-
241.《冯燕歌(一作沈下贤诗)》 唐·司空图
魏中义士有冯燕,游侠幽并最少年。
避仇偶作滑台客,嘶风跃马来翩翩。
此时恰遇莺花月,堤上轩车昼不绝。 -
242.《月》 唐·李山甫
狡兔顽蟾死复生,度云经汉澹还明。
夜长虽耐对君坐,年少不禁随尔行。
玉桂影摇乌鹊动,金波寒注鬼神惊。
人间半被虚抛掷,唯向孤吟客有情。 -
243.《刘员外寄移菊》 唐·李山甫
秋来缘树复缘墙,怕共平芜一例荒。
颜色不能随地变,风流唯解逐人香。
烟含细叶交加碧,露拆寒英次第黄。
深谢栽培与知赏,但惭终岁待重阳。 -
244.《携手曲》 唐·李咸用
携手春复春,未尝渐离别。
夭夭风前花,纤纤日中雪。
不敢怨于天,唯惊添岁月。
不敢怨于君,只怕芳菲歇。
芳菲若长然,君恩应不绝。 -
245.《和友人喜相遇十首》 唐·李咸用
为儒自愧已多年,文赋歌诗路不专。
肯信披沙难见宝,只怜苫草易成编。
燕昭寤寐常求骏,郭隗寻思未是贤。 -
246.《称心寺中岛》 唐·方干
水木深不极,似将星汉连。
中州唯此地,上界别无天。
雪折停猿树,花藏浴鹤泉。
师为终老意,日日复年年。 -
247.《于秀才小池》 唐·方干
一泓潋滟复澄明,半日功夫劚小庭。
占地未过四五尺,浸天唯入两三星。
鹢舟草际浮霜叶,渔火沙边驻小萤。
才见规模识方寸,知君立意象沧溟。 -
248.《谢王大夫奏表》 唐·方干
非唯言下变荣衰,大海可倾山可移。
如剖夜光归暗室,似驱春气入寒枝。
死灰到底翻腾焰,朽骨随头却长肥。
便杀微躬复何益,生成恩重报无期。 -
249.《吊故礼部韦员外序》 唐·郑谷
腊雪初晴花举杯,便期携手上春台。
高情唯怕酒不满,长逝可悲花正开。
晓奠莺啼残漏在,风帏燕觅旧巢来。
杜陵芳草年年绿,醉魄吟魂无复回。 -
250.《春日闲居忆江南旧业》 唐·崔涂
杜门朝复夕,岂是解谋身。
梦不离泉石,林唯称隐沦。
渐谙浮世事,转忆故山春。
南国水风暖,又应生白蘋. -
251.《八月六日作四首》 唐·韩偓
日离黄道十年昏,敏手重开造化门。
火帝动炉销剑戟,风师吹雨洗乾坤。
左牵犬马诚难测,右袒簪缨最负恩。 -
252.《八月六日作四首》 唐·韩偓
日离黄道十年昏,敏手重开造化门。
火帝动炉销剑戟,风师吹雨洗乾坤。
左牵犬马诚难测,右袒簪缨最负恩。 -
253.《踪迹》 唐·韩偓
东乌西兔似车轮,劫火桑田不复论。
唯有风光与踪迹,思量长是暗销魂。 -
254.《风雨吟》 唐·吴融
风骚骚,雨涔涔,长洲苑外荒居深。
门外流水流澶漫,河边古木鸣萧森。
夐无禽影,寂无人音。 -
255.《寄太白禅师》 唐·张蠙
何年万仞顶,独有坐禅僧。
客上应无路,人传或见灯。
斋厨唯有橡,讲石任生藤。
遥想东林社,如师谁复能。 -
256.《天台陈逸人》 唐·崔道融
绝粒空山秋复春,欲看沧海化成尘。
近抛三井更深去,不怕虎狼唯怕人。 -
257.《尊前》 唐·李建勋
官为将相复何求,世路多端早合休。
渐老更知春可惜,正欢唯怕客难留。
雨催草色还依旧,晴放花枝始自由。
莫厌百壶相劝倒,免教无事结闲愁。 -
258.《清明日》 唐·李建勋
他皆携酒寻芳去,我独关门好静眠。
唯有杨花似相觅,因风时复到床前。 -
259.《海上从事秋日书怀》 唐·李中
悠悠旅宦役尘埃,旧业那堪信未回。
千里梦随残月断,一声蝉送早秋来。
壶倾浊酒终难醉,匣锁青萍久不开。
唯有搜吟遣怀抱,凉风时复上高台。 -
260.《献乔侍郎》 唐·李中
位望谁能并,当年志已伸。
人间传凤藻,天上演龙纶。
贾马才无敌,褒雄誉益臻。
除奸深系念,致主迥忘身。