-
61.《讲德联句》 唐·皎然
先王设位,以正邦国。
建立大官,封植有德。
——潘述
二南敷化,四岳述职。 -
62.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
63.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
64.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
65.《姑苏行》 唐·皎然
古台不见秋草衰,却忆吴王全盛时。
千年月照秋草上,吴王在时几回望。
至今月出君不还,世人空对姑苏山。
山中精灵安可睹,辙迹人踪麋鹿聚。
婵娟西子倾国容,化作寒陵一堆土。 -
66.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
67.《江边祠》 唐·贯休
松森森,江浑浑,江边古祠空闭门。
精灵应醉社日酒,白龟咬断菖蒲根。
花残泠红宿雨滴,土龙甲湿鬼眼赤。
天符早晚下空碧,昨夜前村行霹雳。 -
68.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
69.《贺郑使君》 唐·贯休
三衢蜂虿陷城池,八咏龙韬整武貔。
才谕危亡书半幅,便思父母泪双垂。
戈收甲束投仁境,汗浃魂飘拜虎旗。 -
70.《秋日钱塘作》 唐·齐己
秋光明水国,游子倚长亭。
海浸全吴白,山澄百越青。
英雄贵黎庶,封土绝精灵。
句践魂如在,应悬战血腥。 -
71.《读李贺歌集》 唐·齐己
赤水无精华,荆山亦枯槁。
玄珠与虹玉,璨璨李贺抱。
清晨醉起临春台,吴绫蜀锦胸襟开。
狂多两手掀蓬莱,珊瑚掇尽空土堆。 -
72.《洗心》 唐·司马退之
不践名利道,始觉尘土腥。
不味稻粱食,始觉精神清。
罗浮奔走外,日月无短明。
山瘦松亦劲,鹤老飞更轻。 -
73.《建业怀古》 唐·吴筠
炎精既失御,宇内为三分。
吴王霸荆越,建都长江滨。
爰资股肱力,以静淮海民。
魏后欲济师,临流遽旋军。 -
74.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
75.《五言》 唐·吕岩
悟了长生理,秋莲处处开。
金童登锦帐,玉女下香阶。
虎啸天魂住,龙吟地魄来。
有人明此道,立使返婴孩。 -
76.《遗简诗》 唐·赵惠宗
生我于虚,置我于无。
至精为神,元气为躯。
散阳为明,合阴为符。 -
77.《遗简诗》 唐·赵惠宗
生我于虚,置我于无。
至精为神,元气为躯。
散阳为明,合阴为符。 -
78.《步蟾宫》 唐·吕岩
坎离乾兑逢子午,须认取,自家根祖。
地雷震动山头雨,要洗濯黄牙土¤
捉得金精牢闭锢,炼甲庚,要生龙虎。
待他问汝甚人传,但说道,先生姓吕。 -
79.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
80.《风赋》 先秦·宋玉
楚襄王游于兰台之宫,宋玉景差侍。
有风飒然而至,王乃披襟而当之,曰:“快哉此风!寡人所与庶人共者邪?”宋玉对曰:“此独大王之风耳,庶人安得而共之!” 王曰:“夫风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱高下而加焉。
今子独以为寡人之风,岂有说乎?”宋玉对曰:“臣闻于师:枳句来巢,空穴来风。
其所托者然,则风气殊焉。