-
1.《咏扬州后土祠琼花》 宋·王信
爱奇造物剪琼瑰,为镇灵祠特地栽。
事纪扬州千古胜,名传天下万花魁。
何人斫却依然在,是处移将不肯开。
谩说八仙模样似,八仙那得有香来。 -
2.《旅次湘沅有怀灵均》 唐·孟郊
分拙多感激,久游遵长途。
经过湘水源,怀古方踟蹰。
旧称楚灵均,此处殒忠躯。
侧聆故老言,遂得旌贤愚。 -
3.《后湖》 唐·元稹
荆有泥泞水,在荆之邑郛。
郛前水在后,谓之为后湖。
环湖十馀里,岁积潢与污。
臭腐鱼鳖死,不植菰与蒲。 -
4.《自题小草亭》 唐·白居易
新结一茅茨,规模俭且卑。
土阶全垒块,山木半留皮。
阴合连藤架,丛香近菊篱。
壁宜藜杖倚,门称荻帘垂。 -
5.《和门下殷侍郎新茶二十韵》 唐·徐铉
暖吹入春园,新芽竞粲然。
才教鹰觜拆,未放雪花妍。
荷杖青林下,携筐旭景前。
孕灵资雨露,钟秀自山川。 -
6.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
7.《建业怀古》 唐·吴筠
炎精既失御,宇内为三分。
吴王霸荆越,建都长江滨。
爰资股肱力,以静淮海民。
魏后欲济师,临流遽旋军。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《水龙吟·淮河舟中夜闻宫人琴声》 宋·汪元量
鼓鞞惊破霓裳,海棠亭北多风雨。
歌阑酒罢,玉啼金泣,此行良苦。
驼背模糊,马头匼匝,朝朝暮暮。
自都门燕别,龙艘锦缆,空载得,春归去。 -
10.《满江红(淳祐已酉良月,自淦入桂,舣舟溪浒,有感而作)》 宋·林革
十载扁舟,几来往、三吾溪上。
天宝事,一回看著,一回惆怅。
笔画模糊犹雅健,文章褒贬添悲壮。
枉教人、字字费沈吟,评轻重。 -
11.《梅花 其一》 元·王冕
朔风吹撼处士庐,冻云隔月天模糊。
无名草木混色界,广平心事今何如?梅花荒凉似无主,好春不到江南土。
罗浮山下蘼芜烟,玛瑙坡前荆棘雨。
相逢可惜年少多,竞赏桃李夸豪奢。 -
12.《玄明宫行》 明·何景明
君不见玄明宫中满荆棘,昔日富贵今寂寞。
祠园复为中贵取,遗构空传孽臣作。
雄模壮丽临朝廷,远势连袤跨城郭。
忆昨己巳年来事,秉权自倚薰天势。 -
13.《送李扩还吴》 未知·袁华
仓颉史籀世既远,斯冰徐张称善书。
有元绝华部与赵,俗工纷纷讹鲁鱼。
铁锥画沙钗折股,会稽峄山化黄土。
尚幸新泉丹井存,更有吴兴能复古。 -
14.《和此阳先生感兴诗二十首》 宋·刘黻
我闻嬴秦氏,威力横提封。
北方迤长城,中土锁春风。
阡陌鞅肆孽,简编斯造凶。
民命眇以坠,天势巍且崇。 -
15.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
太白禅师,全无伎俩。
一锡飞来,占断千嶂。
以中心树,建立圣像。
合水和泥,根生土长。
不用换骨脱胎,不须起模打样。
一段真实身心,脑后圆光万丈。 -
16.《越问·良牧》 宋·孙因
自大驾之西幸兮,府遂为於近藩。
赐行殿为府治兮,暨泽牧之惟艰。
张毗陵首当是选兮,实股肱之旧弼。
仍土阶之素规兮,因旧宇以为安。 -
17.《祠古堂诗》 宋·吴可
群儿只解祠金玉,百岁作痴空润屋。
君家胜味渠不知,掉头归来北窗读。
插架整整三万笺,谁何有书真不然。
是中文字到蝌蚪,补亡应得内庚篇。 -
18.《句》 宋·吴倧
老去渐同嫫母丑,归来免效买胡留。
两生更肯从绵蕞,高祖规模又不同。
吴市终身避言耳,去家岂是去为仙。
杨柳池深鱼乍出,桑麻土润燕初归。 -
19.《观上林垍器》 宋·谢景初
作灶长如丘,取土深於堑。
踏轮飞为模,覆灰色乃绀。
力疲手足病,欲憩不敢暂。
发窑火以坚,百栽一二占。 -
20.《篆冢歌(有序)》 元·钱惟善
包羲卦画龟龙出,颉俑造书鬼夜泣。
俯观鸟兽迒蹄迹,依类象形文字立。
以迄五代咸东封,改易殊体靡有同。
周官保氏教国子,六书大义开群蒙。