-
61.《酬和提刑王国博见寄兼谢惠竹簟》 宋·魏野
召伯城边劳梦想,滕王阁上动诗心。
闲思已隔江山远,老别那堪岁月深。
三径出稀青草合,双眸望久墨花侵。
翻嗟珍簟虽蒙寄,早晚同将坐卧吟。 -
62.《和进士田亚夫见赠》 宋·魏野
失意人方羡野人,因酬嘉句谢知闻,都缘月桂终难舍,岂是烟萝不肯分。
且纵高情歌白雪,莫嗟下第负青云。
孤寒自古功成晚,那独昌朝只有君。 -
63.《春晚书怀》 宋·王之道
十年萍梗三到吴,走俗未暇观西湖。
是行信步至湖上,水光山色开天壶。
游人杂遝半罗绮,一径不惮穿云纡。
归来神思顿清发,诗中写出钱塘图。 -
64.《和子华见寄》 宋·韩维
松柏无心自后凋,此心无物更寥寥。
伯夷岂是归周晚,孟子空嗟出昼遥。
谈道每嗤犹有待,当官常欲取非招。
荒园寂寞无谁语,兰菊幽香没艾萧。 -
65.《次制帅所和前韵》 宋·王之望
圣主忧勤躬万务,英豪宁许山林住。
弓旌号召士无留,竹帛功名公所赴。
天表对扬咨见晚,坤维镇抚歌来暮。
雪山增生绝纷埃,蜀道非难履平路。 -
66.《程文简公挽词》 宋·楼钥
设卦探羲画,随山穷禹谟。
仰天真见象,画地可成图。
健笔凌前辈,残膏浃万夫。
登门嗟最晚,犹得觇宏摹。 -
67.《三夜不见月》 宋·赵蕃
中秋隔明日,月色比常佳。
晨气早已肃,暮云深更遮。
巡檐徒四立,顾影晚兴嗟。
桂旱犹藏蕊,橘秋反吐花。 -
68.《次沈商卿见怀韵》 宋·章甫
歌喉宛转变鸣禽,载酒曾同花下吟。
寒潮不应宿渔浦,挑灯还忆夜深语。
十载故人谁似君,便拟卜邻桑柘村。
青钱未办归期远,满目青山空秀婉。 -
69.《送计敏夫赴阙》 宋·郭印
衣冠半知识,喜君天下士。
奧学沧溟深,高谈风雨驶。
胸中富经纶,忧国心屡痞。
誓言排阊阖,开口献天子。 -
70.《次韵杨立之见别》 宋·苏颂
梁苑昔倾盖,膺门尝赠鞭。
几回留客舍,四纪度星躔。
染翰频穿砚,翻书屡绝编。
文章传累世,功业慕当年。 -
71.《曾谹父将赴浮光九日无酒赋二诗次韵》 宋·王洋
经营戒奔忙,高士乃贵懒。
不然击匏瓜,何异列樗散。
若人落闲社,帝观助烦惋。
况闻上方札,天子恨见晚。
朝廷录故旧,士女重嗟远。
父母谢使君,相看犹故眼。 -
72.《戏答元珍》 宋·欧阳修
春风疑不到天涯,二月山城未见花。
残雪压枝犹有桔,冻雷惊笋欲抽芽。
夜闻归雁生乡思,病入新年感物华。
曾是洛阳花下客,野芳虽晚不须嗟。 -
73.《石鼓歌》 唐·韩愈
张生手持石鼓文,劝我试作石鼓歌。
少陵无人谪仙死,才薄将奈石鼓何。
周纲凌迟四海沸,宣王愤起挥天戈。
大开明堂受朝贺,诸侯剑佩鸣相磨。 -
74.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
75.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
76.《感遇十二首》 唐·张九龄
兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
欣欣此生意,自尔为佳节。
谁知林栖者,闻风坐相悦。
草木有本心,何求美人折。 -
77.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
78.《朋党论》 宋·欧阳修
臣闻朋党之说,自古有之,惟幸人君辨其君子小人而已。
大凡君子与君子以同道为朋,小人与小人以同利为朋,此自然之理也。
然臣谓小人无朋,惟君子则有之。
其故何哉?小人所好者禄利也,所贪者财货也。 -
79.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
80.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。