-
81.《送不疑知常州》 宋·司马光
宦学不营身,京华费十春。
非贪为郡乐,意欲与民亲。
祖账青门首,归帆扬子津。
江山旧游在,烟火故乡邻。
敢惜离群阔,欣闻得吏循。
嗟余一囊米,溟负鬓丝新。 -
82.《圣俞会饮》 宋·欧阳修
倾壶岂徒强君饮,解带且欲留君谈。
洛阳旧友一时散,十年会合无二三。
京师旱久尘土热,忽值晚雨凉纤纤。
滑公井泉酿最美,赤泥印酒新开缄。 -
83.《回自青龙呈谢师直》 宋·梅尧臣
共君相别三四年,岩岩瘦骨还依然。
唯髭比旧多且黑,学术久已不可肩。
嗟余老大无所用,白发冉冉将侵颠。
文章自是与时背,妻饿儿啼无一钱。 -
84.《夏珪风雪归庄图》 明·高启
江云粘波晚模糊,青山忽失如亡逋。
乾坤莹净冰作壶,春意散入千林枯。
野桥古渡行人无,清响瑟索鸣残芦。
江天万里一老夫,短蓑如蚁舟如凫。 -
85.《洪泽守闸和二十二弟韵》 宋·晁说之
小舟洪泽叹嗟余,欲说人间孰得如。
蝙蝠倒悬徒颉颃,猕猴徐步谩趑趄。
岁穷云际行求雁,日暮溪头坐羡鱼。
何处长风万里浪,龙盘鳌拚蜃楼居。 -
86.《送许同夫赴江宁知录》 宋·晁说之
风棱索索许子伯,轺车督邮声赫赫。
裔孙德似官亦同,独乘瑞雾开羽翮。
金陵城里春色多,疑是六朝旧金碧。
只宜细看後庭花,慎莫垂泪江家宅。
吴醥那解醉离肠,嗟余自是思归客。
荷叶开时杨梅熟,江南江北遥相忆。 -
87.《四和》 宋·刘克庄
手援鍪弧先奋呼,盛气直传入国都。
屈盘硬语押险韵,有似兵家使诈愚。
专场自矜觜距黠,覆军讵意肝脑涂。
堂堂老将号令肃,中营外栅如联珠。 -
88.《书事二首》 宋·刘克庄
利刃斩风空恶毒,疾声吠雪似獃颠。
嗟余刍狗木鸡尔,视汝螟蛉蜾蠃然。
墓上将军堪吓鬼,龛中大士且安禅。
不须忏礼如来足,佛与波旬共结缘。 -
89.《石竺山二十咏》 宋·刘克庄
曾瞒张茂先,亦诳关尹喜。
嗟余双眼白,任汝半空紫。 -
90.《春日六言十二首》 宋·刘克庄
七诫妇罕全者,四穷鳏居一焉。
嗟余抱终身恨,与子结来生缘。 -
91.《又二首》 宋·刘克庄
世道方凭藉,云胡不憗遗。
重如镇乔岳,宽可纳须弥。
鸱阁开无日,蟆陵窆有期。
嗟余衰久矣,告第乏雄辞。 -
92.《漳兰为丁窃货其半纪实四首》 宋·刘克庄
池远疏浇溉,墙低劣蔽遮。
初无虎守杏,况有蝶穿花。
薄采难纫佩,深培待茁芽。
嗟余愧迂叟,招汝兴仍赊。 -
93.《蒙仲以二画寿予生朝各题一诗》 宋·刘克庄
□汉七叶主,励精致中兴。
非惟霸王杂,亦以刑名绳。
哀哉三能臣,来如蛾赴灯。
贤矣二大夫,逝若鱼脱罾。 -
94.《十一月二日至紫极宫诵李白诗及坡谷和篇因念》 宋·刘克庄
翰林两仙人,偶来听凤竹。
萧萧玉千竿,采采绿一掬。
少时负不群,中岁乃见触。
嗟余长十年,所至恋三宿。 -
95.《题胡仲威文藁》 宋·刘克庄
熟读执事文,恍如入宝山。
瑰异千万种,一一无可删。
瑶草既俯拾,珠树亦仰攀。
美玉不知数,照映穹壤间。 -
96.《题郑宁文卷》 宋·刘克庄
昔侍西山讲习时,颇于函丈得精微。
书如逐客犹遭绌,辞取横汾亦恐非。
筝笛岂能谐雅乐,绮纨元未识深衣。
嗟余老矣君方少,勤向师门扣指归。 -
97.《挽李秀岩二首》 宋·刘克庄
耆旧凋零尚秀岩,可堪华表揭新衔。
甘泉颂就抛荷橐,宝苑方收入枕函。
宿昔山人来少室,暮年太史滞周南。
嗟余去速公归晚,不得埋腰立雪参。 -
98.《答王侍郎和紫极宫诗》 宋·刘克庄
侍郎如苍官,岁寒友梅竹。
步行以当车,瓢饮不如掬。
旧人存者少,灵光岿然独。
朝野推意新,州闾敬齿宿。 -
99.《题方武成诗草》 宋·刘克庄
性僻爱诗如至宝,借君诗卷百回看。
吟来体犯诸家少,改定人移一字难。
束瀑为题犹夭矫,吞山入句尚苍寒。
嗟余老钝资磨琢,安得同衾语夜阑。 -
100.《卜居》 宋·王令
吾求一屋逮两月,贫不谋贵何以图。
朅栈自放就穷巷,幸得之喜何敢吁。
颓檐断柱不相缔,瓦堕散地梁架虚。
门无藩闑户不闭,时时犬彘入自居。