攀跻。
使君领客伫沙堤,指点淮浙分东西。 -
38.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
39.《王维吴道子画》 宋·苏轼
何处访吴画,普门与开元。
开元有东塔,摩诘留手痕。
吾观画品中,莫如二子尊。
道子实雄放,浩如海波翻。 -
40.《象弈各有等级四绝品四人高下》 宋·文天祥
螳臂初来攫晚蝉,那知黄雀沫馋涎。
王孙挟弹无人处,一夜雕盘荐玳筵。