-
21.《戛铜碗为龙吟歌》 唐·皎然
逸僧戛碗为龙吟,世上未曾闻此音。
一从太尉房公赏,遂使秦人传至今。
初戛徐徐声渐显,乐音不管何人辨。 -
22.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
23.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
24.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
25.《舞鹤赋》 南北朝·鲍照
散幽经以验物,伟胎化之仙禽。
钟浮旷之藻质,抱清迥之明心。
指蓬壶而翻翰,望昆阆而扬音。
澘日域以回骛,穷天步而高寻。 -
26.《滕王阁序》 唐·王勃
豫章故郡,洪都新府。
星分翼轸,地接衡庐。
襟三江而带五湖,控蛮荆而引瓯越。
物华天宝,龙光射牛斗之墟;人杰地灵,徐孺下陈蕃之榻。 -
27.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
28.《赋得岩穴无结构》 隋代·王申礼
岩间无结构,谷处极幽寻。
叶落秋巢迥,云生石路深。
早梅香野径,清漳响邱琴。
独有栖迟客,留连芳杜心。 -
29.《戚氏(此词始终指意,言周穆王宾于西王母事)》 宋·苏轼
玉龟山。
东皇灵媲统群山。
绛阙岧峣,翠房深迥,倚霏烟。
幽闲。 -
30.《江南曲(度新声·三之三)》 宋·贺铸
小苑浴兰,微波寄叶。
石城回首山重沓。
绮窗烟雨梦佳期,飞霞艇子雕檀楫。
楼迥披襟,廊长响屟。
供愁麝月眉心帖。
紫箫闲捻度新声,有人偷倚阑干掏。 -
31.《醉翁操(和东坡韵咏风琴)》 宋·楼钥
冷然。
清圆。
谁弹。
向屋山。 -
32.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
33.《谒仙翁祠书山荪亭》 宋·韩绛
玉井不可到,玉泉聊可寻。
马行穿乱石,人语入深林。
川迥沙明色,溪喧谷响音。
我来方六月,云榭一披襟。 -
34.《白马篇》 南北朝·孔稚珪
白马金具装,横行辽水傍。
问是谁家子,宿卫羽林郎。
文犀六属铠,宝剑七星光。
山虚弓响彻,地迥角声长。 -
35.《偶题三首》 宋·蔡沈
寂寞园林迥,栖迟念虑宽。
雨声连砌响,风色入帘寒。
义理无新得,交游少旧懽。
梅花自畴昔,岁晚独相看。 -
36.《题巫山瞻华亭》 宋·邓谏从
崚赠玉削三千丈,翠泼岚光冷相向。
风含太古云气长,变化溟濛纷万象。
阴晴一日肯四时,天籁壑深虚自响。
神山娟妙擢群参,锦绣铺张献奇状。 -
37.《晚秋山中》 宋·黄复之
琅然笑语响空山,两袖清风倚曲栏。
木落顿惊秋色迥,竹高先觉晚西寒。
年华流水声中去,世事浮云影里看。
载酒登临真解事,人间不似醉乡宽。 -
38.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
39.《同持国宿寺太学官舍》 宋·江休复
翳翳云月薄,冷冷雪风清。
学省夜岑寂,天街断人行。
广庭层阁险,寻廓步馀明。
松篠递遥响,如闻弦诵声。 -
40.《涵晖谷》 宋·刘仲堪
嵌空在山半,天设兹闲敞。
清墟生画白,高迥传遥响。
穷应到真境,憩暂祛烦想。
岩石如可耕,此地堪长往。