-
241.《元和圣德诗》 唐·韩愈
皇帝即阼,物无违拒。
曰旸而旸,曰雨而雨。
维是元年,有盗在夏。 -
242.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
243.《岳阳楼别窦司直》 唐·韩愈
洞庭九州间,厥大谁与让。
南汇群崖水,北注何奔放。
潴为七百里,吞纳各殊状。
自古澄不清,环混无归向。 -
244.《送文畅师北游》 唐·韩愈
昔在四门馆,晨有僧来谒。
自言本吴人,少小学城阙。
已穷佛根源,粗识事輗軏。
挛拘屈吾真,戒辖思远发。 -
245.《孟东野失子》 唐·韩愈
失子将何尤,吾将上尤天。
女实主下人,与夺一何偏。
彼于女何有,乃令蕃且延。
此独何罪辜,生死旬日间。 -
246.《落齿》 唐·韩愈
去年落一牙,今年落一齿。
俄然落六七,落势殊未已。
馀存皆动摇,尽落应始止。
忆初落一时,但念豁可耻。 -
247.《同刘二十八院长述旧言怀感时书事奉寄澧州…赠二君子》 唐·柳宗元
弱岁游玄圃,先容幸弃瑕。
名劳长者记,文许后生夸。
鷃翼尝披隼,蓬心类倚麻。
继酬天禄署,俱尉甸侯家。 -
248.《掩役夫张进骸》 唐·柳宗元
生死悠悠尔,一气聚散之。
偶来纷喜怒,奄忽已复辞。
为役孰贱辱?为贵非神奇。
一朝纩息定,枯朽无妍蚩。 -
249.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
250.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
251.《秋斋独坐寄乐天兼呈吴方之大夫》 唐·刘禹锡
空斋寂寂不生尘,药物方书绕病身。
纤草数茎胜静地,幽禽忽至似佳宾。
世间忧喜虽无定,释氏销磨尽有因。
同向洛阳闲度日,莫教风景属他人。 -
252.《秋斋独坐寄乐天兼呈吴方之大夫》 唐·刘禹锡
空斋寂寂不生尘,药物方书绕病身。
纤草数茎胜静地,幽禽忽至似佳宾。
世间忧喜虽无定,释氏销磨尽有因。
同向洛阳闲度日,莫教风景属他人。 -
253.《历阳书事七十韵》 唐·刘禹锡
一夕为湖地,千年列郡名。
霸王迷路处,亚父所封城。
汉置东南尉,梁分肘腋兵。
本吴风俗剽,兼楚语音伧。 -
254.《山鸡舞石镜》 唐·崔护
庐峰开石镜,人说舞山鸡。
物象纤无隐,禽情只自迷。
景当烟雾歇,心喜锦翎齐。
宛转乌呈彩,婆娑凤欲栖。
何言资羽族,在地得天倪。
应笑翰音者,终朝饮败醯。 -
255.《同年春燕》 唐·孟郊
少年三十士,嘉会良在兹。
高歌摇春风,醉舞摧花枝。
意荡晼晚景,喜凝芳菲时。
马迹攒騕褭,乐声韵参差。 -
256.《观放鱼歌》 唐·卢仝
常州贤刺史,从谏议大夫除。
天地好生物,刺史性与天地俱。
见山客,狎鱼鸟。 -
257.《客淮南病》 唐·卢仝
扬州蒸毒似燂汤,客病清枯鬓欲霜。
且喜闭门无俗物,四肢安稳一张床。 -
258.《萧宅二三子赠答诗二十首·石再请客》 唐·卢仝
主人若知我,应喜我结得君。
主人不知我,我住何求于主人。
我在天地间,自是一片物。
可得杠压我,使我头不出。 -
259.《忆金鹅山沈山人二首》 唐·卢仝
君家山头松树风,适来入我竹林里。
一片新茶破鼻香,请君速来助我喜。
莫合九转大还丹,莫读三十六部大洞经。 -
260.《寄赠含曦上人》 唐·卢仝
楞伽大师兄,夸曦识道理。
破锁推玄关,高辩果难揣。
论语老庄易,搜索通神鬼。
起信中百门,敲骨得佛髓。