-
81.《端砚诗》 宋·苏轼
披云离北岩,度岭入中夏。
重藉剪楚茅,方函斲英檟。
骚坛意莫逆,匠石语□侈。
匪垩劳运斤,如带防毁銙。 -
82.《秧马歌(并引)》 宋·苏轼
过庐陵,见宣德郎致仕曾君安止,出所作《禾谱》。
文既温雅,事亦详实,惜其有所缺,不谱农器也。
予昔游武昌,见农夫皆骑秧马。
以榆枣为腹欲其滑,以楸桐为背欲其轻,腹如小舟,昂其首尾,背如覆瓦,以便两髀,雀跃于泥中,系束藁其首以缚秧。 -
83.《桐江哲上人以端砚遗子聿才寸余而质甚奇天将》 宋·陆游
吾儿得岩砚,其径甫踰寸;奇哉掌握物,乃有琮璧润。
器宝备才德,初不以形论。
汝能志山林,怀之可嘉遯。 -
84.《京城借永福寺漆台占似王城山》 宋·文天祥
心如明镜台,此言出浮屠。
后来发精义,并谓此台无。
此台已是赘,何况形而器。
圆释正超然,点头会意思。
多谢城山翁,一语迎禅锋。
顾我尘俗人,与物方溶溶。 -
85.《福昌书事言怀一百韵上运判唐通直》 宋·张耒
战国韩余壤,王畿汉旧京。
南围山峙秀,东泛洛浮清。
女几荒遗庙,宜阳认故城。
千秋迷佩玦,百战有榛荆。 -
86.《悲秋》 宋·黄庭坚
有美一人兮,临清秋而太息。
伤天形之缺然兮,与有足者同堂而并席。
傥尝获罪於天兮,使而至於斯极。
夫阴凝而阳化兮,冲气饪而为和。 -
87.《录梦篇》 宋·黄庭坚
春风乱思兮吹管弦,春日醉人兮昏欲眠。
却万物而观性兮,如处幽篁之不目天。
试纵神而不御兮,如有顺心之酒然。
委蜩甲而去化,乘白云而上仙。 -
88.《戊午夜宿宝石寺视宝石戏题》 宋·黄庭坚
石形卧苍牛,屭贔古松阴。
松风与溪月,相守历古今。
初无廊庙姿,又不能础碪。
呈文谢珉光,抚质愧球琳。 -
89.《次韵定国闻子由卧病绩溪》 宋·黄庭坚
炎洲冬无冰,十月雷虺虺。
及春疟疠行,用人祭非鬼。
巫师司民命,药石不入市。
溪弩潜发机,土风甚不美。 -
90.《题画梅》 元·王冕
君不见汉家功臣上麒麟,气貌岂是寻常人?又不见唐家诸将图凌烟,长剑大羽联貂蝉。
龙章终匪尘状,虎头乃是封侯相。
我生山野无能为,学剑学书空放荡。
老来晦迹岩穴居,梦寐未形安可模?昨天冷飚动髭须,拄杖下山闻鹧鸪。 -
91.《画猫图》 元·王冕
吾家老乌圆,斑斑异今古。
抱负颇自奇,不尚威与武。
坐卧青毡旁,优游度寒暑。
岂无尺寸功?卫我书籍圃。 -
92.《旬虑十七韵呈同舍》 宋·司马光
府官无旬休,虑问乃游息。
诏书禁从诣,不舍始朝食。
缓带对藜羹,下箸免促迫。
门前吏卒散,却扫谢来客。 -
93.《次韵答黄仲夫七十韵》 宋·梅尧臣
春风不择草,万卉皆发萌。
盛夏一长养,秋实俱与成。
舂粒以蒸炊,刈枯以煎烹。
工师调五音,不问咸与韺。 -
94.《和瘿杯》 宋·梅尧臣
物以美好称,或以丑恶用。
美恶固无然,逢时乃亦共。
弃则为所轻,用则为所重。
道闻瘿木器,爱赏互歌颂。 -
95.《雷逸老以仿石鼓文见遗因呈祭酒吴公》 宋·梅尧臣
石鼓作自周宣王,宣王发愤搜岐阳。
我车我马攻既良,射夫其同弓矢张。
舫舟又渔缚鱮鲂,何以贯之维柳杨。
从官执笔言成辛,书在鼓腰镌刻臧。 -
96.《寄题杭州通判胡学士官居诗四首·月岩斋》 宋·文同
月为太阴精,石亦月之类。
月常寄孕于石中,事理如此何足异。
天地始分判,日月各一物。
既名物乃人形器,安有形器不消没。 -
97.《冷瓶》 宋·文同
海南有陶器,质状矮而堶。
云初日炙就,锻铄不以火。
水壶丑突兀,酒甒肥磥砢。
山罍颈微肿,石鼎足已跛。 -
98.《贾硕秀才得两圭有邸》 宋·晁补之
混沌既凿元气痡,鸿源滔天尧曰吁。
羽渊之化三足逋,玄圭告功闻禹书。
姚虞班器奔九区,涂山合瑞群辟趋。
三朡肆伐夏宝俘,下逮血祭仍疈辜。 -
99.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
100.《偶兴》 宋·杨亿
芳兰滋九畹,萧蒿亦旁植。
威凤翔丹山,鸱枭犹接翼。
雅琴歌南风,蛙鸣不容息。
骊珠媚清川,鱼目光激射。