-
81.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
82.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
83.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
84.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
85.《芜城赋》 南北朝·鲍照
沵迆平原,南驰苍梧涨海,北走紫塞雁门。
柂以漕渠,轴以昆岗。
重关复江之隩,四会五达之庄。
当昔全盛之时,车挂轊,人驾肩。 -
86.《捕蛇者说》 唐·柳宗元
永州之野产异蛇:黑质而白章,触草木尽死;以啮人,无御之者。
然得而腊之以为饵,可以已大风、挛踠、瘘疠,去死肌,杀三虫。
其始太医以王命聚之,岁赋其二。
募有能捕之者,当其租入。 -
87.《蚊对》 明·方孝孺
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。
久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。
生惊寤,以为风雨且至也。
抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。 -
88.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
89.《鹧鸪天》 宋·徐俯
七泽三湘碧草连。
洞庭江汉水如天。
朝廷若觅元真子,不在云边则酒边。
明月棹,夕阳船。 -
90.《沁园春》 宋·张继先
急急修行,细算人生,能有几时。
任万般千种风流好,奈一朝身死,不免抛离。
蓦地思量,死生事大,使我心如刀剑挥。
难留住,那金乌箭疾,玉兔梭飞。 -
91.《减字木兰花》 宋·蔡伸
多情多病。
玉貌疲来愁览镜。
门掩东风。
零落桃花满地红。
重帘不卷。
愁睹杏梁双语燕。
强拂瑶琴。
一曲幽兰泪满襟。 -
92.《眼儿媚》 宋·杨无咎
柳腰花貌天然好,聪慧更温柔。
千娇百媚,一时半霎,不离心头。
是人总道新来瘦,也著甚来由。
假饶薄命,因何瘦了,划地风流。 -
93.《洞仙歌》 宋·沈端节
雪肌花貌,见了千千万。
眼去眉来几曾管。
被今回打住,没□施程,〔□〕捺地,却悔看承较晚。
琴心传密意,唯有相如,失笑他满恁撩乱。 -
94.《促拍满路花(和纯阳韵)》 宋·葛长庚
多才夸李白,美貌说潘安。
一朝成万古,又徒闲。
如何猛省,心地种仙蟠。
堪叹人间事,泡沫风灯,阿谁肯做飞仙。 -
95.《疏影·梅影》 宋·张炎
黄昏片月。
似碎阴满地,还更清绝。
枝北枝南,疑有疑无,几度背灯难折。
依稀倩女离魂处,缓步出、前村时节。 -
96.《蝶恋花》 宋·王采
燕子来时春未老。
红蜡团枝,费尽东君巧。
烟雨弄晴芳意恼。
两馀特地残妆好。
斜倚青楼临远道。
不管傍人,密共东君笑。
都见娇多情不少。
丹青传得倾城貌。 -
97.《醉蓬莱(寿察判)》 宋·熊以宁
某伏以清商肇序,阶蓂方五荚之飞;元精生贤,宝历应千龄之运。
於赫自天之佑,丕昭维岳之祥。
弧矢垂门,冠裳争耀。
既托屏幪之芘,敢忘颂咏之私。 -
98.《括江神子》 宋·林正大
狂胡鞍马自为家。
遣宫娃。
嫁胡沙。
万里风烟,行不见京华。 -
99.《醉桃源》 宋·杨泽民
大都修炼似蒸沙。
阴阳失两家。
正如飞鳌舞长蛇。
宁知饮月华。
回老貌,假群姓。
熏蒸成绛霞。
但教心地不倾斜。
巢中能养鸦。 -
100.《满江红》 宋·郑元秀
腊近嘉平,谁教放、梅梢弄雪。
更为问、霜前甘泽,应何时节。
十荚尧蓂开翠羽,一番潘貌蒸红颊。
是武夷、六六洞王中,生贤哲。