-
201.《韩琦大度》 未知·佚名
韩魏公在大名日,有人献玉盏二只,云耕者入坏冢而得,表里无纤瑕可指,真绝宝也。
公以百金答之,尤为宝玩。
乃开醇召漕使显官,特设一卓,覆以绣衣,致玉盏其上,且将用之酌酒,遍劝坐客。
俄为吏将误触台倒,玉盏俱碎,坐客皆愕然,吏将伏地待罪。 -
202.《若石之死》 明·刘基
若石居冥山之阴,有虎恒窥其藩。
若石帅家人昼夜警:日出而殷钲,日入而举辉,筑墙掘坎以守。
卒岁虎不能有获。
一日,虎死,若石大喜,自以为虎死无毒己者矣。 -
203.《折桂令·问秦淮》 清·孔尚任
问秦淮旧日窗寮,破纸迎风,坏槛当潮,目断魂消。
当年粉黛,何处笙箫?罢灯船端阳不闹,收酒旗重九无聊。
白鸟飘飘,绿水滔滔,嫩黄花有些蝶飞,新红叶无个人瞧。 -
204.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
205.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
206.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
207.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
208.《中秋见月和子由》 宋·苏轼
明月未出群山高,瑞光千丈生白毫。
一杯未尽银阙涌,乱云脱坏如崩涛。
谁为天公洗眸子,应费明河千斛水。
遂令冷看世间人,照我湛然心不起。 -
209.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
210.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
211.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
212.《试院唱酬十一首 次前韵》 宋·苏辙
南国号多士,几人洙泗风。
英材自入彀,坏阵不劳攻。
文缛山藏豹,飞高弋慕鸿。
蚩妍归品藻,得失付虚空。
考行先推本,登贤旋奏公。
期君缓归辔,一醉鹿鸣中。 -
213.《念奴娇 台城》 清·郑燮
秋之为气,正一番风雨,一番萧瑟。
落日鸡鸣山下路,为问台城旧迹。
老蔓藏蛇,幽花贱血,坏堞零烟碧。
有人牧马,城头吹起觱篥。 -
214.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人絶,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
215.《短歌行》 明·刘基
凉风西来天气清,云飞水落山峥嵘。
发肤剥削棱骨生,鲜芳菸悒成枯茎。
百虫哀号百窍鸣,凡有形色皆不平。
成之孔艰坏厥轻,羁人含愁起夜行。
列星满天河汉横,繁思攒心剧五兵。
天高何由达其情,归来托梦通精诚。 -
216.《梅花》 宋·王令
风吹冬暖变春暖,江梅艳艳横新枝。
经年不逢间何久,忽此相遇如有期。
初开珊珊尚寂寞,仙人缀佩悬瑶玑。
从日重来不可辨,漫漫月树留寒辉。 -
217.《临终诗》 两汉·孔融
言多令事败。
器漏苦不密。
河溃蚁孔端。
山坏由猿穴。 -
218.《清平乐 元贞元旦 天下同文补遗》 元·卢挚
元贞更号。
日月开黄道。
试看韶华何处好。
击坏康衢父老。
相将竹马儿童。
崧高万岁声中。
洛浦海花香里,人间第一春风。 -
219.《长歌行》 魏晋·曹叡
静夜在能寐。
耳听众禽鸣。
大城育狐兔。
高墉多鸟声。 -
220.《六咏诗》 明·憨山大师
心金翅鸟命终,骨肉尽消散。
唯有心不化,圆明光灿烂。
龙王取为珠,照破诸黑暗。
转轮得如意,能救一切难。