-
1.《系乐府十二首·古遗叹》 唐·元结
古昔有遗叹,所叹何所为。
有国遗贤臣,万事为冤悲。
所遗非遗望,所遗非可遗。
所遗非遗用,所遗在遗之。
嗟嗟山海客,全独竟何辞。
心非膏濡类,安得无不遗。 -
2.《系乐府十二首·古遗叹》 唐·元结
古昔有遗叹,所叹何所为。
有国遗贤臣,万事为冤悲。
所遗非遗望,所遗非可遗。
所遗非遗用,所遗在遗之。
嗟嗟山海客,全独竟何辞。
心非膏濡类,安得无不遗。 -
3.《觉非居士东菴甚奇观玉蟾曾游其间醉吟一篇》 宋·白玉蟾
一瓯之闽古无诸,山奇水透真画图。
霍童山在闽之隅,天下第一神仙都。
神仙渺茫不可见,桑田沧海几迁变。
三山崒嵂青至今,堪嗟山下人如燕。 -
4.《子经昔有黄筌玉笋图故人陈众仲题诗其上后为》 宋·胡仲弓
春雷仇仇盎中鸣,箨龙惊起头角狞。
斓斑裂土穿石出,长鑱斸下津浮玉。
山人嗜之比八珍,画师写生传千春。
纤纤翠交烟雨湿,山人叹嗟山鬼泣。 -
5.《雪中怀孟武昌》 唐·元结
冬来三度雪,农者欢岁稔。
我麦根已濡,各得在仓廪。
天寒未能起,孺子惊人寝。
云有山客来,篮中见冬簟。 -
6.《和圣俞咏昌言五物·括苍石屏》 宋·司马光
主人小石屏,得之括苍山。
括苍道里远,致此良变难。
层崖万仞余,胜出浮云端。
吴儿采石时,萝蔓愁攀缘。 -
7.《方丈室辞》 元·杨维桢
东万山之罗络兮,恒赤城之盘纡。
琼台方古郁以出没兮,聚仙佛之所庐。
东海之嵬岸兮,架金梁之凌虚。
裒灵修之播迁兮,来仙伯以导舆。 -
8.《送王著作赴淮西幕府》 唐·岑参
燕子与百劳,一西复一东。
天空信寥廓,翔集何时同。
知己怅难遇,良朋非易逢。
怜君心相亲,与我家又通。 -
9.《酬牛秀才登楼见示》 唐·薛逢
旅馆再经秋,心烦懒上楼。
年光同过隙,人事且随流。
骨肉凭书问,乡关托梦游。
所嗟山郡酒,倾尽只添忧。 -
10.《再次前韵》 宋·苏颂
岿然华屋四开扉,经构初凭佛大威。
最是一州孤绝处,不因嘉客到应稀。
凌虚自觉云梯近,销暑聊将玉盏飞。
人士莫嗟山简醉,犹能倒著接{上四下离}归。