-
21.《哭莫方伯子良》 明·俞安期
濯研池犹墨,邀宾径欲荒。
草青仍倒薤,树白已垂杨。
夕鸟行书几,寒云发影堂。
修文之帝所,扶侍有仙郎。 -
22.《哭王子立,次儿子迨韵三首》 宋·苏轼
非无伯鸾志,独有子云悲。
恨子非天合,犹能使我思。
儿曹莫凄恸,老眼欲枯萎。
会哭皆豪杰,谁为感旧诗。 -
23.《哭王子立,次儿子迨韵三首》 宋·苏轼
龙困尝鱼服,羊儇或虎蒙。
匆匆成鬼录,愦愦到天公。
偶落藩墙上,同游羿彀中。
回看十年事,黄叶卷秋风。 -
24.《哭王子立次儿子迨韵三首》 宋·苏轼
彭城初识子,照眼白而长。
异梦成先兆,(予为密州,子立未尝相识,忽告同舍生曰:“吾梦为密州婿,何也?”已而果以子由之子妻之。
)清言得未尝。
岂惟知礼意,遂欲补诗亡。 -
25.《族侄孙子荣之子神童颜老不幸短命而死哭之不》 宋·戴复古
亘古英灵在,颜回有后身。
年才十三岁,才过万千人。
学到由天悟,文高见理真。
再生仍再夭,无路问鸿钧。 -
26.《族侄孙子荣之子神童颜老不幸短命而死哭之不》 宋·戴复古
昨应童科日,群儿立下风。
丰姿倾众目,文采动诸公。
两耳能兼听,六经皆暗通。
相期到杨晏,有始柰无终。 -
27.《族侄孙子荣之子神童颜老不幸短命而死哭之不》 宋·戴复古
汝祖积阴德,汝翁多读书。
汝生天报施,汝死又何如。
修短有定数,贤愚莫问渠。
冥官闻恸哭,还许再来无。 -
28.《闰五月十四日因哭小孙子蓬孙,归志浩然》 宋·杨万里
宪孙哭了哭蓬孙,老眼元枯也湿巾。
名宦何须深插脚,山林从此早抽身。
祸无避处唯辞福,命不如渠强学人。
吟了此诗还毁了,莫令一读一伤神。 -
29.《哭公孙子正》 宋·宋祁
穷愁四十鬓华侵,肘卧垂杨感慨深。
遗墨未乾园令札,悲弦长绝献之琴。
嗟贤有梦龙占苦,对臆无言鵩坐阴。
三步过车绵酹薄,死生从此隔朋簪。 -
30.《哭尹子渐》 宋·梅尧臣
故人河内守,昨日报已亡。
同气泣上党,悲风生太行。
曩为众所惜,今复人共伤。
阮籍本真率,感慨寿不长。 -
31.《哭薛子舒二首》 宋·刘克庄
医自金坛至,犹言疾可为。
濒危人未信,闻死世皆疑。
友共收残藁,妻能读殓仪。
借来书册子,掩泪付孤儿。 -
32.《哭薛子舒二首》 宋·刘克庄
忍死教磨墨,留书诀父兄。
读来堪下泪,寄去怕伤情。
墓要师为志,诗于世有名。
夜阑秋枕上,犹梦共山行。 -
33.《余哭蟾子潮士钟大鸣有诗相宽次韵》 宋·刘克庄
愁眉暂展赖君诗,欲以先知觉后知。
历引竺乾宽此老,未甘嬴博窆吾儿。
寄阿兰若俄经昔,袝短松冈会有期。
欲访巫咸何处在,忧来自向理中推。 -
34.《余哭蟾子潮士钟大鸣有诗相宽次韵》 宋·刘克庄
彭聃俱未离乎死,况汝孩提未有知。
自昔丈夫怜少子,即今王母惜孙儿。
探环尚记曾游处,建鼓应无再见期。
三纪七挥儿女泪,孰尸寿夭莽难推。 -
35.《哭仲子》 宋·姜特立
一日死生隔,平生父子休。
暮龄逢逆境,老泪湿清秋。
浪急珠沉海,天昏壑失舟。
烟霄落鵰鹗,天厩丧骅骝。
万里车轴折,百年江汉流。
吾生今已矣,世事付悠悠。 -
36.《哭幼子二首》 宋·李洪
兼旬哭子鬓成丝,老眼眵昏泪绠縻。
玉雪可怜凋并砌,金环无复探邻枝。
何堪投杖逢曾子,谁解推天继退之。
沧海逝波无返日,觉城南去有逢时。 -
37.《哭幼子二首》 宋·李洪
苗而不秀实天年,亭近千秋瘗祖阡。
季札於嬴称达礼,乐天学佛尚成篇。
情钟我辈诚难遣,古有东门岂信然。
恩重讵堪耘爱草,拟将苦谛问南泉。 -
38.《哭周子壹二首》 宋·方回
欲极云霄阔,焉辞道路长。
早知当饭含,宁肯尚赍装。
瘦马嘶荒{外广内殷乙换二},残书阁故房。
绝怜闻讣日,妻子哭空堂。 -
39.《哭周子壹二首》 宋·方回
渡淮才几日,道死近徐州。
药有何人进,棺于底所求。
本期纡紫绶,岂料殡黄楼。
穷者穷如此,纷纷燕贪侯。 -
40.《哭瓢饮陈子在》 宋·薛嵎
案头萤火散,惆怅夜吟魂。
路蝉重泉迥,堂空半影存。
命无藜藿富。
书独鬼神尊。
猿鹤声声怨,愁不人可言。